اون قدیما که ما بازی می کردیم ، (البته نه خیلی قدیم ها ! الک دولک رو نمی گم ، دونقطه دی ) یه آتاری بود ، با ‏اون هواپیمای معروفش که آی چه حالی میداد، بعد از اونا بود که تازه میکرو اومد (502 رو یادتونه ؟)و قارچ ‏خور و … بازی ها همه یه ربع نیم ساعته تموم می شدن می رفتن ، برد و باختمون هم واسه خودمون بود و به ‏کسی برنمی خورد که چرا اون پمپ بنزین رو نخوردیم و چرا تو مرحله یک باختیم ؛ ولی کم کم که بازی های ‏استراتژیک اومدن و شبکه کردن کامپوترها یه چیز عادی شد ، تو هر گیم نتی که میرفتی، یا ژنرال بود و ‏وارکرافت! همه هم سر یکی غر می زدن که تقصیر تو بود که باختیم ! ( البته من بد بازی نمی کردم ها داورا ‏حقمو می خوردن ! مجددا دونقطه دی )‏
کم کم که یه خورده سرعت اینترنت تو کشورمون بهتر شد وهمین بازی ههای شبکه ای رو اکثر اونایی که می ‏تونستن ، با اینترنت بازی می کردن ، شاید یکی از دلایلش اینه که تعداد شرکت کننده هاش بیشتر بود ، و هر وقت ‏می خواستن می تونستند بازی کنند. ولی همیشه باید چوب جهان سومی بودنه خودمون رو بخوریم دیگه ، یه ‏سری سایت های بازی ها فیلترمون می کردن ( و می کنن) و بعضی ها هم پولی بود و ما به خاطر مشکلات ‏سیاسی نمی تونستیم ازشون خرید کنیم !‏
ولی بازی ها به سمتی رفت که ورودیه پولی نباشه ، یعنی بتونیم راحت .وارد بازی بشیم ولی برای پیشرفت ‏مجبور بودیم که باز هم یه سری خرید هایی از سایت بازی انجام بدیم ، که باز هم سد راهمون بود. ولی مشکل ‏بزرگ تر سرعت اینترنتمون بود که دست ما رو واسه بازی های جدیدتر و بهتر می بست .‏
تا اینکه یه سری بازی معروف به تکستی اومدن؛ اینجوری بودن که هدف همون بود ولی جنبه گرافیکی مهم نبود ، ‏یعنی ما جنگ می رفتیم ولی صحنه نبرد بصورت گرافیکی مشاهده نمی شد. نمونه پرطرفدارش هم همین تراویان ‏معروفه که هر جای یاهو رو نگاه می کنی تبلیغاتش هست ! به خاطر کم حجم بودن ، این نوع بازی ها خیلی ‏طرفدار پیدا کردن.هر وقت شما بری تو تراویان و لیست بازیکنای آن لاینش رو ببینی بالای چهار هزار نفر دارن ‏آن لاین بازی می کنن! ‏
هدف من معرفی یه بازی تو همین سری بازی هاست !‏
ایریپابلیک
eRepublik

یه جامعه مجازی با حضور اکثر کشور ها ! مثل آمریکا، فراسه، ایتالیا، انگلیس ، رومانی(که خدا از نقشه حذفش ‏کنه الهی)،اندونزی، برزیل،آرژانتین ، … و به تازگی حتی بوسنی و لیتوانی و لتونی هم به این بازی اضافه ‏شدن .‏
ایران هم از کشور های قدیمی این بازیه!‏
تو این بازی هر کشور یه جمهوری هست که رئیس جمهور و مجلس داره، و اعضای مجلس و رئیس جمهور هم ‏از بین اعضای همین کشور - یعنی یکی مثل منو تو-انتخاب می شه .( از وظایف رئیس جمهور میشه به فرمان ‏حمله به یه کشور دیگه و انتخاب وزرا و دسترسی به حساب خزانه رو نام برد، و اعضای مجلس هم می تونند ، ‏مالیات بر تولیدات ، مالیات صادرات و واردات رو تعیین کنند و حتی رئیس جمهور رو استیضاح کنند).‏

این بازی خیلی جذاب تر از اونه که من بخوام توی چند خط براتون توضیح بدم ولی روال کلی و روزانه اونو ‏براتون می گم که با ورود به بازی دچار سر در گمی نشید ، و مثل خیلی های دیگه که اومدن و حتی یک روز هم ‏کار نکردند و رفتند ، ایران رو تنها نذارید!‏
