مردي متوجه شد که گوش همسرش سنگين شده و شنوايي اش
کم شده است...
کم شده است...
به
نظرش رسيد که همسرش بايد سمعک بگذارد ولي نمي دانست اين موضوع را چگونه با
او درميان بگذارد. به اين خاطر، نزد دکتر خانوادگي شان رفت و مشکل را با او
درميان گذاشت.
نظرش رسيد که همسرش بايد سمعک بگذارد ولي نمي دانست اين موضوع را چگونه با
او درميان بگذارد. به اين خاطر، نزد دکتر خانوادگي شان رفت و مشکل را با او
درميان گذاشت.
دکتر گفت: براي اينکه بتواني
دقيقتر به من بگويي که ميزان ناشنوايي همسرت چقدر است، آزمايش ساده اي وجود
دارد. اين کار را انجام بده و جوابش را به من بگو: ابتدا در فاصله 4 متري
او بايست و با صداي معمولي ، مطلبي را به او بگو. اگر نشنيد، همين کار را
در فاصله 3 متري تکرار کن. بعد در 2 متري و به همين ترتيب تا بالاخره جواب
بدهد.
آن شب همسر آن مرد در آشپزخانه سرگرم تهيه شام بود و خود او در دقيقتر به من بگويي که ميزان ناشنوايي همسرت چقدر است، آزمايش ساده اي وجود
دارد. اين کار را انجام بده و جوابش را به من بگو: ابتدا در فاصله 4 متري
او بايست و با صداي معمولي ، مطلبي را به او بگو. اگر نشنيد، همين کار را
در فاصله 3 متري تکرار کن. بعد در 2 متري و به همين ترتيب تا بالاخره جواب
بدهد.
اتاق پذيرايي نشسته بود. مرد به خودش گفت: الان فاصله ما حدود 4 متر است.
بگذار امتحان کنم. سپس با صداي معمولي از همسرش پرسيد "عزيزم، شام چي
داريم؟" جوابي نشنيد بعد بلند شد و يک متر به جلوتر به سمت آشپزخانه رفت و
همان سوال را دوباره پرسيد و باز هم جوابي نشنيد. بازهم جلوتر رفت و به درب
آشپزخانه رسيد. سوالش را تکرار کرد و بازهم جوابي نشنيد. اين بار جلوتر
رفت و درست از پشت همسرش گفت: " عزيزم شام چي داريم؟" و همسرش گفت:"مگه
کري؟! براي چهارمين بار ميگم؛ خوراک مرغ!!"
حقيقت به همين سادگي و صراحت است. مشکل ، ممکن است آن طور که ما هميشه فکر
ميکنيم، در ديگران نباشد؛ شايد در خودمان باشد
