اولاً: اسلام، وام و قرض دادن به ديگران را وام و قرض دادن به خدا مى‏داند و براى آن پاداشى چند برابر قرار داده است. «من ذا الذى يقرض اللّه قرضاً حسناً فيضاعفه له أضعافاً كثيرةً و اللّه يقبض و يبسط»(بقره، 245)
ثانياً: در تفاسير براى قرض الحسنه شروطى بيان شده است، از جمله:
1. از مال حلال باشد.
2. سالم باشد.
3. براى مصرف ضرورى باشد.
4. بى‏منّت باشد.
5. بى‏ريا باشد.
6. مخفيانه باشد.
7. با عشق و ايثار پرداخت شود.
8. سريع پرداخت شود.
9. قرض دهنده خداوند را بر اين توفيق شكرگزار باشد.
10. آبروى گيرنده حفظ شود.