شعر گرمارودی با گذر از ناهمواریهای گذشته، مسیر اصلی خود را یافت و توانست پیوند عمیقی میان شکل و معنا فراهم آورد. شعر او با دستمایه های دینی و مذهبی، شکوهی خاص به جمال شعر نوین بخشید و توانست حکمتهای نهفته را به زبان شعر بیان کند.
علی موسوی گرمارودی در سال 1320 در قم به دنیا آمد. پدرش از بزرگان گرمارود قزوین بود. او مقدمات اولیه علوم را نزد پدرش خواند و سپس به دبستان باقریه رفت. گرمارودی تحصیلات خود را تا مقطع دکتری در رشته زبان و ادبیات فارسی ادامه داد و همزمان نزد علمای عصر، علوم دینی را به تمام و کمال فرا گرفت. او از جوانی به شعر علاقه مند شد و با تعلق خاطری که به خاندان عصمت و طهارت داشت. شعر دینی را در روزگار خود رواج داد. گرجه قصاید شکوهمند گرمارودی پس از قصاید مهرداد اوستا بر صدر شعر امروز می نشیند اما او شاعر نیمایی است و شعرهای درخشانی که با ایمان و اعتقاد در مجموعه هایی
چون "سایه سار نخل ولایت" سرود رگبار، چمن لاله و خط خون آمده نشان می دهد که در هر دو عرصه توانا است. او شعرهایش را با نگاهی به شعر دیروز و امروز می سراید. گرمارودی همان اندازه که به رودکی و منوچهری و سنایی و عطار عشق می ورزد از خواندن شعرهای زیبای نیما و اخوان ثالث لذت می برد. شعر او حد میانه، شعر دیروز و شعر امروز است. نگاه دینی و مذهبی او سبب نشد تا شعرش در ورطه شعار بیفتد. شعر گرمارودی شعر ایمان و اعتقاد و باور است.
چون به نماز می ایستی
بلندتر می نمایی
چون به نماز می ایستی
تمام خود را به خدا می سپاری
و من تمام تو را نماز می برم
شگفت بت پرستا که منم!
تمام تو را با خدا در میان نهادم
نماز تو او را
و تو خود مرا
تو در نماز زیبا تری
و نغمه ات از تبار ترانه هایی است
که جریدگان بر گذرگاه کوهستانها می خوانند
چادر نماز سپید گلدارت
همان بهار شکوفاست
بر قامت موزون ترین ناربن.
الله اکبر!
نجوای گرم و پاک تو هنگامه می کند
چندان که وسوسه «خدای تو» شدن را
در کفرگاه دلم بر می انگیزد.
قامت تو
خود نمازی دیگر است
-چون رساترین آیه-
به موزونی و بلندی.
از تو جدا نیستم
نمازهایت را به نیتی دوگانه به جای آر!
که من در توام از شدت خواستن.
چون به رکوع می روی
با زانوان من برخیز
که در تو ایستاده ام
به هنگام برخاستن .برای شنیدن و دانلود صوت مورد نظر به سایت رادیو اینترنتی ایران صدا به این آدرس مراجعه نمایید.
[You must be registered and logged in to see this link.]
علی موسوی گرمارودی در سال 1320 در قم به دنیا آمد. پدرش از بزرگان گرمارود قزوین بود. او مقدمات اولیه علوم را نزد پدرش خواند و سپس به دبستان باقریه رفت. گرمارودی تحصیلات خود را تا مقطع دکتری در رشته زبان و ادبیات فارسی ادامه داد و همزمان نزد علمای عصر، علوم دینی را به تمام و کمال فرا گرفت. او از جوانی به شعر علاقه مند شد و با تعلق خاطری که به خاندان عصمت و طهارت داشت. شعر دینی را در روزگار خود رواج داد. گرجه قصاید شکوهمند گرمارودی پس از قصاید مهرداد اوستا بر صدر شعر امروز می نشیند اما او شاعر نیمایی است و شعرهای درخشانی که با ایمان و اعتقاد در مجموعه هایی
چون "سایه سار نخل ولایت" سرود رگبار، چمن لاله و خط خون آمده نشان می دهد که در هر دو عرصه توانا است. او شعرهایش را با نگاهی به شعر دیروز و امروز می سراید. گرمارودی همان اندازه که به رودکی و منوچهری و سنایی و عطار عشق می ورزد از خواندن شعرهای زیبای نیما و اخوان ثالث لذت می برد. شعر او حد میانه، شعر دیروز و شعر امروز است. نگاه دینی و مذهبی او سبب نشد تا شعرش در ورطه شعار بیفتد. شعر گرمارودی شعر ایمان و اعتقاد و باور است.
چون به نماز می ایستی
بلندتر می نمایی
چون به نماز می ایستی
تمام خود را به خدا می سپاری
و من تمام تو را نماز می برم
شگفت بت پرستا که منم!
تمام تو را با خدا در میان نهادم
نماز تو او را
و تو خود مرا
تو در نماز زیبا تری
و نغمه ات از تبار ترانه هایی است
که جریدگان بر گذرگاه کوهستانها می خوانند
چادر نماز سپید گلدارت
همان بهار شکوفاست
بر قامت موزون ترین ناربن.
الله اکبر!
نجوای گرم و پاک تو هنگامه می کند
چندان که وسوسه «خدای تو» شدن را
در کفرگاه دلم بر می انگیزد.
قامت تو
خود نمازی دیگر است
-چون رساترین آیه-
به موزونی و بلندی.
از تو جدا نیستم
نمازهایت را به نیتی دوگانه به جای آر!
که من در توام از شدت خواستن.
چون به رکوع می روی
با زانوان من برخیز
که در تو ایستاده ام
به هنگام برخاستن .برای شنیدن و دانلود صوت مورد نظر به سایت رادیو اینترنتی ایران صدا به این آدرس مراجعه نمایید.
[You must be registered and logged in to see this link.]