می شود تا دردل شب مـاه، پنـهان پشت ابر

گریه را ســرمی دهد چشمان باران پشت ابر

عقده ی باران گره خورده ست دربغض زمین

می شـکوفـد نیــنوایی از نیســــتان پشت ابر

از عطش پرمی کِشــــــد تا ماورای آسمــــان

وسعـت جغـــــرافیای صـد بیـــــابان پشت ابر

تا زمین با هُــــــــرم تابســــتانیش گل میکند

آسمان هـم می کِشـد طـرح زمسـتان پشت ابر

جـز قفـس سهـم کبــوتر نیست ازدامان خاک

آسمــــان در آسمـان آبــــی فـراوان پشت ابر

.......................