با ورود به بازی و پس از ثبت نام ، شما به عنوان شهروند شناخته خواهید شد! یه راهنما هم توسط ادمین ( صاحب ‏بازی)طراحی شده به نامه پلاتو ، که زیاد حرفاشو جدی نگیرید، البته بعضی وقتا حرفای خوبی می زنه ولی ‏معصوم که نیست بعضی وقتا ... آره ، بهتره از بقیه بچه های بازی برای پیشرفت کمک بگیرید که در مورده ‏اون و اینکه چه جوری باهاشون در ارتباط بشید ، هم توضیح می دم.‏
در اولین گام شما به عنوان شهروند بایستی یه کار پیدا کنید ، این کار که می گم کار توی یه سری شرکت هست ‏که توسط خود اعضای بازی یعنی کسایی که قبل از شما وارد بازی شدند درست شده. یه جورایی همه سرنوشت ‏هر کشور به دست خود ساکنین اون کشوره .‏
نحوه کار کردن هم اینه که شما فقط یه کلیک می کنید، همین ، نیاز نیست بیل و کلنگ بدست بگیرید و تا شب بیل ‏بزنید ( باز هم نمک ریختم بنده ! دونقطه دی) ‏
سه نوع زمینه شغلی هست ‏
معدن(آهن، الماس، گندم و چوب)‏
ساخت و ساز(سیستم دفاعی، بیمارستان، خونه)‏
کار در کارخونه های تولیدی(اسلحه،هدیه و غذا)‏
شما با انتخاب یک زمینه و کارکردن در هر زمینه مهارت شغلی خودتون رو تو اون زمینه افزایش میدید.‏
در ضمن روزی هم یک بار و مهم نیست در چه ساعتی سر کار برید؛ هر وقت وقت کردید برید.‏
با هر روز کار یک امتیاز به شما داده خواهد شد.‏
روز اول حتما عکس هم انتخاب کنید ؛
اتصال عکس هم امتیاز داره، باعث میشه امتیاز شما بالا بره و بتونید از همون روز اول سربازی هم برید.‏
روزانه شما همین دوکار رو باید انجام بدید، ولی اگه دوست داشتید فعال تر هم باشید و از جذابیت بازی بی بهره ‏نمونید، می تونید روزنامه های بقیه دوستان که در مورد مسائل اجتماعی، اقتصادی و نظامی بازی هست رو ‏مطالعه کنید، بعضی وقت ها هم نمک بچه ها بالا میزنه و چیزای خوبی می نویسند، مطمئنا از خوندنشون لذت ‏خواهید برد.‏
کلا کار و تمرین نظامی(سربازی رفتن) دو تا کلیک می خواد و وقتی بیشتر از یک دقیقه از شما نمی گیره ، و با ‏خوندن روزنامه بچه ها می تونید یه نیم ساعتی سرگرم باشید، و در سرنوشت ایران ( البته مجازی ) هم دخیل ‏باشید.‏
جذاب ترین روز های بازی زمان انتخابات(بخصوص ریاست جمهوری که برای اینکه بازی خسته کننده نشه و ‏همه شانس یک بار در دست گرفتن سرنوشت یک کشور رو در دست بگیرند یک ماه هست) و جنگ هاست !‏
گفتم جنگ گریم گرفت باز! یه پیش زمینه ای دوباره بگم (اینو تو پرانتز بگم که دو تا اتحاد نظامی بزرگ بین ‏کشور ها بسته شده ، آتلانتیس و پیس که ایران عزیزمون توی اتحاده پیس هستش)‏
ایران از قدیمی های بازی و یه زمان از قویترن های بازی بود(البته هنوز هم قویه ها)، توی جنگ جهانی اول ‏‏( توبازی اینجوری معروف شد) وقتی یه دنیایی (آمریکا ، کانادا، انگیلیس ،رومانی و ...)ریخته بود سر فرانسه ‏‏(که یکی از متحدای ماست ) این ایرانی ها بودند(البته با کمک بقیه متحد ها) که فرانسه رو نجات دادند. و اگه ‏اومدید و از حماسه مسکو شنیدید، بدونید اون کار گردانه یک ارتش ایران مجازی بود که اجازه نداد تا اون زمان ‏روسیه از نقشه حذف بشه ! و این ایرانی ها بودند که به کمک ترکیه رفتند و اسرائیل رو از نقشه پاک کردند! ‏
