این بحث تاویل ؛ بی تعارف هم حوصله ی زیادی می طلبد و هم اینکه زمان براست ، اما شیرین و قابل استفاده برای کسانی که دوست دارند یادبگیرند که چطوری بنویسند تا نوشته هایشان مقبول افتد و موردپسند .تلاش من این است که هر بحثی را خیلی خلاصه بکنم و حتی المقدور به مثال ها و تمثیلاتی نیز روی بیاورم. امیدوارم حوصله داشته باشید و بحث را دنبال کنید.
در کتاب آقای بابک احمدی مثال خیلی جالبی آمده است که بدان اشاره می کنم :
نویسنده می گوید تصورکنید که پنجره ای هست و شما به آن پنجره پشت کرده اید ، اما دوست شما روی به پنجره دارد و از آن پنجره بیرون را می بیند و به شما می گوید " چه درخت زیبایی؟" او آن درخت را می بیند ، اما شما نمی بینید و به محض شنیدن اسم درخت ، در ذهن شما یک درخت مجسم می شود و شما آن درخت را با تصور و ذهن خودتان ترسیم می کنید و به تصور در می آورید. با اینکه هنوز نمی دانید که آن درخت ، چگونه درختی است ، بلند است یا کوتاه ، پیراست یا جوان ، سبز است یا نیمه سبز و خلاصه اینکه به واقع نمی دانید چگونه درختی است ، با این وجود به صورت مجرد و یا به قولی " تجریدی " ، در ذهن خودتان از آن درخت تصوری خاص دارید و در حقیقت تصوری خاص را از آن درخت در ذهن خود می پرورانید و مجسم می کنید . نگارنده نتیجه می گیرد که واژه ی " درخت " را که دوست شما نام آن را برده "دال " است و تصور ذهنی شما از آن درخت " مدلول" و نشانه ای که شما و دوست تان با یاری آن با هم ارتباط ایجاد کرده اید ، رابطه ای است بین این واژه " درخت" (لفظ) و آن تصور(معنا) ، یا به عبارت بهتر ؛ رابطه ای است میان دال و مدلول. و این چیزی است جدای از عینیت واقعی درخت . فرض کنید که دوست شما ، شما را با زبان دیگری مثلا" انگلیسی یا فرانسوی از وجود آن درخت با خبر کرده است . اگر این فرض را بر زبان فرانسوی بگذاریم ؛ صرفا" اگر قراردادهای دلالت در زبان فرانسوی را بدانید ، لفظ
arbre
برای شما در حکم دال خواهد بود و تصوری از درخت د رذهن شما ایجاد خواهد کرد . پس ، نشانه استوار است به قراردادی که در غیاب هر چیز موجد تصوری از آن در ذهن می شود و ارتباط را ممکن می سازد.دال همیشه لزوما" یک واژه نیست . وجود دود در آسمان نشانه ای از آتشی افروخته است ؛ و سنگواره ای در دست من نشانه ی زندگی پایان یافته ی جانوری در گذشته های دور، آلونکی در یک حلبی آباد تصوری از فقر در ذهن می آفریند و تصویری از برج ایفل در فیلمی سینمایی ، تصوری از شهر پاریس . دود، سنگواره ، آلونک و تصویر برج ایفل هریک نشانه ای هستند :
رابطه ای ویژه با مدلول ( یا تصویر ذهنی ) ایجاد می کنند .
این بحث را ان شاءالله در فرصتی مقتضی ادامه خواهیم داد.
در کتاب آقای بابک احمدی مثال خیلی جالبی آمده است که بدان اشاره می کنم :
نویسنده می گوید تصورکنید که پنجره ای هست و شما به آن پنجره پشت کرده اید ، اما دوست شما روی به پنجره دارد و از آن پنجره بیرون را می بیند و به شما می گوید " چه درخت زیبایی؟" او آن درخت را می بیند ، اما شما نمی بینید و به محض شنیدن اسم درخت ، در ذهن شما یک درخت مجسم می شود و شما آن درخت را با تصور و ذهن خودتان ترسیم می کنید و به تصور در می آورید. با اینکه هنوز نمی دانید که آن درخت ، چگونه درختی است ، بلند است یا کوتاه ، پیراست یا جوان ، سبز است یا نیمه سبز و خلاصه اینکه به واقع نمی دانید چگونه درختی است ، با این وجود به صورت مجرد و یا به قولی " تجریدی " ، در ذهن خودتان از آن درخت تصوری خاص دارید و در حقیقت تصوری خاص را از آن درخت در ذهن خود می پرورانید و مجسم می کنید . نگارنده نتیجه می گیرد که واژه ی " درخت " را که دوست شما نام آن را برده "دال " است و تصور ذهنی شما از آن درخت " مدلول" و نشانه ای که شما و دوست تان با یاری آن با هم ارتباط ایجاد کرده اید ، رابطه ای است بین این واژه " درخت" (لفظ) و آن تصور(معنا) ، یا به عبارت بهتر ؛ رابطه ای است میان دال و مدلول. و این چیزی است جدای از عینیت واقعی درخت . فرض کنید که دوست شما ، شما را با زبان دیگری مثلا" انگلیسی یا فرانسوی از وجود آن درخت با خبر کرده است . اگر این فرض را بر زبان فرانسوی بگذاریم ؛ صرفا" اگر قراردادهای دلالت در زبان فرانسوی را بدانید ، لفظ
arbre
برای شما در حکم دال خواهد بود و تصوری از درخت د رذهن شما ایجاد خواهد کرد . پس ، نشانه استوار است به قراردادی که در غیاب هر چیز موجد تصوری از آن در ذهن می شود و ارتباط را ممکن می سازد.دال همیشه لزوما" یک واژه نیست . وجود دود در آسمان نشانه ای از آتشی افروخته است ؛ و سنگواره ای در دست من نشانه ی زندگی پایان یافته ی جانوری در گذشته های دور، آلونکی در یک حلبی آباد تصوری از فقر در ذهن می آفریند و تصویری از برج ایفل در فیلمی سینمایی ، تصوری از شهر پاریس . دود، سنگواره ، آلونک و تصویر برج ایفل هریک نشانه ای هستند :
رابطه ای ویژه با مدلول ( یا تصویر ذهنی ) ایجاد می کنند .
این بحث را ان شاءالله در فرصتی مقتضی ادامه خواهیم داد.