مشاعره

روزی پرسیدمش با بی قراری
که غیر از من کسی را دوست داری؟
به چشمش اشک شد از شرم جاری
میان گریه هایش گفت اری...

vahab wrote:

روزی پرسیدمش با بی قراری
که غیر از من کسی را دوست داری؟
به چشمش اشک شد از شرم جاری
میان گریه هایش گفت اری... [You must be registered and logged in to see this image.]

داداش دمت گرم قشنگ بود بزار با گاف شروع كنم چون اينم قشنگ

گفتمش بی تو چه باید کرد؟ عکس رخساره ی ماهش را داد

[You must be registered and logged in to see this image.]

ترسم ان روز بیایی که نباشد بدنم
کوزه گر کوزه بسازد ز خاک بدنم
لب ان کوزه بسازند ـ ز خاک لب من
بی خبر لب بگذاری به لبان و دهنم.

من منتظرت شدم ولی در نزدی

بر زخم دلم گل معطر نزدی

گفتی كه اگر شود می آیم اما

مرد این دل و آخرش به او سر نزدی

تنها
غمگین
نشسته با ماه
در خلوت ساکت شبانگاه
اشکی به رخم دوید ناگاه
روی تو شکفت در سرشکم
دیدم که هنوز عاشقم آه

ها یاد دارم در غروبی سرد سرد
میگذشت از کوچه ما دوره گرد
داد میزد:کهنه قالی میخرم
دسته دوم جنس عالی میخرم
کاسه و ظرف سفالی میخرم
گر نداری کوزه خالی میخرم
اشک در چشمان بابا حلقه بست
عاقبت اهی کشید بغضش شکست:
اول ماه است و نان در سفره نیست
ای خدا شکرت ولی این زندگیست
بوی نان تازه هوشش برده بود
اتفاقا مادرم هم روزه بود
خواهرم بی روسری بیرون دوید
گفت اقا سفره خالی میخرید؟؟؟

درخت غم بجانم کرده ریشه

بدرگاه خدا نالم همیشه

رفیقان قدر یکدیگر بدانید

اجل سنگست وادم مثل شیشه

توای صنم زاین دلبری ای شهسوارانه پری

رحمی تو بنما ای پری تاب از دل ما میبری
(حیران)

در دلم مانده هوای دیدنت

یه لحظه بوسیدن اون حرمت

رو سیاتم آقا جون مارم بطلب

کفتراتو دون بریزم

صحنتو جارو بکنم

تو رو خدا جون آقا اگه میشه ما رم ببر پش خودت

فدای اون غریبیتم نگاهتو از من نبند(سالهاست در حسرت دیدن اون حرمت دارم پر میکشم یا ضامن آهو) [You must be registered and logged in to see this image.]

ولوله درشهر نیست جز شکن زلف یار
فتنه در آفاق نیست جز خم ابروی دوست !!

جناب سزار حرف آخر شعر مشاعره من حرف ه بود

بگذریم


تا شعله در سریم ، پروانه اخگریم
شمعیم و اشک ما ،در خود چکیدن است
ما مرغ بی پریم ، از فوج دیگریم
پرواز بال ما ، در خون تپیدن است

[quote="112"]جناب سزار حرف آخر شعر مشاعره من حرف ه بود

بگذریم


آفای 112این چه حرفی میزنی آخرین کلمه ای که دارید د بود خوب حالا این حرفتون یعنی چی والا ماکه نمفهمیدیم

شما یه شعر بگو تموم شه بره دیگه 2 تا شعر میگی بعد میگی ه بوده

Last edited by sezar on Mon Feb 15, 2010 7:18 pm; edited 1 time in total

من در جای دیگه توضیح دادم برای ایشان . اوضاع این مشاعره هم قاراشمیش گشته است !
تاج من است دست تو چون بنهیش بر سرم
طره تست چون کمر بسته بر این میان من

آقای سلطلانی من اشتباهی تو مشاعره نکردم

112 2تا شعر گذاشته یعد میگه شما باید از کلمه آخر شعر اولی استفاده میکردید

تو مشاعره از اخرین کلمه بیت آخر استفاده میشه

سلام آقای سزار چقدر خوشحالم که شما هم تشریف دارید نه من نگفتم که شما اشتباه کرده اید ، کاملا" درسته مشاعره از آخرین حرف آخرین بیت شعر شروع می شه ، منظورم این بود که یه جارو کلیک کردم اسم شما بود ، صفحه که باز شد اصلا" با صفحه ای که مشاعره می کردیم فرق داشت و من مجبور شدم که در دو صفحه دو شعر را بنویسم .

ما هم از حضور دوباره شما خوشحالیم آقای سلطانی چند وقتی نبودید دلتنگ بودیم

از همه دعوت میکنم تا از وبلاگ آقای سلطانی دیدن فرمایین چون خیلی عارفانه است آقای سلطانی واقعا قشنگ بود

صفای مرام و کمال و جمالت و اما شعر :
تو مرا جان و جهانی ، چه کنم جان و جهان را ؟!
تو مرا گنج روانی ، چه کنم سود و زیان را ؟

اگر بار گران بودیم و رفتیم
اگر نامهربان بودی م و رفتیم

گرچه این دنیا ندارد اعتباری

این را نوشتم تا بماند یادگاری [You must be registered and logged in to see this image.]

