لبــریـــزِ درد ؛ در رگ شعـــرم شــناورم

صف می کشند حــــــــادثـه ها در برابرم

این روزها کـه بغض زمین شعله می کشد

باید به زخــــــــــم های خود ایمان بیاورم

در خلوت غـــــــــــریب دلم لانه کرده اند

گنجشک های زخـمـی ِ بی بال و بی پرم

با این همـه زمینه , بگو، ای زمین که من

باید کجــــــای خــاک تو سـر در بیاورم ؟

بغض مـرا مجــــــــــال شکفتن نمی دهند

شاید به جــــرم اینکه زمانی ست شاعــرم

تنها گنـــــــــــاه شاعـریَم یک غزل ، سپید

با یـک ردیــف تــازه ی داغ کبــــــوتـــرم



*********

پگاه امیــــــد

هر روز زخــــــــم تازه تری میرسد زراه

تکرارهای ساده ی یک عمـــــــــــر اشتباه

از خاطرات دفتـــــــــر خود پاک می شوم

چون طرح های مبـــــــهم خط خطی ِ سیاه

باید چطور تا به در خانـــــــــه ات رسید ؟

در ظلمتی بدون ســـــــــــــتاره ، بدون ماه

می آیم از مســــــــــــــیر غریبی بسوی تو

با کوله بار خســــــــــــتگی و وسعتی گناه

دیگر چرا به سمت دلــــــــــــم وا نمی کنی

بال و پری زروزنـــــــــــــه ی روشن پگا ه

از گو شه های شرقی ِ چشـمت به من ببخش

یک آسمان ســـــتاره ویک پنـــــــجره نـگاه

.........................

دل من قایــق بی ســر نشیـنه

گل سـرخه ولی پر پر نشیــنه

همیشه بی صـدا می سوزد اما

دلم عمـریست خاکسـتر نشیـنه

.....................

به قـــربون پــر وبالت بگردم

پریشون تر زاحــوالـت بگردم

بگوبا من پرســــتوی مهـاجـر

کجــا باید به دنبـا لت بگردم ؟

......................

ای نام تو رمـز ســـبز آگاهی ها

پایان تمـام درد خـود خــواهی ها

در وسعت دست های دریایـی تو

آرامـش بـی نهــــایت مـاهــی ها