آيينه

2 رباعي از مرحوم سيد حسن حسيني

دست تو دري گشود در آئينه
بر حيرت ما فزود در آئينه
رفتيم به ديدار خود اما ديديم
غير از تو كسي نبود در آئينه


من بودم و باغ رنگ در آئينه
صد منظره قشنگ در آئينه
ناگاه تماشاي مرا برهم زد
نفرين به حضور سنگ در آئينه

عالم همه خاک کربلا بايدمان
پيوسته به لب خدا خدا بايدمان
تا پاک شود زمين ز ابناي يزيد
همواره حسين مقتدا بايدمان


بهاران آمد و بگشود بر ياران دري ديگر
نظر بر خاک ميهن کن که بيني منظر ديگر
ببين مهر فروزان را که ديگرگونه مي‌تابد
تو گويي پرتوافشاند ز بام خاوري ديگر


[You must be registered and logged in to see this image.]

مرسي كه از سيد بزرگوار يادي كردي ايشان از دوستان بي نظير من بود يك رباعي ديگه از ايشان مينويسم :

هرچند كه از آينه بيرنگ تر است
از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است
بشكن دل بينواي ما را اي عشق
اين ساز شكسته اش خوش آهنگ تر است