مشاعره

از تارم فرود آمدم ، کنار برکه رسیدم
ستاره ای در خواب طلایی ماهیان افتاد
رشته عطری گسست
آب از سایه افسوسی پر شد
موجی غم را به لرزش نی ها داد
غم را از لرزش نی ها چیدم ، به تارم بر آمدم ، به آیینه رسیدم
غم از دستم درآیینه رهاشد:
خواب آیینه شکست
از تارم فرود آمدم ، میان برکه و آیینه ، گویا گریستم

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

تو می دانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است
چه زجری می کشد آنکس که انسانست و از احساس سرشار است

معذرت می خوام اشتباه شد
دل به جان وابسته است در دوستی
کی تواند هک شود این دوستی

یارب امان ده تا باز بیند
چشم ِ محبان ، روی ِ حبیبان
دُرج ِ محبت ، بر مُهر ِ خود نیست
یا رب مبادا کام ِ رقیبان

نه نر که چهره بر افروخت دلبری داند
نه هر که سر بتراشد قلندری داند

در کوی عشق شوکت شاهی نمی خرند
اقرار بندگی کن و اظهار چاکری

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد،دوستداران را چه شد

دیدی حالا ای عزیز باما سر یاری نداری
تو با ما نه که شاید با همه کاری نداری
همین طوری گفتم که شعری درست بشه ، جدی نگیرید

بچه ها يه سر به پست ايران فروم بزنيد
[You must be registered and logged in to see this link.]
نظر شما چيه؟

N@3RIN wrote:

بچه ها يه سر به پست ايران فروم بزنيد
[You must be registered and logged in to see this link.]
نظر شما چيه؟

چه چه شعر قشنگی حالا ما باید ه بدیم دیگه

یارم به یک لا پیرهن ،خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن ،مست است هوشیارش کند
ای اوفتاب آهسته نه پا در حریم یار من
ترسم صدای پای تو ، خواب است بیدارش کند

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت
اشک چشمم بر رخ از سودای تو سیلاب داشت
استاد سخن فارسی
سعدی علیه الرحمه

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالش لطفهای بی کران کرد

که را گویم که با این درد جانسوز
طبیبم قصد جان ناتوان کرد

بدانسان سوخت چون شمعم که بر من
صراحی گریه و بربط فغان کرد

دانی که چیست دولت، دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی،بر خسروی گزیدن

نامم ز کارخانه عشاق محو باد
گر جز محبت تو بود شغل دیگرم

من و انکار شراب ، این چه حکایت باشد
لاجرم اینقدرم عقل و کفایت باشد

دل و دینم دل و دینم ببردست
برو دوشش برو دوشش برو دوش
دوای تو دوای تست حافظ
لب نوشش لب نوشش لب نوش

شاهدان گر دلبری زین سان کنند
زاهدان را رخنه در ایمان کنند

دلا، دلالت خیرت کنم به راه نجات
مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش

شب بود و ابر تیره و هنگامه باد
ناگاه برگ زرد ماه از شاخه افتاد
من ماندم و تاریکی و امواج اوهام
در جنگل یاد

در غمت داغ پدر دیدم و چون در یتیم
اشک ریزان هوس دامن مادر کردم

چرا من همش از غم می نویسم

من سکوت خویش را گم کرده ام
لاجرم در این هیاهو گم شدم
من که خود افسانه می پرداختم
عاقبت افسانه مردم شدم
ای سکوت ای مادر فریاد ها
ساز جانم از تو پر آوازه بود

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
دل که آیینه شاهیست است غباری دارد
از خدا میطلبم صحبت روشن رایی

یکی چو باده پرستان صراحی اندر دست
یکی چو ساقی مستان به کف گرفته ایاغ
ایاغ:
پیاله شراب

مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت
خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت

تو کجایی تا بگیری داد من
گر سکوت خویش را می داشتم
زندگی پر بود از فریاد من

ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه ی رندان بلا کش باشد

سلام حاج علی اصغر
خیلی شعر زیبایی انتخاب کردید ممنون
دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیم شبی رفع صد بلا بکند

در شان من به درد کشی ظن بد مبر
کالوده گشت جامه ولی پاک دامنم

می و افیون فریبی تیزبال و تند پروازند
اگر درمان اندوهند
خماری جانگزا دارند
نمی بخشند جان خسته را آرامش جاوید
خوش آن مستی که هوشیاری نمی بیند

اول این دال را داشته باشید
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من بخدا قسم خدا را

ولی اقا سزار خواستم عرض کنم
من در عجبم ز می فروشان کایشان
به زانچه فروشند چه خواهند خرید

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب
بنال هان که از این پرده کار ما به نواست

تا به تو افتدم نظر ، چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را ، نکته به نکته مو به مو

مرا مگو که چگونه عمر فرسودم
مرا مگو که چسان گشتم و بودم
مرا ببین بهمان نگاه روز نخست
چگونه دل از تو بیک غمزه بربودم

مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام
خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام

مرا از توست هردم تازه عشقی
ترا هر ساعتی حُسنی دگر باد

آقا سهیل سلام خسته نباشید برادر از سر بالایی های زندگی

دگر بار یا دگر باد؟

در پاسخ احمد آقا :
حُسنی دگر باد
تنیده به قلبم غم روزگار
فزاید به او هم ، کم روزگار

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چکار
کار ملک است آنکه تدبیر و تحمل بایدش
شین میخوام

بابا ایول شما همه فن حریفید
اینا رو از کجا میدونید؟!!!!!
شیوه ی چشمت فریب جنگ داشت
ما ندانستیم و صلح انگاشتیم

تا چند زنم به روی دریا ها خشت
بیزار شدم ز بت پرساتن کنشت
خیام که گفت دوزخی خواهد بود؟
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت؟

تو دستگیر شو ، ای خضر پی خجسته که من
پیاده می روم و همرهان سوارانند

در هوای کوی تو مشغول خوبانم چو شمع
بس که در بیماری حجر تو سوزانم چو شمع

عیبم بپوش زنهار ، ای خرقه ی می آلود
کان پاک ِ پاک دامن بهر زیارت آمد

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر زطاعتی که به روی و ریا کنند

دانی که چنگ و عود چه تقریر میکنند
پنهان خورید باده که تعزیر میکنند