«و من آیاته أن خلق لكم من انفسكم ازواجا لتسكنوا الیها و جعل بینكم مودّةً و رحمةً إنّ فى ذلك لآیاتٍ لقوم یتفكّرون (سوره روم، آیه 21) ؛ و از جمله نشانههاى (توانایى و یگانگى) او این است كه براى شما از جنس خودتان همسرانى آفرید تا در كنار آنها آرامش یابید. و همو در میان شما دوستى و مهربانى قرار داد. بىتردید در این (تدبیر حكیمانه) نشانههایى [روشن] براى مردمى است كه مىاندیشند.»
پیامها و درسهای آیه فوق
1ـ خداوند متعال با قدرت خویش و در آفرینشى حكیمانه، براى آدمیان همسرانى از جنس خودشان آفرید تا بدانها انس و آرامش بگیرند. اگر همسر آدمى در آفرینش همسان او نباشد، نمىتواند با او انس بگیرد و از معاشرت با وى لذت ببرد و آرامش یابد، پس «مرد و زن» در جنسیت و انسانیت با هم شریك و همسانند.
2ـ دست حكمت الهى براى انسان همسر آفرید تا مایه آرامش و اطمینان او را فراهم كرده باشد. بر همین اساس و در هماهنگى كامل بین تكوین و تشریع حكیمانه، زناشویى، سنّتى جاودانه به شمار مىرود كه رویگردانى از آن دورى از نبى مكرّم صلی الله علیه و آله را در پى دارد.
3ـ آرامشِ حاصل از، در كنار همسر بودن، مطلق و نامحدود و آرامش جسمى، روحى، فردى و اجتماعى است و انسان با همسرگزینى و ازدواج به پیشگیرى یا درمان بسیارى از كاستىها و بیمارىهاى خود مىپردازد.
4ـ هر یك از زن و مرد به تنهایى ناقص مىباشند و به همین خاطر به دنبال جزء مكمّل خود مىگردند و تا ازدواج نكردهاند یك بىقرارى و ناآرامى بر آنان حاكم است چون هر ناقصى مشتاق كمال خویش است و هر نیازمندى مایل به كسى است كه نیاز او را برطرف كند.
5ـ وقتى تمایل به همسر در وجود انسانها به ودیعت نهاده شد؛ پس عشقهاى پاك ستودنى است و باید براى تحقق آن كوشید تا انسان با حركت در مسیر فطرت به كمال برسد.
6ـ پدیدار شدن عواطف عمیقِ پس از ازدواج و دلدادگى همسران و همزیستى مسالمتآمیز و حتى عاشقانه آنها از نشانههاى تدبیر حكیمانه خداوند مىباشد.
7ـ بر خلاف تصور عرفى و باور سطحى و ناصحیحى كه ازدواج و تشكیل خانواده را بارى بر دوش همسران مىداند، ازدواج و نیل به مقام «همسرى» از نگاه قرآن كریم در راستاى منافع آنان مىباشد و همسران بار خاطر یكدیگرند نه این كه یار شاطر هم باشند.
8ـ بقاى پیوند میان همسران به یك كشش قلبى و جاذبه روحى نیاز دارد و به همین جهت پروردگار مهربان پس از آن كه آن دو در كنار هم به آرامش رسیدند، با دست لطف و عنایت خویش نعمت «مودّت» و «رحمت» را به آنان بخشیده است تا با عشقى صادق و علاقهاى كامل در كنار هم آرامشى غریزى داشته باشند.
9ـ مهرورزى دوستانه و بلكه عاشقانهاى كه بین همسران پدید مىآید، نه تنها نشانه قدرت خداوند است، كه عنایت و لطفى است كه در حق انسان روا داشته است. پس همسر شدن چنان باید انسانى باشد كه عنایت الهى، ظرف قابل خود را بیابد و نیز باید براى ماندگارى آن به هوش بود تا از طریق انسانیت فاصله نگیرد.
10ـ دوام گرایش مرد و زن به یكدیگر و آرمیدن در سایه انس هم به مودت و رحمتى است كه خداوند بینشان برقرار مىكند و البته این دوستى و مهربانى غیر از آن گرایش غریزى بین مذكر و مؤنث است كه در میان حیوانات هم موجود است ولى در قرآن نشانه آفریدگار حكیم معرفى نگردیده است بلكه این عشق برین، آیه قدرت و یكتایى آفریدگار نامیده شده است.