یک لحظه و یک ساعت دست از تو نمی دارم
زیرا که تویی کارم ، زیرا که تویی بارم

از قند تو می نوشم ، با پند تو می کوشم
من صید جگر خسته ، تو شیر جگر خوارم

نی حدیث راه پر خون می کند
قصه های عشق مجنون می کند

در اندرون من خسته دل ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

تیز دوم تیز دوم تا به سواران برسم
نیست شوم نیست شوم تابَر ِ جانان برسم

روشنی ِ خانه تویی ، خانه بمگذار و مرو
عشرت ِ چون شکر ِ ما را تو نگهدار و مرو

عشوه دهد دشمن ِ من ، عشوه ی اورا مشنو
جان و دلم را به غم و غصه بمسپار و مرو

دشمن مارا و ترا بهر خدا شاد مکن
حیله ی دشمن مشنو ، دوست میارار و مرو

و آن آرزوی گم شده بی نام و بی نشان
در دورگاه دیده من جلوه می نمود
در وادی خیال مرا مست می دواند
وز خویش می ربود
از دور می فریفت دل تشنه مرا
چون بحر موج می زد و لرزان چو آب بود
وانگه که پیش رفتم با شور و التهاب
دیدم سراب بود

دل عشق پر از رنگ و ریا دوست نداشت


یک لحظه تو را زمن جدا دوست نداشت

ای آیینه دار خلوتم باور کن

اندازه ی من کسی تو را دوست نداشت

[You must be registered and logged in to see this image.]

دیده ما چو به امید تو دریاست چرا
به تفرج گذری بر لب دریا نکنی

نقل هر جور که از خلق کریمت کردند
قول صاحب غرضان است تو آن‌ها نکنی

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت
در قفس بودم، رهایم کرد و رفت

ما همه پیرو فتح رهبریم
بر سر دشمنان حمله میبریم باید ر بدی

مرو راهی که راهت را ببندد...مکن کاری که هوشیاران بخندند

د کلپرخ کنید یعنی دال را پرتاب کنید

(ما همه پیرو فتح رهبریم؟؟؟؟ یعنی میخواید رهبر رو باز کنید؟؟ یا قله است که میخوای فتحش کنی؟؟ قدیما میگفتن خط رهبر)


دویدم و دویدم
سر کوهی رسیدم

من طربم ، طرب منم ريال زهره زند نوای من
عشق میان عاشقان شیوه کند برای من
شیوه : نازو کرشمه ، ادا و اطوار از روی طنازی و دلبری

نیش و کنایه نزنید

خطارو دستش نزنید

پاک کن هارو کنار بذار

قله هاو کنار بزن

دشت هارو فتحش بکنید

رهبر و تنها نذارید

همدیگرو دست نندازید

دشمنو کیش و مات کنید

دل می رود زدستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ای مردمان ای مردمان از من نيايد مردمی
ديوانه هم ننديشد آن كاندر دل انديشيده ام

نی ها ، همهمه شان می آید
مرغان ، زمزمه شان می آید
در باز و نگه کم
و پیامی رفته به بی سویی دشت
گاوی زیر صنوبرها
ابدیت روی چپرها
از بن هر برگی وهمی آویزان
و کلامی نی ،
نامی نی ،
پایین ، جاده بی رنگی،
بالا ، خورشید هم آهنگی ،

رنگی کنار شب
بی حرف مرده است
مرغی سیاه آمده از راه های دور
می خواند از بلندی بام شب شکست
سرمست فتح آمده از راه
این مرغ غم پرست
در این شکست رنگ
از هم گسسته رشته هر آهنگ
تنها صدای مرغک بی باک
گوش سکوت ساده می آراید
با گوشوار پژواک

مرغ سیاه آمده از راه ها ی دور
بنشسته روی بام بلند شب شکست
چون سنگ ، بی تکان
لغزانده چشم را
بر شکل های درهم پندارش
خوابی شگفت میدهد آزارش :
گل های رنگ سر زده از خاک های شب

در جاده های عطر
پای نسیم مانده ز رفتار
هردم پی فریبی ، این مرغ غم پرست
نقشی کشد به یاری منقار

بندی گسسته است
خوابی شکسته است
روءیای سرزمین
افسانه شکفتن گل های رنگ را
از یاد برده است
بی حرف باید از خم این ره عبور کرد :
رنگی کنار این شب بی مرز مرده است

تا کار مرا وصل تو تيمار ندارد

جز با غم هجر تو دلم کار ندارد

بي‌رونقي کار من اندر غم عشقت

کاريست که جز هجر تو بر بار ندارد

دارد سر خون ريختنم هجر تو داني

هجر تو چنين کار به بيگار ندارد

تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

تن مزن ای پسر خوش دم ِ خوش کام ، بگو
بهر ِ آرام ِ دلم ، نام ِ دلارام بگو !
تن زدن : امتناع کردن

وهم کافر شده حيران تو گفت آن را نيز

که نه هرگز نگران گشت و نه حيراني داشت