قیمومت

از ریشه ی
Tutela
که در لاتین به معنای " حمایت " است ، گرفته شده است . از نقطه نظر حقوقی ، قیمومت عبارت از تمهیداتی است که بر طبق آن فردی مسئولیت مراقبت از شخص و اموال فردی دیگر را که فاقد توان احراز حقوق خاص و قانونی خویشتن است ، به عهده می گیرد ، چنین فردی معمولا" یک صغیر است .
در برخی ازاشکال حکومت ، قیمومت اداری به معنای حق دولت و یا واحد های اداری بلند مرتبه جهت انتصاب مسئولان ، اخذ و تصویب تصمیمات و یا کنترل نحوه ی مدیریت مقامات اداری است . قیمومت هم در حقوق اداری و هم در حقوق مدنی ، صور و اشکال گوناگونی می یابد. شورای قیمومت ، واحدی است جزء سازمان ملل متحد ، وابسته به مجمع عمومی و مسئول تعبیه ی " یک نظام بین المللی قیمومت برای اداره و سرپرستی سرزمین هایی که در اصطلاح تحت قیمومت خوانده می شوند."
اینان ، ( کشورهای تحت قیمومت ) بیشتر از اعضای قدیمی جامعه ی ملل هستند که قیمومت آنان از جانب سازمان ملل به دیگر دولت ها برای ایجاد مقدماتی در زمینه ی تطور تدریجی آنان به سوی احراز قابلیت در اداره ی خود و یا دست یابی به استقلال ، سپرده شده است .
با استقلال کشورهایی که در افریقا تحت قیمومت سازمان ملل متحد قرار داشتند ، دیگر ، جز برخی از جزایر اقیانوس آرام در شمار ملل تحت قیمومت سازمان ملل به حساب نمی آیند . شورای قیمومت ، در صدد اعمال کنترل خود در مستعمراتی چند و یا کشورهای تحت الحمایه ای که هنوز باقی هستند و معمولا" در محدوده ی اختیارات آن قرار نمی گیرند ، برآمده است.

هر بلایی که سر جهان اسلام و جهان سوم این استعمارگران و کشورهای
سلطه آوردند از قبل همین قیمومیت بود

احسنتم جنا ب یدی ، اما قیمومت نیز باید دارای شرایطی باشد که معمولا" کشورهای جهان سوم خود زمینه ها و بسترهایی را فراهم می کنند ، که موجبات ورود بیگانگان به مباحث حقوقی و قانونی آنان می شود.

البته شرایط که درسته اما زور اون نامردها بعد از سقوط امپراطوری عثمانی خیلی پر زور بود

این رو هم می پذیرم و علتش هم در آنارشی موجود در حکومت عثمانی و از دست دادن تدریجی سلطه ی این امپراتوری بر بخش های مهمی از اروپا بود.

ابزار قانون هم در دست نظام سلطه بوده و هست
همین کاری که الان هم دارند میکنندو هی مستندات قانونی لای پرونده ما میذارند

جناب یدی شما در این مورد چگونه فکر می کنید که چرا همیشه عده ای زورمدارند و عده ای زور پذیر ، آغاز و انجام این مدار کدام است و چرا ؟
در بین اروپاییان نیز بوده است ، اما آنها بالاخره به یک اتحاد و اشتراک کلی از تامین منافع جمعی رسیده اند ، اما ما که اینهمه دم از اسلامیت و انسانیت و معنویت می زنیم ، چرا از پس ِ قرن های متمادی با هزاران بلا و درگیری و جنگ و اشغالگری و کشتار و جنایت مواجه بوده ایم ، اما هنوز به یک وفاق کلی و همه کس پسند نرسیده ایم ، این بحث نیاز به تدبیر و مطالعه و تحقیق و کنکاش فراوان دارد که امیدوارم عزیزان این فروم خارج از مباحث سیاست داخلی و خوب و بد ها و زشت و زیبا ها و حق و ناحق ها به عنوان یک مبحث کلان که ضرورت امروز ملت ماست ، بدان بپردازند

آقا سهیل عزیز شما که استاد در این امور هستید
جهان امروز میدان نبرد همه دول است و ادوات جنگی دول نیز اقتصاد و قدرت پول ملی و بازار سرمایه و میزان سهم هر دولت و تصمیم سازی اش در نهادهای عمومی و تخصصی بین المللی و شاه کلید این جنگ نوین ارتباط است
زمانی ایالات متحده خوذش راسا تصمیم میگرفت و اجرا میکرد مثل ورد در جنگ ویتنام و تقبل هزینه هایش اما امروز خودش فقط مدیریت این کار را در دستش میگیرد و نیرو و هزینه اش را سایرین تامین میکنند مثل عراق و افغانستان و بالکان
پس شرط اول حفظ منافع ملی ارتباط است و کاری که غرب انجام میدهد منزوی کردن ماست و ابزارش را هم دارد و ما هم کمک میکنیم به آنان با ادامه سیاست فعلی و غرب با صبر و حوصله پرونده ائئ محکمه پسند برایمان درست میکند که ممکن است ده سال دیگر جواب بدهد
انتخابات سال قبل فرصتی بود برای حفظ امنیت و منافع ملی و خراب کردن دیوار و حصار دورمان و ایجاد ارتباط با جهان که متاسفانه این فرصت تبدیل به تهدید شد

جناب یدی ، استاد گرانقدر بنده هم سخنان شما را تایید می کنم و منظور من این است که ما در داخل خودما ن ، در درون کشور و در محدوده ی جغرافیایی و بلکه معنوی خودمان ، چرا نبایستی به شاخصی همه کس پسند و اصولی مشترک برای توسعه برسیم و بالاخره راه هایی را برای گریز از این بن بست خود بینی و انحصار و خودخواهی پیدا کنیم و بدین وسیله همه ی افکار و اذهان و امکانات خود را در راه اعتلای همه جانبه ی مملکتمان به کار بگیریم ، به نظر من - ما تا ارتباطات و تعاملات درونی و خودی ِ خودمان را سامان و نظمی خاص نبخشیم و همه بر یک مسیر درست و اصلاحی و پیش برنده تمرکز و توافق نکنیم ، در ایجاد ارتباطات بیرونی که خیلی مهم هستند ، همیشه غافل و بلکه عقب می مانیم

وقتی تفکر کلی حاکم این باشد که هرکس بامن نیست پس بر علیه من است
بساط این چنینی درست میشود

بله اینکه بعضی فکر کنند فقط اونا حق هستند و حق میگن و درست کار و درست کردار و درست گفتارند، یه تقدیر نامه همه برا خودشون می نویسند، دیگه جایی برای انتقاد و اصلاح و اعلام نظر و اینا نمیمونه