حیف،
می‌دانم که دیگر،
برنمی‌داری از آن خواب گران، سر،
تا ببینی
خورد سال سالخورد خویش را
کاین زمان، چندان شجاعت یافته‌ست،
تا بگوید:
- « راست می‌گفتی، پدر » ...!