شعری از فاضل نظری

فواره وار، سربه هوايي و سربه زير


چون تلخي شراب، دل آزار و دلپذير



ماهی تویی و آب؛ من و تنگ؛ روزگار


من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسير



پلک مرا برای تماشای خود ببند


ای ردپای گمشده باد در کویر



ای مرگ می رسی به من اما چقدر زود


ای عشق می رسم به تو اما چقدر دیر



مرداب زندگي همه را غرق مي كند


اي عشق همّتي كن و دست مرا بگير



چشم انتظار حادثه اي ناگهان مباش


با مرگ زندگي كن و با زندگي بمير

این عشق کجاست که من تا سر در مرداب فرو رفتم
ممنون داداش رضا
یه جورایی در وصف من بود

چه شاعر خوبیه این آقا ی نظری. ممنون آقا رضا