مشاعره

خواهش می کنم احمد آقا ، اصلا" قابل شما رو نداشت
نبود چنگ و رباب و نبید و عود که بود
گل ِ وجود ِ من آغشته گلاب و نبید

سهیل جان اتفاقا جاش همینجاست.

دل بر دوچشمت مبتلا
هم دانه هم دام بلا
دیر آمدی خوابم گرفت
دیگر شده وقت لالا

*پیریست و هزار درد بی درمان

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

تا کی غم این خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه

هین تا غم زندگی فردا نخوریم
بر آنچه برفت و مانده برجا نخوریم
گرباده ی خوشدلی نصیبی گردد
اندوه فلک شود که هرجا نخوریم

می خور که ز دل قلت و کثرت ببرد
اندیشه ی هفتاد و دو ملت ببرد
پرهیز مکن ز کیمیایی که از او
یک جرعه خوری هزار علت ببرد

دل گاه می از قلت و کثرت ببرد
اندیشه ز شاه و جاه و حسرت ببرد
هرباده که بر باده ی پیشش افزود
دندان طمع زملک و ملت ببرد

[You must be registered and logged in to see this image.]\



دور تر از هر کسی با من!
کاش می پوشاندمت روزی
همچنان پیراهنی بر تن

یا رب به وقت گل گنه بنده عفو کن
وین ماجرا به سرو ِ لب ِ جویبار بخش

شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیافت
بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

دل نهان می دارد این دام بلا را
این دل خسته به قهرش ، مبتلا را

ای ساربان آهسته رو کارام جانم می رود
زان دل که با خود داشتم با دلستانم می رود

دردا و دریغا که این عمر بر باد برفت
وان دل که با خود داشتم همه از یاد برفت

طفیل هستی عشقند آدمی و پری
ارادتی بنما تا سعادتی ببری

با اجازه دوستان از آنجایی که مخرج ط ت یکی است از ط استفاده کردم

احمد آقا طفیل رو با همون ط می نویسند و شما درست نوشته اید قربان ، البته ببخشیدکه دخالت کردم ، امیدوارم که از دستم ناراحت نشده باشید
بنده متاسفانه یا خوشبختانه دارم فی البداهه از خودم این شعر ها رو میگم ، بابت این مساله هم از شما عذر می خوام چون که محفوظات شعری ام فعلا" ته کشیده تا بعد ببینم که چه می شود:
یار مرا پند بداد کز رخ خویش پند بگیرم
حیف مرا پند نداد کاین دیده را چند بگیرم

طالع اگر مدد دهد ، دامنش آورم به کف
گر بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف

فاش گویم و از گفته خود دلشادم
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

من و انکار شراب ، این چه حکایت باشد
لاجرم اینقدرم عقل و کفایت باشد

دیده را فایده آن است که دلبر بیند
ور نبیند چه بود فایده بینایی را

بسیار بیت زیبایی بود داداش
خیلی ممنون


اگر غم لشگر انگیزد که خون عاشقان ریزد
منو ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم

مرحبا
بسیار زیبا
مرحبا

اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری
به تیر غمزه صیدش کرد، چشم آن کمان ابرو

و گر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی
برافشان تا فروریزد هزاران جان ز هر مویت

تو کافر دل ، نمی بندی نقاب زلف و می ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

ورای طاعت دیوانگان ز ما مطلب
که شیخ مذهب ما عاقلی گنه دانست

تو از نسل آفتابی ، ره نداری به تاریکی
همتی خواهم که در راهت جانفشانی ها کنم

من گدا و تمنای وصل او هیهات
مگر به خواب ببینم خیال منظر دوست

تورا می گویم ای با غم یگانه
تویی کز محنت عشقت خرابم
تو ای دور از حریم و آشیانه
خدا را کاسه ی چشمت شرابم

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هوا داران کویش را چو جان خویشتن دارم

مرا گفتی که تا جان در بدن دارم
حریر عشق تو چون پیرهن دارم

داداش سهیل چرا دیگه توی تاپیک بداهه ها چیزی نمی نویسی
تاپیکی بسیار عالی به نظر بنده است

من که باشم در آن حرم که صبا
پرده دار حریم حرمت اوست

سلام آقا سزار
دلمون واستون تنگ شده بود
تنها شما رونق این مشاعره اید
با تشکر از شما

طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق
لیک ، چو درد در تو نبیند ، که را دوا بکند

سلام احمد جان شبت بخیر یه چند وقت نمیتونم زیاد بیام فروم دل ما هم واسه شما تنگ شده بود
مگم چه قدر ساکت فروم برو بچ رفتن سواحل جنوبی فرانسه

چی بگم
منم دارم به همون تصمیم گیری ها و عقاید پیشین شما می رسم
تازه شلوغیشو داری می بینی

داداش جاده ها لغزنده است مراقب بهمن باش شبت بخیر

حتما داداش
حواسم هست
توی این گرما اسکی هم میچسبه
شب شما هم به خیر

ساقیا سایه ابرست و بهار و لب جوی
من نگویم چه کن ارا مل دلی خود تو بگوی

اسمتون رو نمی دونم ولی باید دال می دادید دوست عزیز
به هر ترتیب
یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوست داران را چه شد

تا مست نباشی نبری بار غم یار

آری شتر مست کشد بار گران را

اشتب شد ببخشید
الان تصحیح میشه
در صورت و معنی که تو داری چه توان گفت

حسن تو ز تحسین تو بستست زبان را

امروز که در دست تو ام مرحمتی کن
فردا که شوم خاک، چه سود اشک ندامت؟

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش