می دانیم که یکی از سرمایه های فطری و ذخائر طبیعی انسان (محبت ) و دوست داشتن همدیگر است که خداوند آن را در وجود انسانها قرار داده است و هر انسانی می خواهد دوست بدارد و او را هم دوست داشته باشند، این است که می گویند: اساس زندگی انسانها بر پایه محبت بنا نهاده شده و هر کس محبتش بیشتر باشد زندگی او شیرین تر و لذتبخش تر می شود.
این است که بعضی از بزرگان ما محبت را دین ، و دین را همان محبت معرفی کرده اند و فرموده اند:
((الدین هو الحب و الحب هو الدین)).
یعنی : دین همان محبت است و محبت همان دین است.
یا اینکه فرموده اندهل الدین الا الحب )).
یعنی : دین جز محبت چیز دیگری است ؟!؟
ادیبان و شاعران هم محبت را معجون و خمیره هر خوبی دانسته و اشعاری در این باره سروده اند:
(شعر شعراء درباره محبت )
ادیبی گوید:
از محبت تلخها شیرین شود
وز محبت مسها زرین شود
از محبت دردها صافی شود
وز محبت دردها شافی شود
از محبت خارها گل شود
وز محبت سرکه ها مل می شود
از محبت سجن گلشن می شود
بی محبت روضه گلخن می شود
از محبت نار نوری می شود
وز محبت دیو حوری می شود
از محبت حزن شادی می شود
وز محبت غول هادی می شود
از محبت نیش نوش می شود
وز محبت شیر موشی می شود
از محبت سقم صحت می شود
وز محبت قهر رحمت می شود
از محبت مرده زنده می شود
وز محبت شاه بنده می شود
(محبت در دل پاک )
شعر از بهارستان بنیسی :
محبت چیست گویم نیک دانی
به حرفم گوش کن با مهربانی
محبت میوه قلب سلیم است
اگر از لفظ بدست آری معانی
بدست آوردن معنی ز الفاظ
تدبر خواهد و هم کاردانی
بود علم محبت علم ذاتی
که باید ظبط گردد در نهانی
نهانت را نگهدار ز هر عیب
به هر وقت به هر دور و زمانی
بکن وصلت به روح معنویت
ز جانت بگذر، یابی تو جانی
روانت را بکن پاک از پلیدی
ز بدها دور باش تا می توانی
اگر گشتی چنان مهر و محبت
بدل آید کنی روشن روانی
همین اشعار را هر وقت خوانی
بخوان حمدی بیاد ((داستانی ))
پس محبت خمیره هر خوبی است ، بوسیله آن تلخیها شیرین و مسها زرین می شود، و دردها بوسیله آن شفا پیدا می کند و ناری ، نوری می شود و دیو حوری ، پس چه بهتر که این سرمایه فطری و ودیعه خدادادی را بیشتر از هر چیز و هر کس در خانواده خود به فعلیت در آوریم و بیشتر از همه به همسر خود محبت ورزیم و به این وسیله به زندگی خود صفا بخشیده و پایه های زندگی خود را با خشت های محبت بچینیم که خدای مهربان این مهر و مودت و الفت را به دل همسرها نسبت به یکدیگر قرار داده چنانکه در سوره (روم ) آیه 21 می فرماید:
((یکی از آیات و نشانه های بزرگ خداوند تبارک و تعالی این است که همسران شما را از جنس خود شما آفرید تا با آنها انس گرفته و در کنار هم با آرامش و خوبی زندگی کنید و برای یک زندگی مشترک خداوند مهر و محبت نسبت به همدیگر در دلهای شما قرار داد.))
با اینکه در سوره (آل عمران ) آیه 14 چنین می فرماید:
((محبت شهوات از قبیل دوستی زنان و فرزندان و... در نظر شما مردمان آراسته و زینت داده شد.))
و روایات زیادی هم در این مضمون از ائمه معصومین سلام الله علیهم اجمعین در این باره وارد شده است :
از رسول خدا صلی الله علیه و آله ، آن حضرت فرمود:
((من از دنیای شما جز زن و عطر خوشبو چیزی دوست ندارم ، یا اینکه فرمود: نرسید بر من از دنیای شما جز زن و عطر)).
از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ، آن حضرت فرمود:
((من از دنیای شما جز زن و عطر چیز دیگری دوست ندارم و روشنی چشمم نماز است )).
از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ، آن حضرت فرمود:
((لذت من در دنیا زنان است و روشنی چشمم نماز است و ریحانتین من حسن و حسین علیهماالسلام )).