11ـ آرامشآفرینى ازدواج و نیز پیدایش مودت و رحمت بین آنان براى خردمندان و متفكران از نشانههاى ربوبیت و تقدیر خداى حكیم، است.
منبع: سايت ننجون دات كام و مجله پیام زن، شماره 148 ، محمدكاظم تقوى
پیامها و درسهای آیه فوق
1ـ خداوند متعال با قدرت خویش و در آفرینشى حكیمانه، براى آدمیان همسرانى از جنس خودشان آفرید تا بدانها انس و آرامش بگیرند. اگر همسر آدمى در آفرینش همسان او نباشد، نمىتواند با او انس بگیرد و از معاشرت با وى لذت ببرد و آرامش یابد، پس «مرد و زن» در جنسیت و انسانیت با هم شریك و همسانند.
2ـ دست حكمت الهى براى انسان همسر آفرید تا مایه آرامش و اطمینان او را فراهم كرده باشد. بر همین اساس و در هماهنگى كامل بین تكوین و تشریع حكیمانه، زناشویى، سنّتى جاودانه به شمار مىرود كه رویگردانى از آن دورى از نبى مكرّم صلی الله علیه و آله را در پى دارد.
3ـ آرامشِ حاصل از، در كنار همسر بودن، مطلق و نامحدود و آرامش جسمى، روحى، فردى و اجتماعى است و انسان با همسرگزینى و ازدواج به پیشگیرى یا درمان بسیارى از كاستىها و بیمارىهاى خود مىپردازد.
4ـ هر یك از زن و مرد به تنهایى ناقص مىباشند و به همین خاطر به دنبال جزء مكمّل خود مىگردند و تا ازدواج نكردهاند یك بىقرارى و ناآرامى بر آنان حاكم است چون هر ناقصى مشتاق كمال خویش است و هر نیازمندى مایل به كسى است كه نیاز او را برطرف كند.
5ـ وقتى تمایل به همسر در وجود انسانها به ودیعت نهاده شد؛ پس عشقهاى پاك ستودنى است و باید براى تحقق آن كوشید تا انسان با حركت در مسیر فطرت به كمال برسد.
6ـ پدیدار شدن عواطف عمیقِ پس از ازدواج و دلدادگى همسران و همزیستى مسالمتآمیز و حتى عاشقانه آنها از نشانههاى تدبیر حكیمانه خداوند مىباشد.
7ـ بر خلاف تصور عرفى و باور سطحى و ناصحیحى كه ازدواج و تشكیل خانواده را بارى بر دوش همسران مىداند، ازدواج و نیل به مقام «همسرى» از نگاه قرآن كریم در راستاى منافع آنان مىباشد و همسران بار خاطر یكدیگرند نه این كه یار شاطر هم باشند.
8ـ بقاى پیوند میان همسران به یك كشش قلبى و جاذبه روحى نیاز دارد و به همین جهت پروردگار مهربان پس از آن كه آن دو در كنار هم به آرامش رسیدند، با دست لطف و عنایت خویش نعمت «مودّت» و «رحمت» را به آنان بخشیده است تا با عشقى صادق و علاقهاى كامل در كنار هم آرامشى غریزى داشته باشند.
9ـ مهرورزى دوستانه و بلكه عاشقانهاى كه بین همسران پدید مىآید، نه تنها نشانه قدرت خداوند است، كه عنایت و لطفى است كه در حق انسان روا داشته است. پس همسر شدن چنان باید انسانى باشد كه عنایت الهى، ظرف قابل خود را بیابد و نیز باید براى ماندگارى آن به هوش بود تا از طریق انسانیت فاصله نگیرد.
10ـ دوام گرایش مرد و زن به یكدیگر و آرمیدن در سایه انس هم به مودت و رحمتى است كه خداوند بینشان برقرار مىكند و البته این دوستى و مهربانى غیر از آن گرایش غریزى بین مذكر و مؤنث است كه در میان حیوانات هم موجود است ولى در قرآن نشانه آفریدگار حكیم معرفى نگردیده است بلكه این عشق برین، آیه قدرت و یكتایى آفریدگار نامیده شده است.
11ـ آرامشآفرینى ازدواج و نیز پیدایش مودت و رحمت بین آنان براى خردمندان و متفكران از نشانههاى ربوبیت و تقدیر خداى حكیم، است.
منبع: سايت ننجون دات كام و مجله پیام زن، شماره 148 ، محمدكاظم تقوى