در قرآن، يكجا مى‏خوانيم كه مردم وارد دين مى‏شوند: «يدخلون فى دين اللّه افواجا»( سوره نصر، آيه 2) و در جاى ديگر به كسانى كه شعار ديندارى مى‏دادند گفته مى‏شود: هنوز ايمان وارد دلهاى شما نشده است: «ولمّا يدخل الايمان فى قلوبكم»(سوره حجرات، آيه 14) يعنى دين بايد وارد مردم شود.
آرى، ديندارى مراحلى دارد: مرحله گرم شدن، مرحله داغ شدن و مرحله پخته شدن. هر گرم و داغى، سرد مى‏شود ولى هيچ پخته‏اى خام نمى‏شود.
ورود مردم در دين آسان است؛ هركس بگويد: «أشهد ان لا اله الاّ اللّه و أشهد انّ محمّداً رسول اللّه»، مسلمان است. اين مرحله گرم شدن است. امّا بالاتر از گرم شدن، داغ شدن است. اصحاب پيامبر با احساس و هيجان داغى به جبهه‏ها مى‏رفتند و حاضر بودند در كنار پيامبر جان فشانى كنند. ولى قرآن به آنها مى‏گويد اگر دين داريد، خمس غنائم جنگى را بدهيد: «واعلموا انّما غَنمتُم من شى‏ءٍ فانّ لِلّه خُمُسَه و للرّسول... انْ كنتم آمنتم باللّه»(سوره انفال، آيه 41.)
آرى، كسانى كه شهادتين مى‏گويند و حتى در جبهه‏ها كنار پيامبر مى‏جنگند، ممكن است در مسايل مالى آسيب‏پذير باشند كه قرآن مى‏فرمايد: در كنار شهادتين و جبهه و نماز، حق خدا و رسول و فقرا را نيز بپردازيد. در اين مرحله است كه ايمان وارد قلب مى‏شود. قرآن فقط به گروه خاصّى مى‏فرمايد: «اولئك هُم المؤمنونَ حقّاً»(سوره انفال، آيه 4.) مؤمنون واقعى گروه خاصّى هستند، ولى نسبت به گروهى كه منافقانه اظهار ايمان دارند، مى‏فرمايد: اينها مؤمن واقعى نيستند: «و مِن النّاس مَن يقول آمنّا بِاللّه و باليوم الآخر و هم بمؤمنين»(سوره بقره، آيه 8 )