زن

در بدو خلقت ، يزدان پاك زن و مرد را از گلي سرشت و بين اين دو موجود خود علقه و محبتي را نهاد و بدين گونه نسل آتي را از اينان به وجود آورد. او با قدرت بي‌كران، انسان را از زن و مردي آفريد و هيچ تفاوتي بين آنان قائل نشد مگر به حجب و حيا و محبت . همين طور آنان را به يك نسبت از علم و دانش و معرفت و هنر بهره‌مند ساخت. اما در وجود زن ظرافت و لطافت‌ها و عواطف و احساسات پاك و انعطاف‌پذير را با دلي پر از رحمت و شفقت و مهرباني به وديعه گذاشت زيرا كه وظيفه مادري را به عهده او قرار داد.

پس به طور كلي او دو آفريده خود را با تشابه آفريد نه آن تفاوتي كه ما بين زن و مرد قائليم. تفاوت رحمان، رحيم، به خاطر وظايفي است كه به عهده‌ي هر كدام از اين دو مخلوق خود قرار داده است والا هم در پيشگاهش مساويند.



ماخذ: نشريه ايران مهر