![[b]ايجاد «مملكت سعودي»[/b] Empty](https://2img.net/i/empty.gif)
عبدالعزيز بن عبدالرحمن السعود هفتم ژانويه سال 1926 خود را پادشاه حجاز و با ادغام نجد و حجاز قلمرو اش را «مملكت سعودي» اعلام داشت. وي كه قبلا سلطان نجد بود 29 ژانويه 1927 نيز خود را پادشاه نجد ناميد كه بيستم ماه مه اين سال (سال 1927) دولت انگلستان طبق عهدنامه جده حاكميت وي را بر خطه پادشاهي نجد و حجاز برسميت شناخت كه تا نيمه جنگ جهاني اول تحت الحمايه عثماني بودند. مملكت سعودي 23 سپتامبر 1932 از وحدت حجاز، نجد، حساء و قطيف (دو منطقه جنوب شرقي و شيعه نشين كه در قديم با جزاير مجاور در خليج فارس «بحرين» خوانده مي شدند و در قرن نهم ميلادي به دست قرمطيان افتاده بودند) و برخي نواحي ديگر رسميت يافته و اين روز که در تقويم ها مندرج است به عنوان روز تاسيس رعايت مي شود. كشور سعودي تنها مملكتي در جهان است كه به اسم فرد ناميده شده است. اين كشور داراي يك شوراي انتصابي است ولي پارلمان ندارد كه اعضاي آن همانند كشورهاي ديگر منتخب مردم باشند. سلطنت بر كشور سعودي در خانواده السعود موروثي است. عبدالعزيز كه در سال 1880 به دنيا آمده بود بسال 1953 درگذشت. نفت كه در مارس 1938 در اين كشور كشف شد از نيمه دوم قرن بيستم مملكت سعودي را ثروتمند ساخته است. طبق برآورد، يك چهارم ذخاير نفت خام كره زمين در زير شن هاي كشور سعودي قراردارد و از لحاظ صدور نفت، مقام اول را در جهان داراست با درآمد ناخالص سالانه بيش از 400 ميليارد دلار.
عبدالعزيز در جواني با خانواده خود براثر فشار خاندان «الرشيد» كه «رياض» واقع در منطقه نجد و زادگاه و مركز اقتدار خاندان سعود را متصرف شده بود به كويت رفته بود كه در دسامبر سال 1901 در 21 سالگي با نيرويي كه از چهل و چند نفر بيشتر نبود به قصد پس گرفتن رياض عازم نجد شد و اوايل 1902 رياض را تصرف كرد و سپس به كوتاه كردن دست الرشيد از نقاط ديگر پرداخت. خاندان سعود از قرن هجدهم (طبق برخي نوشته ها از سال 1744 ميلادي) در مناطق الديريه و الرياض داراي اقتدار بود. عبدالعزيز تا سال 1904 همه نجد را برغم حمايت نظامي عثماني از الرشيدي ها، تصرف كرد و با مرگ الرشيد در سال 1906 راه در برابر عبدالعزيز باز شد و به تدريج ساير مناطق تحت سلطه عوامل الرشيد به او تعلق گرفت. وي در سال 1913 «حساء» و سال بعد از آن قطيف را هم بر قلمرو خود افزود و به ساحل غربي خليج فارس رسيد. دولت انگلستان كه سرگرم عقب راندن عثماني از سرزمين هاي عربي و مسلط شدن بر آنها بود در سال 1916 (اواسط جنگ جهاني اول) حكومت عبدالعزيز بر نجد و حساء را برسميت شناخته بود زيرا به موجب توافق ماه مه اين سال (سال 1916) انگلستان و فرانسه بر سر تقسيم سرزمين هاي عربي ميان خود ـ در صورت شكست امپراتوري عثماني در جنگ جهاني اول، قرارشده بود جز سوريه و لبنان كه سهم فرانسه درنظر گرفته شده بود، مابقي از جمله حجاز در اختيار انگلستان قرار گيرد. عبدالعزيز در سال 1925 از اختلاف شريف مكه با دولت انگلستان استفاده كرد و حجاز را هم بر قلمرو خويش افزود و خود را سلطان نجد و حجاز اعلام داشت و دولت لندن بناچار طبق عهدنامه سال 1927 جده قلمرو حكومتي او را برسميت شناخت، ولي تاريخ اعلام رسمي تاسيس كشور سعودي 23 سپتامبر 1932 است. اين سرزمين كه در ايران (همانند دوران ساسانيان) «عربستان» خوانده مي شود داراي2 ميليون و 200 هزار كيلومتر مربع وسعت و طبق آمار سال 2007 بيست و 4 ميليون و 700 هزار تن سكنه است كه حدود شش ميليون از آنان خارجي هستند كه براي كار به آنجا رفته اند. درآمد سرانه هريك از ساكنان سعودي سالانه 22 هزار دلار است.
