امام رضاعليه السلام مىفرمايد: مكر خداوند همان كيفر او به اهل مكر است، بگذريم كه بر خلاف اصطلاح ما مكر را به معناى حيله مىدانيم، مكر به معناى تدبير است و تدبير مىتواند خوب باشد و مىتواند بد باشد و لذا مىفرمايد: «و لايحيق المكر السىّء الاّ بأهله»(73) يعنى تدبير به جز تدبير كنندهاش را در بر نمىگيرد، بنابراين معناى «و اللّه خير الماكرين»(آلعمران، 54 ؛ انفال 30) آن است كه خداوند بهترين تدبير كننده است و امّا اينكه چگونه مكر انسان به خودش ضربه مىزند.
به يك مثال توجه كنيد:
اگر پزشكى به بيمارش دارو داد و بيمار مصرف نكرد و به دروغ گفت: مصرف كردهام، او در حقيقت خود را فريب داده و به خود خدعه كرده است. «يخادعون اللّه والّذين آمنوا و ما يخدعون الاّ أنفسهم و ما يشعرون»(بقره، 9.)
به يك مثال توجه كنيد:
اگر پزشكى به بيمارش دارو داد و بيمار مصرف نكرد و به دروغ گفت: مصرف كردهام، او در حقيقت خود را فريب داده و به خود خدعه كرده است. «يخادعون اللّه والّذين آمنوا و ما يخدعون الاّ أنفسهم و ما يشعرون»(بقره، 9.)