خیلی چیزها نیاز به توضیح ندارند ، از جمله اینکه اگه قراره هرچی که از دهنمون بیرون میاد ،بگیم ( خوب بیرون آمده دیگه!) ، سنگ روی سنگ بند نمیشه ، مگه اینکه بخوایم وسطشون ملاط سیمان یا ساروج بداریم . حالا ساروج چیه ؟ بحث اصلی اینجاست . ساروج یه ماده یه ترکیبیه که در دوران باستان ، اجداد زیبای ما از اون واسه بناها و ساختمونای شهرها و پل ها و اینا استفاده می کردن . میگن از خاکسترو زرده ی تخم مرع و نوعی پودر سنگ و نوعی خاکه که با رعایت موازین و درجاتی ، او نارو قاطی میکردن و میمالیدن به درو دیوار و این ور و اون ور که همه جارو بدجوری محکم کنن . ساروج ، در واقع یه چیزی شبیه به سیمانها ی امروزی ماست ، بلکه خیلی محکم تر و بهتر . اکثر پل ها و ساختمان های عظیمی رو که از دل تاریخ بیرون آمدن و به ما رسیدن رو از همین ملاط ساروج ها درست کردن که تا الآن موندن ، اما ساختمونای امروزی خیلی مردانگی داشته باشن ، سی ساله و یا همین فردای ساخته شدن می ریزن روی خلق الله و دمار از روزگارش در میارن . این مطلبو که داشتم می نوشتم به یاد کتابها و نوشته های موریس مترلینگ ( خودشون ) و نه ( خودمون ) افتادم که در باره ی لانه ی مورچه ها گفته بود که بزاق دهن این خلایق طوریه که اگه بمب اتم هم بزنی تو سرشون ، ممکنه خودشون از بین برن ، اما لانه های پیچ در چیچشون دست نخورده باقی می مونن ، جل الخالق ! یعنی شما باور می کنید ؟!
