يك نصيحت!

دنیا دو روزه این دو روز هم روز به روزه


غم مخور بابا، دنیا دو روزه
این دو روزم، همین حالا
پیش روته!!!



...بعد از تو ما به قبرستان ها رو آوردیم

و مرگ زیر چادر مادر بزرگ نفس می کشید

و مرگ آن درخت تناور بود

که زنده های این سوی آغاز

به شاخه های ملولش دخیل می بستند

و مرده های آن سوی پایان

به ریشه های فسفری اش چنگ می زدند

و مرگ روی آن ضریح مقدس نشسته بود

که در چهار زاویه اش ناگهان چهار لاله ی آبی

روشن شدند...



تا بعد.

کاملا" درست است . دنیا واقعا" دو روز است و روز یعنی دَم . دم ، لحظه و بارقه است به طرفه العینی ، می جهد و از بین می رود . دنیا صیغه مبالغه از دنو است که قلب به یاء شده و دَنَیَ شده است و به معنای پست ترین جایگاه هاست . دم غنیمت دان و درویش باش که چون رفت ، باز پس نیاید . غرور ، غفلت است و غفلت از جهل به جَلوَت . از پس تخلیه است که تجلیه پیش می آید . انسان فقیر الی الله است و هنگامی به غنا می رسد که فقیر الی الخلق نیز باشد . فقر ، پایه ی غناست و فقر ، بی چیزی نیست ، بلکه تهی ساختن خودیِ خود ، از غیر خداست . دنیا هماره علیه توست و هیچگاه له تو بازی نمی کند و آن چه که تو می بینی از رفق و مدارای دنیا ، فریب و خدعه ی این پیر عجوزه است . دنیا فانی است و خدا باقی . دنیا حادث است و خدا قدیم . کل من علیها فان" و یبقی وجه ربک ذی الجلال و الاکرام . دنیا ، اسباب لهو و لعب است و دوری از حقیقت ذات وجود . ما ممکن الوجو د هستیم و خدا واجب الوجود ، پس این چه غرور و غفلتی است که مارا در بر بگیرد و ندانیم که - که هستیم و چه هستیم و کجاییم و چه می کنیم و چه می گوییم و به کجا می رویم و چرا آمده ایم و چرا می رویم ؟!!