يک توصيه به آنها که مي‌خواهند وزن کم کنند: بشقابتان را کوچک کنيد.
اگر داريد مرتب از خودتان مي‌پرسيد که چه کنم تا لاغر شوم، محققان به شما پيشنهاد مي‌کنند که سايز بشقاب غذايتان را کوچک کنيد. تحقيقات نشان داده است هر چه بشقاب غذاخوري بزرگ‌تر باشد، ما آن را بيشتر پر مي‌کنيم و بيشتر غذا مي‌خوريم...
در حقيقت اين چشم‌ها هستند که به جاي معده در خوردن يا نخوردن تصميم مي‌گيرند. وقتي شما بشقاب بزرگي را نيمه خالي از غذا پر مي‌کنيد، پس از خوردن تمام غذا اين حس به شما دست مي‌دهد که به اندازه کافي غذا نخورده‌ايد و هنوز گرسنه‌ايد. حالا فرقي نمي‌کند که بشقاب شما سايز بزرگ باشد يا متوسط. به هر حال نيمه خالي بودن بشقاب به معني گرسنه ماندن است. وقتي بشقاب بزرگ انتخاب کنيد، بيشتر مي‌خوريد و چاق‌تر مي‌شويد، در حالي که مي‌توانيد به آساني بشقابتان را کوچک کنيد.
يک آزمايش ساده
مي‌خواهيم آزمايشي ساده انجام دهيم. 150 گرم برنج را بپزيد و در ظرفي با سايز بزرگ قرار دهيد، اصلا به چشم نمي‌آيد. حالا اين برنج را بخوريد حتي اگر تا آخرين دانه هم مصرف کنيد، باز هم احساس گرسنگي خواهيد کرد و انگار مقدار کمي غذا خورده‌ايد، حالا يک بشقاب کوچک‌تر برداريد و همان مقدار برنج را درون آن بريزيد. مقدار برنج در اين بشقاب بيشتر ديده مي‌شود. مقدار غذا همان است اما چشم شما آنها را متفاوت مي‌بيند.
اين خطاي ديد است
اگر دو دايره مشکي يک اندازه را در دو بشقاب با اندازه‌هاي مختلف قرار دهيد، گمان مي‌کنيد کدام يک از اين دايره‌هاي مشکي بزرگ‌تر از ديگري است؟ حتي اگر جواب را از پيش هم بدانيد، باز هم اعتراف مي‌کنيد که به چشم‌تان مي‌آيد بشقاب کوچک‌تر دايره‌اي بزرگ‌تر دارد. فرض کنيد دايره مشکي مقداري برنج در بشقاب شما باشد. کوچک بودن بشقاب، مقدار برنج را بزرگ‌تر نشان مي‌دهد و چشم شما را گمراه مي‌کند.تاکنون تحقيقات بي‌شماري نشان داده است که اندازه و مقدار ماده غذايي در يک ظرف بر مقدار اشتها تاثير مي‌گذارد. در سال 2001، برايان وانسينک، محقق آزمايشگاه Food and Brand براي فهم بهتر اين موضوع که چگونه شرايط محيطي بر ميزان تغذيه ما تاثير مي‌گذارد، آزمايشاتي را انجام داد. وي گروهي از همکاران خود را به عصرانه دعوت کرد و براي گروهي از افراد بستني خوري‌هاي بزرگ و براي گروهي ديگر بستني خوري‌هاي کوچک گذاشت. در نهايت ميزان بستني مصرف شده توسط هر فرد مورد بررسي قرار گرفت. آمار نشان داد افرادي که بستني‌خوري‌هاي بزرگ داشته‌اند 31 درصد بيش از کساني که بستني‌خوري‌هاي کوچک داشتند، بستني خورده بودند. اين مطلب در رابطه با قاشق هم همين‌طور است. وانسينک در مهماني ديگري دو سايز قاشق به مهمانان خود داد و متوجه شد افرادي که قاشق بزرگ‌تر داشتند 57 درصد بيش از افرادي که قاشق کوچک داشتند، غذا خوردند.