دوم نوامبر سال 1964 ملك سعود دومين پادشاه كشور سعودي در يك كودتاي خانوادگي از مقام خود بركنار و به خارج تبعيد شد. شنيده شده بود وي كه يازده سال بر اين كشور پادشاهي كرده بود مي خواهد يكي از پسران 30 گانه خود را وليعهد كند حال آنكه قرار بود پس از او برادرانش به ترتيب به پادشاهي برسند. هنگامي كه ملك سعود شروع به توزيع مقامات دولتي ميان پسران خود كرد، خاندان سعودي سه اتهام داخلي، مذهبي و بين العربي به او وارد ساختند و بركنارش كردند. اين سه اتهام عبارت بود از اسراف بيت المال، شرب خمر و مشاركت در توطئه مقدماتي ترور جمال عبدالناصر كه در جهان عرب محبوبيتي ويژه داشت. با اين اتهامات، بركناري او مورد حمايت اتباع سعودي، جهان عرب و روحانيون ملل اسلامي قرار گرفت. پس از او ملك فيصل برادر ناتني اش پادشاه سعودي شد كه بعدا او نيز به دست برادرزاده اش كشته شد. با بركناري ملك سعود، ديگر هيچيك از پادشاهان بعدي سعودي درصدد وليعهد كردن فرزند خود برنيامد و برادران (فيصل، خالد. فهد، و عبدالله) يكي پس از ديگري پادشاه شدند و ....
عبدالعزيز در جواني با خانواده خود براثر فشار خاندان «الرشيد» كه «رياض» واقع در منطقه نجد و زادگاه و مركز اقتدار خاندان سعود را متصرف شده بود به كويت رفته بود كه در دسامبر سال 1901 در 21 سالگي با نيرويي كه از چهل و چند نفر بيشتر نبود به قصد پس گرفتن رياض عازم نجد شد و اوايل 1902 رياض را تصرف كرد و سپس به كوتاه كردن دست الرشيد از نقاط ديگر پرداخت. خاندان سعود از قرن هجدهم (طبق برخي نوشته ها از سال 1744 ميلادي) در مناطق الديريه و الرياض داراي اقتدار بود. عبدالعزيز تا سال 1904 همه نجد را برغم حمايت نظامي عثماني از الرشيدي ها، تصرف كرد و با مرگ الرشيد در سال 1906 راه در برابر عبدالعزيز باز شد و به تدريج ساير مناطق تحت سلطه عوامل الرشيد به او تعلق گرفت. وي در سال 1913 «حساء» و سال بعد از آن قطيف را هم بر قلمرو خود افزود و به ساحل غربي خليج فارس رسيد. دولت انگلستان كه سرگرم عقب راندن عثماني از سرزمين هاي عربي و مسلط شدن بر آنها بود در سال 1916 (اواسط جنگ جهاني اول) حكومت عبدالعزيز بر نجد و حساء را برسميت شناخته بود زيرا به موجب توافق ماه مه اين سال (سال 1916) انگلستان و فرانسه بر سر تقسيم سرزمين هاي عربي ميان خود ـ در صورت شكست امپراتوري عثماني در جنگ جهاني اول، قرارشده بود جز سوريه و لبنان كه سهم فرانسه درنظر گرفته شده بود، مابقي از جمله حجاز در اختيار انگلستان قرار گيرد. عبدالعزيز در سال 1925 از اختلاف شريف مكه با دولت انگلستان استفاده كرد و حجاز را هم بر قلمرو خويش افزود و خود را سلطان نجد و حجاز اعلام داشت و دولت لندن بناچار طبق عهدنامه سال 1927 جده قلمرو حكومتي او را برسميت شناخت، ولي تاريخ اعلام رسمي تاسيس كشور سعودي 23 سپتامبر 1932 است. اين سرزمين كه در ايران (همانند دوران ساسانيان) «عربستان» خوانده مي شود داراي2 ميليون و 200 هزار كيلومتر مربع وسعت و طبق آمار سال 2007 بيست و 4 ميليون و 700 هزار تن سكنه است كه حدود شش ميليون از آنان خارجي هستند كه براي كار به آنجا رفته اند. درآمد سرانه هريك از ساكنان سعودي سالانه 22 هزار دلار است.
دوم نوامبر سال 1964 ملك سعود دومين پادشاه كشور سعودي در يك كودتاي خانوادگي از مقام خود بركنار و به خارج تبعيد شد. شنيده شده بود وي كه يازده سال بر اين كشور پادشاهي كرده بود مي خواهد يكي از پسران 30 گانه خود را وليعهد كند حال آنكه قرار بود پس از او برادرانش به ترتيب به پادشاهي برسند. هنگامي كه ملك سعود شروع به توزيع مقامات دولتي ميان پسران خود كرد، خاندان سعودي سه اتهام داخلي، مذهبي و بين العربي به او وارد ساختند و بركنارش كردند. اين سه اتهام عبارت بود از اسراف بيت المال، شرب خمر و مشاركت در توطئه مقدماتي ترور جمال عبدالناصر كه در جهان عرب محبوبيتي ويژه داشت. با اين اتهامات، بركناري او مورد حمايت اتباع سعودي، جهان عرب و روحانيون ملل اسلامي قرار گرفت. پس از او ملك فيصل برادر ناتني اش پادشاه سعودي شد كه بعدا او نيز به دست برادرزاده اش كشته شد. با بركناري ملك سعود، ديگر هيچيك از پادشاهان بعدي سعودي درصدد وليعهد كردن فرزند خود برنيامد و برادران (فيصل، خالد. فهد، و عبدالله) يكي پس از ديگري پادشاه شدند و ....