دلبر ماه‌پیکر خود را
دیدم اندر چمن که گل می‌چید
خار گل، دست آن پری‌رخ را
کرد مجروح و او همی خندید
گفتمش خنده چیست؟ با من گفت:
گل به از خود نمی‌تواند دید