ولی حالا ورق برگشته ، (البته اونقدر هم اوضاع بد نیست ها)مشکل اینجاست که هر چی جمیت توی یه کشور ‏زیاد تر باشه ، قدرت اون کشور بیشتر میشه ، چه اقتصادی و چه نظامی .‏
کشور های اتلانتیس با تبلیغ های زیادی که کردند ، تونستند جمعیتشون رو خیلی بالاببرند، مثلا الان ‏آمریکا15906 نفر جمعیت داره و رمانی 12000نفر جمعیت ، و این در حالیه که ایران فقط 3000 نفر جمعیت ‏داره، و این یعنی نابودی ! یعنی هیچ البته هم پیمان های ما هم بیکار نبودن و به عنوان مثال کشوری مثل ‏مجارستان ، که به تازگی وارد بازی شده، طی دو هقته گذشته 3000 نفر به جمعیتش اضافه شدن، یعنی به اندازه ‏جمعیت کنونی ایران! و این واسه یه کشور هفتاد میلونی خیلی کمه! ‏
بازم یه پیش زمینه بگم ؛ در زمان رئیس جمهوری عیسی ( که پروفیلش تو بازی به اسم گنده است) ایران پاکستان ‏، هند، چین و تقریبا کل آسیا رو فتح کرد(نمی تونید فکرشم هم بکنید چقدر لذت بخش بود ) و در شمال با رومانی ‏همسایه شد،ولی مشکل از اونجایی شروع شد که رمانی به ایران اعلان جنگ کرد! البته با یک سری کار های ‏سیاسی (که تو بازی مرسومه)ایران بطور تشریفاتی این منطقه رو به اندونزی که بزرگترین و قویترین متحدمونه ‏‏( اونم به خاطر جمعیتش نه چیز دیگه ) دادو الان اندونزی در حال جنگ با رمانی هست و ارتش ایران هم برای ‏جنگ تو اون منطقه هست ! (پروفایل من هم تو بازی با اسم دکتر فواد هست و من هم به عنوان یکی از اعضای ‏ارتش الان اونجا در حال جنگم).ولی حتی اندونزی هم یارای مقابله با این رومانی رو نداره ! اونا با حیله های ‏مختلف و ایجاد انقلاب های مختلف توی اندونزی دارن مانع از تمرکز ارتش اندونزی و ایران و سایر همپیمان ‏هامون روی منطقه اصلی جنگ می شن! ‏
حرف اصلی من اینه که چرا ما نباید خودمون اونقدر جمعیت داشته باشیم که بتونیم از خودمون دفاع کنیم ، وقتی ‏هر کسی با فشار دادن دو تا دکمه تو روز حتی با یانتر نت دایل آپ می تونه به کمک ایران بیاد ، چرا ما باید به ‏اندونزی پناه ببریم؟
ورود به بازی کاملا رایگانه ! و لی اگه کسی شما رو به بازی دعوت کنه ، خیلی به نفعه اون شخص و در نهایت ‏ایران هست ، دیگه می دونم از توضیحاتم خسته شدید دلیلش رو بعدا خودتون متوجه می شد! ‏
و این هم آیدی یاهوی منه ‏
[You must be registered and logged in to see this link.]
برای گرفتن دعوت نامه می تونید مستقیما از خود من دریافت کنید ویا به فوروم بازی که توسط بچه های خودمون ایجاد شده مراجعه کنید
[You must be registered and logged in to see this link.]

با ورود به بازی تحت حمایت وزارت رفاه قرار می گیرید و یک نامه خوش آمد بهتون داده می شه که اسم اعضای ‏گروه آموزش و پشتیبانی وآی دی یاهو اعضای گروه هم توی همون نامه هست .‏
همین الان هم بیاید دیره ! ایران مجازی نیازمند کمک تک تک شما هاست ! بیاید تا نذاریم ، این امپراطوری ‏بزرگ رو که به زحمت و تلاش نزدیک به 2000 نفر ایرانی درست شده رو از نقشه پاک کنند !‏