نظر اسلام نسبت به تمايلات درونى انسان چيست؟

خداوند حكيم، تمايلاتى را در انسان قرار داده و با عقل و علم و وحى به انسان آموخته كه چگونه آنها را بكار گيرد و به جاى سركوب كردن آنها به جهت‏دهى و هدايت آنها بپردازد. به يك نمونه توجه كنيد:
خداوند در آيه‏ى 235 سوره‏ى بقره مى‏فرمايد: من مى‏دانم كه شما از زنانى كه شوهر خودشان را به تازگى از دست داده‏اند يا طلاق داده شده‏اند، ياد مى‏كنيد، «عَلِمَ اللّه أنّكم سَتَذكرونهنّ» و ميل ازدواج با آنها را داريد؛ ولى اين تمايل خود را به طور كنايه نسبت به آنها اظهار كنيد. «لاجناح عليكم فيما عَرّضتم به من خِطبَة النّساء» زيرا خواستگارى از زن داغ‏دار نوعى بى‏ادبى و يا بى‏سليقه‏گى و گستاخى است.
به هرحال، ميل به ازدواج با زنان بيوه در بعضى از افراد وجود دارد و اسلام با اين تمايل مخالفتى ندارد و آن را سركوب نمى‏كند و مى‏فرمايد: ما از تمايل شما به آنها مطلع هستيم؛ ولى اظهار اين تمايل - با توجه به زمان و حالات زنان - بايد با كنايه و پسنديده باشد، نه با وعده‏هاى مخفيانه. «لاتواعدوهنّ سرّاً الاّ أن تقولوا قَولاً معروفا» و حق نداريد قبل از آنكه عِدّه آنها تمام شود، اقدام به ازدواج كنيد. «و لاتَعزِموا عُقدَةَ النّكاح حتّى يَبلُغَ الكتابُ أجَلَه»
آرى، اسلام علاقه‏ى به ازدواج با زنان بيوه را محكوم نمى‏كند؛ ولى در نحوه‏ى خواستگارى و زمان آن ارشاداتى دارد. ارشاد و هدايت آرى، سركوب غرايز و خواسته‏ها هرگز.