از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ، آن حضرت فرمود:
((هر کس زنش را دوست دارد و این دوستی را بر او اعلام نماید و بگوید: من تو را دوست دارم ، این گفته او هرگز از قلب زنش بیرون نمی رود، (در نتیجه این کار سبب می شود که زنش هم او را دوست داشته و زندگی خوبی داشته باشند)).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((دوست داشتن زنان از اخلاق پیامبران است )).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((هر چه محبت همسر در قلب بنده زیاد باشد فضیلت و ایمانش زیادتر می شود)).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((خیر زیادی (در دوستی زنهاست )).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((هر کس محبتش بر ما زیاد باشد، زن و حلوا را هم زیاد دوست می دارد)).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((لذتی برای مردم در دنیا و آخرت بیشتر از لذت زنها نیست سپس آیه ((زین للناس )) را خواند)).
به کلامی از امام صادق علیه السلام ، (خوب توجه کنید):
از امام علیه السلام سئوال شد چه چیز لذت دارد؟
فرمود: فلان و و و
سئوال شد دیگر چه ؟
فرمود: دوست داشتن و مباضعه زنان.
(توضیحی که عمل بر آن لازم است )
توضیح : توضیحی که در این باره به خوانندگان داده می شود، این است که (محبت ) کردن هم مثل چیزهای دیگر معیار و اندازه معینی دارد که اگر افراط و تفریط در آن شود نه تنها نتیجه خوبی گرفته نمی شود بلکه خود همان محبت کردن عامل خطرناکی است که انسان را تهدید به خطر می کند و اثرات سوئی در زندگی انسان می گذارد، روایاتی که در محبت کردن نسبت به زن نقل گردید، گویای این است که باید به اندازه معین مهر و محبت در مابین زن و شوهر باشد تا زندگانیشان از صفا و صمیمیت برخوردار شده و رشته مقدس زندگی از هم نگسلد.
نه اینکه مرد چنان شیفته و دلباخته زن باشد که دربست در اختیار او قرار گیرد، بنده وار تسلیم فرمانش باشد، اختیار خود و فرزندانش را بدست او بسپارد این نه تنها محبت کردن و مهر ورزیدن نیست بلکه یکنوع خودباختگی در مقابل زن و امور زمام را بدست او دادن است و آن هم از طرف شرع مقدس اسلام نکوهیده و اکیدا از این کار ممنوع شده است.
این است که بعضی از بزرگان ما محبت را دین ، و دین را همان محبت معرفی کرده اند و فرموده اند:
((الدین هو الحب و الحب هو الدین)).
یعنی : دین همان محبت است و محبت همان دین است.
یا اینکه فرموده اندهل الدین الا الحب )).
یعنی : دین جز محبت چیز دیگری است ؟!؟
ادیبان و شاعران هم محبت را معجون و خمیره هر خوبی دانسته و اشعاری در این باره سروده اند:
(شعر شعراء درباره محبت )
ادیبی گوید:
از محبت تلخها شیرین شود
وز محبت مسها زرین شود
از محبت دردها صافی شود
وز محبت دردها شافی شود
از محبت خارها گل شود
وز محبت سرکه ها مل می شود
از محبت سجن گلشن می شود
بی محبت روضه گلخن می شود
از محبت نار نوری می شود
وز محبت دیو حوری می شود
از محبت حزن شادی می شود
وز محبت غول هادی می شود
از محبت نیش نوش می شود
وز محبت شیر موشی می شود
از محبت سقم صحت می شود
وز محبت قهر رحمت می شود
از محبت مرده زنده می شود
وز محبت شاه بنده می شود
(محبت در دل پاک )
شعر از بهارستان بنیسی :
محبت چیست گویم نیک دانی
به حرفم گوش کن با مهربانی
محبت میوه قلب سلیم است
اگر از لفظ بدست آری معانی
بدست آوردن معنی ز الفاظ
تدبر خواهد و هم کاردانی
بود علم محبت علم ذاتی
که باید ظبط گردد در نهانی
نهانت را نگهدار ز هر عیب
به هر وقت به هر دور و زمانی
بکن وصلت به روح معنویت
ز جانت بگذر، یابی تو جانی
روانت را بکن پاک از پلیدی
ز بدها دور باش تا می توانی
اگر گشتی چنان مهر و محبت
بدل آید کنی روشن روانی
همین اشعار را هر وقت خوانی
بخوان حمدی بیاد ((داستانی ))
پس محبت خمیره هر خوبی است ، بوسیله آن تلخیها شیرین و مسها زرین می شود، و دردها بوسیله آن شفا پیدا می کند و ناری ، نوری می شود و دیو حوری ، پس چه بهتر که این سرمایه فطری و ودیعه خدادادی را بیشتر از هر چیز و هر کس در خانواده خود به فعلیت در آوریم و بیشتر از همه به همسر خود محبت ورزیم و به این وسیله به زندگی خود صفا بخشیده و پایه های زندگی خود را با خشت های محبت بچینیم که خدای مهربان این مهر و مودت و الفت را به دل همسرها نسبت به یکدیگر قرار داده چنانکه در سوره (روم ) آیه 21 می فرماید:
((یکی از آیات و نشانه های بزرگ خداوند تبارک و تعالی این است که همسران شما را از جنس خود شما آفرید تا با آنها انس گرفته و در کنار هم با آرامش و خوبی زندگی کنید و برای یک زندگی مشترک خداوند مهر و محبت نسبت به همدیگر در دلهای شما قرار داد.))
