"هفت سین" های نوروزی سرسری برگزیده نشده اند.
نکته در خور نگرش در باره هفت سین های باستانی و کهن که از زمان باستان تا امروز از نیاکان ما بر خوان نوروزی می نهادند این است که " هفت سین " ها باید دارای این پنج ویژگی باشند:
1- نام آنها پارسی باشد.
2- با بندواژه (حرف) سین آغاز شوند.
3- دارای ریشه گیاهی باشند.
4- خوردنی باشند.
5- نام آنها از واژه های ترکیبی (مانند سبزی پلو ،سیر ترشی ، سیب زمینی و مانند اینها) ساخته نشده باشد.
با نگرش به پنج بند بالا می بینیم که " سیب ، سیر ، سماغ ، سرکه ، سمنو ، سبزی (یا سبزه) و سنجد همه دارای این پنج ویژگی هستند.
بر این پایه :
_سنبل (نه خوراکی است نه پارسی) تازی است.
_سکه (نه خوراکی است نه پارسی) تازی است.
_سماور (نه خوراکی است نه پارسی) روسی است . همچنین سوزن و سیخ و سه پایه و مانند اینها.
با نگرش به آنچه که آمد ، در بیست میلیون واژه پارسی نمی توان هشتمی را برای هفت سین های نوروزی پیدا کرد که دارای این پنج ویژگی باشد.
در پایان باید افزود که هر یک از سین های هفت سین، نماد یکی از سپنتاهای (هفت ابر فرشته) کیش زرتشت است.
سیر : نماد اهورا مزدا
سبزه : فرشته اردیبهشت نماد آبهای پاک است.
سیب : فرشته سپندار مذ ، فرشته زن و نماد باروری و پرستاری است.
سنجد : فرشته خرداد ، نماد دلبستگی است.
سرکه : فرشته امرداد ، نماد جاودانگی است.
سمنو : فرشته شهریور ، نماد خواربار است.
سماغ : فرشته بهمن ، نماد باران است.*
-------------
*سماغ بندواژه پارسی است و نباید با "ق" نوشته شود.
