پاسخ

هيچ مي داني چرا چون موج
در گريز از خويشتن پيوسته مي كاهم ؟
زان كه بر اين پرده ي تاريك
اين خاموشي نزديك
آنچه مي خواهم نمي بينم
و آنچه مي بينم نمي خواهم

زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هرچه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش زفولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
البته شهید مطهری در نقد این مساله چنین دیده و دلی رو ملامت کرده