[You must be registered and logged in to see this image.]
گل قاصدک (نام علمی: Taraxacum) که بنامهای هند بابری، خبرآرو و کاسنی بری نیز معروف است گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن بارتفاع 40 سانتی متر میرسد. این گیاه دارای ریشهای است به رنگ قهوهای مایل به زرد که پر از شیرابه سفید رنگی میباشد. در انتهای ساقه گل آن قرار دارد. برگهای گل قاصدک سبز رنگ و بریدگیهای مثلث شکل و نوک تیز دارد و بر روی سطح زمین میباشد. گل قاصدک در وسط چمن، حاشیه شوره زار، کنار جادهها و اراضی بایر و بطور کلی در همه جا میروید و شاید دلیل آن این است که طبیعت میخواهد به انسان بگوید که در هر نقطهای زندگی میکند نیاز به این گیاه دارید و هنگامیکه آن را با وسائل مکانیکی و شیمیایی از بین میبرید دوباره بعد از چندی سر از خاک بیرون میآورد. گل قاصدک در حدود 15 نوع گوناگون دارد. زنبور عسل این گیاه را بسیار دوست دارد و شهد زیادی از آن بدست میآورد. برگهای جوان گل قاصدک را معمولاً به سالاد میخورند و چون خیلی تلخ است باید آن را با ترشی یا آبلیمو مصرف کرد. از قسمتهای گوناگون گیاه مانند ریشه، برگ و شیرابه آن در درمان استفاده میشود.
ترکیبات شیمیایی
ریشه این گیاه دارای ماده ای تلخ به نام تراگزاسین، کولین و تاراگزاسترول می باشد همچنین در ریشه آن مقدار کمی تانن وجود دارد و نوعی الکالوئید به نام تاکزین و تاراگزه رول در اعضای این گیاه یافت می شود. املاح کلسیم، پتاسیم، آهن، منیزیوم، سدیم، منگنز، فسفر، سلیس و گوگرد در این گیاه ثابت شده است.
خواص داروئی
این گیاه از نظر پزشکی قدیم ایران سرد و خشک است و از دیرباز برای درمان بیماریهای کبدی بکار میرفته است.
قابض و مقوی معده است.
خوردن آن خونریزی از سینه را متوقف میکند.
برای ازدیاد شیر نافع است و خانمهای شیر ده باید مقداری از آن را با سالاد بخورند
خنک کننده و معرق است.
ترشح صفرا را زیاد میکند.
خون را تصفیه میکند.
خوردن آب این گیاه مخلوط با روغن زیتون برای رفع مسمومیت مفید است.
ضماد ریشه آن را در محل نیش کژدم یا زنبور و یا مار میگذارند که بسیار مفید است.
اوره را رفع میکند.
کلسترول خون را کاهش میدهد.
درمان کننده اگزما و بیماریهای پوستی است.
درمان کننده کم خونی است.
رماتیسم و نقرس را درمان میکند.
محل رویش
پراکندگی این گیاه در کره زمین طوری است که در غالب نواحی اروپای شمالی، غرب آسیا، شمال آفریقا و امریکای شمالی می روید.تا کنون بالغ بر ده گونه از این نوع گیاه شناخته شده است.
گل قاصدک (نام علمی: Taraxacum) که بنامهای هند بابری، خبرآرو و کاسنی بری نیز معروف است گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن بارتفاع 40 سانتی متر میرسد. این گیاه دارای ریشهای است به رنگ قهوهای مایل به زرد که پر از شیرابه سفید رنگی میباشد. در انتهای ساقه گل آن قرار دارد. برگهای گل قاصدک سبز رنگ و بریدگیهای مثلث شکل و نوک تیز دارد و بر روی سطح زمین میباشد. گل قاصدک در وسط چمن، حاشیه شوره زار، کنار جادهها و اراضی بایر و بطور کلی در همه جا میروید و شاید دلیل آن این است که طبیعت میخواهد به انسان بگوید که در هر نقطهای زندگی میکند نیاز به این گیاه دارید و هنگامیکه آن را با وسائل مکانیکی و شیمیایی از بین میبرید دوباره بعد از چندی سر از خاک بیرون میآورد. گل قاصدک در حدود 15 نوع گوناگون دارد. زنبور عسل این گیاه را بسیار دوست دارد و شهد زیادی از آن بدست میآورد. برگهای جوان گل قاصدک را معمولاً به سالاد میخورند و چون خیلی تلخ است باید آن را با ترشی یا آبلیمو مصرف کرد. از قسمتهای گوناگون گیاه مانند ریشه، برگ و شیرابه آن در درمان استفاده میشود.
ترکیبات شیمیایی
ریشه این گیاه دارای ماده ای تلخ به نام تراگزاسین، کولین و تاراگزاسترول می باشد همچنین در ریشه آن مقدار کمی تانن وجود دارد و نوعی الکالوئید به نام تاکزین و تاراگزه رول در اعضای این گیاه یافت می شود. املاح کلسیم، پتاسیم، آهن، منیزیوم، سدیم، منگنز، فسفر، سلیس و گوگرد در این گیاه ثابت شده است.
خواص داروئی
این گیاه از نظر پزشکی قدیم ایران سرد و خشک است و از دیرباز برای درمان بیماریهای کبدی بکار میرفته است.
قابض و مقوی معده است.
خوردن آن خونریزی از سینه را متوقف میکند.
برای ازدیاد شیر نافع است و خانمهای شیر ده باید مقداری از آن را با سالاد بخورند
خنک کننده و معرق است.
ترشح صفرا را زیاد میکند.
خون را تصفیه میکند.
خوردن آب این گیاه مخلوط با روغن زیتون برای رفع مسمومیت مفید است.
ضماد ریشه آن را در محل نیش کژدم یا زنبور و یا مار میگذارند که بسیار مفید است.
اوره را رفع میکند.
کلسترول خون را کاهش میدهد.
درمان کننده اگزما و بیماریهای پوستی است.
درمان کننده کم خونی است.
رماتیسم و نقرس را درمان میکند.
محل رویش
پراکندگی این گیاه در کره زمین طوری است که در غالب نواحی اروپای شمالی، غرب آسیا، شمال آفریقا و امریکای شمالی می روید.تا کنون بالغ بر ده گونه از این نوع گیاه شناخته شده است.