شیرین من!برای تو فرهاد می شوم

عمریست بی صدا همه فریاد می شوم

شیرین من!برای تو فرهاد می شوم

فرهاد می شوم به امیدی که عاقبت

با تیشه جفای تو آزاد می شوم

آیی تو بر مزارم و"گریان ودادخواه"*

پنهان نمی کنم چه قدر شاد می شوم

سقفی که "داد"بود به قلبم هوار شد

زاین پس مقیم منزل بیداد می شوم

سوخت تنهایی مرا!ای بی وفا وقت است وقت

گر شبی خواهی شدن مهمان ما وقت است وقت

تا نپوشیده است چشم از زندگی یعقوب ما

گر به کنعان خواهی آمد ای صبا وقت است وقت

در چنین وقتی که ما از خویش بیرون رفته ایم

گر در آیی از در صلح وصفا وقت است وقت

سوزن بی دست وپا سر رشته را گم کرده است

جذبه ای داری گر ای آهن ربا وقت است وقت

جان زلب در فکر دامن بر کمر پیچیدن است

گر حلالی خواهی از بیمار ما وقت است وقت

گر حقوق آشنایی را رعایت می کنی

عمر چندان نیست ای نا آشنا*وقت است وقت

دستم از سر رشته امیدها کوته شده است

گر به دستم می دهی زلف دوتا وقت است وقت

بر سر بالین بیماران درد انتظار

گر رسانی خویش را ای نارسا **وقت است وقت

گشت چشم استخوان ما سفید از انتظار

میگشایی گر پر وبال ای هما وقت است وقت

دست دامن گیر وپای رفتنش زاین در نماند

رحم کن بر صایب بی دست وپا وقت است وقت