در دام ليوان‌ها نيفتيد
شايد برايتان جالب باشد اما اين مطلب در مورد سايز ليوان‌ها نيز صادق است. هرچه يک ليوان بزرگ‌تر باشد، علاقه ما به نوشيدن بيشتر مي‌شود. البته اگر نوشيدني شما آب باشد، سايز ليوان مهم نيست ولي اگر نوشابه يا نوشيدني قنددار باشد، موضوع کاملا فرق مي‌کند. بررسي‌ها نشان داده است مقدار نوشيدني مصرفي در ليوان‌هاي بلند و باريک کمتر از ليوان‌هاي کوتاه و بزرگ است و تفاوت عددي معادل 37 درصد را نشان مي‌دهد. اين موضوع در مورد کودکان پررنگ‌تر است و تفاوت ميزان مصرف نوشيدني در آنها به 74 درصد مي‌رسد.
سيري به اشتها ربطي ندارد!
برايان وانسينک براي اثبات اين مساله که احساس سيري وابسته به غذا‌ي خورده شده نيست، آزمايشي روي دو گروه از افراد انجام داد. براي گروهي يک بشقاب سوپ گذاشته شد و براي گروهي ديگر بدون آنکه بفهمند ميزان سوپ بشقاب کم‌کم افزايش مي‌يافت. بررسي‌ها نشان داد، مهمانان هر دو گروه پس از اتمام سوپ داخل بشقاب اظهار سيري کردند، در حالي که گروه دوم دو برابر گروه اول سوپ خورده بودند.
يک راه‌حل مناسب
يک راه ساده براي فرار از پرخوري وجود دارد و آن اينکه سايز بشقاب، قاشق و ليوان‌هايتان را کوچک کنيد.بشقاب‌هاي بزرگ، زيبا و گران قيمت‌تان را که از غذا خوردن درون آن لذت مي‌بريد، داخل کمد گذاشته و بشقاب‌هاي کوچک‌تر بخريد. تفاوت ميزان غذايي که در بشقاب متوسط و بزرگ مي‌خوريد، 30 درصد است. ببينيد روزانه اين 30 درصدها اگر جمع شود در سال چه قدر چاق مي‌شويد؟ ليوان‌ها و بستني‌خوري‌هايتان را هم عوض کنيد و به چشم‌هايتان سالم زندگي کردن را ياد دهيد.
منبع:
اگر داريد مرتب از خودتان مي‌پرسيد که چه کنم تا لاغر شوم، محققان به شما پيشنهاد مي‌کنند که سايز بشقاب غذايتان را کوچک کنيد. تحقيقات نشان داده است هر چه بشقاب غذاخوري بزرگ‌تر باشد، ما آن را بيشتر پر مي‌کنيم و بيشتر غذا مي‌خوريم...
در حقيقت اين چشم‌ها هستند که به جاي معده در خوردن يا نخوردن تصميم مي‌گيرند. وقتي شما بشقاب بزرگي را نيمه خالي از غذا پر مي‌کنيد، پس از خوردن تمام غذا اين حس به شما دست مي‌دهد که به اندازه کافي غذا نخورده‌ايد و هنوز گرسنه‌ايد. حالا فرقي نمي‌کند که بشقاب شما سايز بزرگ باشد يا متوسط. به هر حال نيمه خالي بودن بشقاب به معني گرسنه ماندن است. وقتي بشقاب بزرگ انتخاب کنيد، بيشتر مي‌خوريد و چاق‌تر مي‌شويد، در حالي که مي‌توانيد به آساني بشقابتان را کوچک کنيد.
يک آزمايش ساده
مي‌خواهيم آزمايشي ساده انجام دهيم. 150 گرم برنج را بپزيد و در ظرفي با سايز بزرگ قرار دهيد، اصلا به چشم نمي‌آيد. حالا اين برنج را بخوريد حتي اگر تا آخرين دانه هم مصرف کنيد، باز هم احساس گرسنگي خواهيد کرد و انگار مقدار کمي غذا خورده‌ايد، حالا يک بشقاب کوچک‌تر برداريد و همان مقدار برنج را درون آن بريزيد. مقدار برنج در اين بشقاب بيشتر ديده مي‌شود. مقدار غذا همان است اما چشم شما آنها را متفاوت مي‌بيند.