با اینکه در سوره (آل عمران ) آیه 14 چنین می فرماید:
((محبت شهوات از قبیل دوستی زنان و فرزندان و... در نظر شما مردمان آراسته و زینت داده شد.))
و روایات زیادی هم در این مضمون از ائمه معصومین سلام الله علیهم اجمعین در این باره وارد شده است :
از رسول خدا صلی الله علیه و آله ، آن حضرت فرمود:
((من از دنیای شما جز زن و عطر خوشبو چیزی دوست ندارم ، یا اینکه فرمود: نرسید بر من از دنیای شما جز زن و عطر)).
از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ، آن حضرت فرمود:
((من از دنیای شما جز زن و عطر چیز دیگری دوست ندارم و روشنی چشمم نماز است )).
از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ، آن حضرت فرمود:
((لذت من در دنیا زنان است و روشنی چشمم نماز است و ریحانتین من حسن و حسین علیهماالسلام )).
از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ، آن حضرت فرمود:
((هر کس زنش را دوست دارد و این دوستی را بر او اعلام نماید و بگوید: من تو را دوست دارم ، این گفته او هرگز از قلب زنش بیرون نمی رود، (در نتیجه این کار سبب می شود که زنش هم او را دوست داشته و زندگی خوبی داشته باشند)).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((دوست داشتن زنان از اخلاق پیامبران است )).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((هر چه محبت همسر در قلب بنده زیاد باشد فضیلت و ایمانش زیادتر می شود)).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((خیر زیادی (در دوستی زنهاست )).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((هر کس محبتش بر ما زیاد باشد، زن و حلوا را هم زیاد دوست می دارد)).
از امام صادق علیه السلام ، آن حضرت فرمود:
((لذتی برای مردم در دنیا و آخرت بیشتر از لذت زنها نیست سپس آیه ((زین للناس )) را خواند)).
به کلامی از امام صادق علیه السلام ، (خوب توجه کنید):
از امام علیه السلام سئوال شد چه چیز لذت دارد؟
فرمود: فلان و و و
سئوال شد دیگر چه ؟
فرمود: دوست داشتن و مباضعه زنان.
(توضیحی که عمل بر آن لازم است )
توضیح : توضیحی که در این باره به خوانندگان داده می شود، این است که (محبت ) کردن هم مثل چیزهای دیگر معیار و اندازه معینی دارد که اگر افراط و تفریط در آن شود نه تنها نتیجه خوبی گرفته نمی شود بلکه خود همان محبت کردن عامل خطرناکی است که انسان را تهدید به خطر می کند و اثرات سوئی در زندگی انسان می گذارد، روایاتی که در محبت کردن نسبت به زن نقل گردید، گویای این است که باید به اندازه معین مهر و محبت در مابین زن و شوهر باشد تا زندگانیشان از صفا و صمیمیت برخوردار شده و رشته مقدس زندگی از هم نگسلد.
نه اینکه مرد چنان شیفته و دلباخته زن باشد که دربست در اختیار او قرار گیرد، بنده وار تسلیم فرمانش باشد، اختیار خود و فرزندانش را بدست او بسپارد این نه تنها محبت کردن و مهر ورزیدن نیست بلکه یکنوع خودباختگی در مقابل زن و امور زمام را بدست او دادن است و آن هم از طرف شرع مقدس اسلام نکوهیده و اکیدا از این کار ممنوع شده است.