چنین روایت کرده اند که درسرزمین فارسیان ایرانیان را رسمی شگرف است چهارشنبه سوری نام! واین نام گذاری بدان جهت باشد که این رسم را درچهارشنبه پایان سال به جای آورند وسوروسروری به پا دارند که چشم حاسدان بدگهر از حلقه به درآید.

برخی مردمان ابن رسم را از یک هفته پیش تر پیشواز روند وهفت روز وهفت شب مسرور باشند. واما سور عظیم چهارشنبه که آغازش با غروب آفتاب باشد وپایانش با کرام الکاتبین!

جرگه ای از مردمان در خیابان ها آتش بیفروزند واز روی آن بجهند وجرگه ای در پیش پای رهگذران از همه جا بی‌خبر تله‌های انفجاری تعبیه نمایند وجرگه‌ای دیگرپشت درخت‌ها جبهه گیرند و به سوی دشمنان فرضی نارنجک پرتاب کنند تو گویی جنگ جهانی سوم رخ نموده است؛ در این میان آنان که بر جان خویش بیمناک‌اند در خانه‌ها پناه گیرند و تا سپیده صبح به درگاه خداوند استغاثه کنند مگر آن شب را به سلامت به صبح رسانند. درآن شب شفاخانه ها پررونق وکاسبی طبیبان سکه باشد از بسیاری مجروحان؛ چنانکه حکیمان فرموده اند:

شب چهارشنبه سوری چه شبی دراز باشد!
و این بود رساله ای که نگاشتیم اندر احوالات یوم الله چهارشنبه سوری که ایرانیان آن را به جای آورند واز برکت آن طبیبان و مرده‌شوران و دست‌فروشان دوره گرد و پاسبانان روزی مضاعف خورند که فلسفه این رسم گردش چرخ ارتزاق مردمان باشد. براستی چه نیکو گفته اند خردمندان کهن: هنر نزد ایرانیان است وبس.