اين خطاي ديد است
اگر دو دايره مشکي يک اندازه را در دو بشقاب با اندازه‌هاي مختلف قرار دهيد، گمان مي‌کنيد کدام يک از اين دايره‌هاي مشکي بزرگ‌تر از ديگري است؟ حتي اگر جواب را از پيش هم بدانيد، باز هم اعتراف مي‌کنيد که به چشم‌تان مي‌آيد بشقاب کوچک‌تر دايره‌اي بزرگ‌تر دارد. فرض کنيد دايره مشکي مقداري برنج در بشقاب شما باشد. کوچک بودن بشقاب، مقدار برنج را بزرگ‌تر نشان مي‌دهد و چشم شما را گمراه مي‌کند.تاکنون تحقيقات بي‌شماري نشان داده است که اندازه و مقدار ماده غذايي در يک ظرف بر مقدار اشتها تاثير مي‌گذارد. در سال 2001، برايان وانسينک، محقق آزمايشگاه Food and Brand براي فهم بهتر اين موضوع که چگونه شرايط محيطي بر ميزان تغذيه ما تاثير مي‌گذارد، آزمايشاتي را انجام داد. وي گروهي از همکاران خود را به عصرانه دعوت کرد و براي گروهي از افراد بستني خوري‌هاي بزرگ و براي گروهي ديگر بستني خوري‌هاي کوچک گذاشت. در نهايت ميزان بستني مصرف شده توسط هر فرد مورد بررسي قرار گرفت. آمار نشان داد افرادي که بستني‌خوري‌هاي بزرگ داشته‌اند 31 درصد بيش از کساني که بستني‌خوري‌هاي کوچک داشتند، بستني خورده بودند. اين مطلب در رابطه با قاشق هم همين‌طور است. وانسينک در مهماني ديگري دو سايز قاشق به مهمانان خود داد و متوجه شد افرادي که قاشق بزرگ‌تر داشتند 57 درصد بيش از افرادي که قاشق کوچک داشتند، غذا خوردند.
در دام ليوان‌ها نيفتيد
شايد برايتان جالب باشد اما اين مطلب در مورد سايز ليوان‌ها نيز صادق است. هرچه يک ليوان بزرگ‌تر باشد، علاقه ما به نوشيدن بيشتر مي‌شود. البته اگر نوشيدني شما آب باشد، سايز ليوان مهم نيست ولي اگر نوشابه يا نوشيدني قنددار باشد، موضوع کاملا فرق مي‌کند. بررسي‌ها نشان داده است مقدار نوشيدني مصرفي در ليوان‌هاي بلند و باريک کمتر از ليوان‌هاي کوتاه و بزرگ است و تفاوت عددي معادل 37 درصد را نشان مي‌دهد. اين موضوع در مورد کودکان پررنگ‌تر است و تفاوت ميزان مصرف نوشيدني در آنها به 74 درصد مي‌رسد.
سيري به اشتها ربطي ندارد!
برايان وانسينک براي اثبات اين مساله که احساس سيري وابسته به غذا‌ي خورده شده نيست، آزمايشي روي دو گروه از افراد انجام داد. براي گروهي يک بشقاب سوپ گذاشته شد و براي گروهي ديگر بدون آنکه بفهمند ميزان سوپ بشقاب کم‌کم افزايش مي‌يافت. بررسي‌ها نشان داد، مهمانان هر دو گروه پس از اتمام سوپ داخل بشقاب اظهار سيري کردند، در حالي که گروه دوم دو برابر گروه اول سوپ خورده بودند.
يک راه‌حل مناسب
يک راه ساده براي فرار از پرخوري وجود دارد و آن اينکه سايز بشقاب، قاشق و ليوان‌هايتان را کوچک کنيد.بشقاب‌هاي بزرگ، زيبا و گران قيمت‌تان را که از غذا خوردن درون آن لذت مي‌بريد، داخل کمد گذاشته و بشقاب‌هاي کوچک‌تر بخريد. تفاوت ميزان غذايي که در بشقاب متوسط و بزرگ مي‌خوريد، 30 درصد است. ببينيد روزانه اين 30 درصدها اگر جمع شود در سال چه قدر چاق مي‌شويد؟ ليوان‌ها و بستني‌خوري‌هايتان را هم عوض کنيد و به چشم‌هايتان سالم زندگي کردن را ياد دهيد.
منبع: