مشاعره فی البداهه و یا زمزمه های درونی ودلنوشته های موزون ایران فرومیها

First topic message reminder :

سلام دوستان

دوستان وهمراهان عزیزه ایران فروم در این انجمن اشعار ودلنوشته های قرین به موزون خود را جهت اشتراک با دوستان خود

ومحک طبع زیبا وکلک زرنگار ایران فرومی های عزیز تحت عنوان بداهه سرایی با هم به نمایش میگذاریم]

شروع از خودم :

سلام من به همراه نسیم باد می اید

مزین گشته از جان و به سوی یار می اید



Last edited by hiran on Tue Jun 08, 2010 11:52 pm; edited 2 times in total

سلام ولی فایزه خانم

میگن برترین نشان تایید سکوت است

وسکوت در شب بیشتر سراغ ما میاد تا های وهوی

فرک کونیم منظورش سالواتوره ؟!!

تیره شد دل من زین هوای مه آلود شهر
امید که بیاید نسیمی از مشرق دهر

من که حیرانم ز حیران ماندنت حیران
تویی استاد معنی پس چرا حیرانیت بینیم؟
البته قبل هر حیران میبایست کلمه استاد رو اضافه میکردم اما وزن به هم می خورد اگر چه امیدوارم استاد ما رو ببخشند

مرادف شده ست ردف حُسنت بالتوازن قلبی
هلا مجنون که در حُسنت به صحرا لا مکان باشد

در پی خوبان بسی گشتم جهان را کس نبود
تا بگویم شرح احوال دل غم دیده ام

میم اگر باشد سرآغاز بر سریر شاعران
می شکوفد دم به دم گُل بر حریر شاعران

نالم از حجران رویش من بسی ایام را
چون که امیدی ندارم بینم آن مه روی را

ای ول

جه شاعران وچه بداههایی واقعا بچها داریم قریحه خود را ورزیده میکنیم

جناب حیران آموزه هایی بگذارید و ما رو راهنمایی کنید
البته خواهشمندیم

الا ای ترک شیراز ی بیا با هم بریم بازی
به بازی تو ربودی دل ، همه نقش مصفا را ،

ناز م به لب لعل تو ای دُر سما
کز فکرت تو جام عسل نوش شدم

نی به کرمان میرود نی یار شاهان می شود
هر که کرمانشاهیان را یار در بر می کند

داداش احمد شعرت گوهر بود و زیبا ، اما می بایستی با"میم" شروع می کردید.
به هر حال از لطف خفیه و جلیه ی آن یگانه ی دوران ، بسیار سپاس گزارم
داده عشقت ای تمنای وجود
ای که وصلت دیده ها را در ربود
ما زنیشایی کشاندیم رخت خویش
برفکندیم تارمان از تار و پود

آقا سهیل همزمان فرستادیم مال من دیر رسید
جواب شعر آقا حیران بود

ببخشید دیگه ترافیک و تنه به تنه ی هم خوردنه ، گاهی اوقات این جوری پیش میاد. یادم میاد چند روز پیش قبل از اینکه سایت دچار مشکل بشه ، همه ش می خواستم یه مطلبو بذارم ، یه بنده خدایی پیش دستی می کرد و درست به هم می خوردیم ، آخرش هم موفق نشدم و خسته از تلاش بیهوده رفتم پی کارم و روز بعد برگشتم . حادثه جالبی بود.

تلاش بی وقفه ی شما را در ره توسععه فرهنگ و ادب ایرانی ارج می نهیم جز عشق چه میتوانند دلیل حضور شما اینجا پس از یک روز کاری سخت باشد؟

دلبرا این دل من مر چه گنه داشت که تو
بربودی و غم دوری تو جای گرفت

تا تو هستی ای همه معنای اندوه الست
ای که دست حادثه ، از فهم معنای تو بست
هست ها از هست تو ، نیستی اما دست تو
بی گمان از هرچه هست ، یک تن از نیستی نجست

تیره گونی در مرام ما بود ثابت قدم
چونکه ما اهل وفائیم و وفاداران کمند

دانه و دام تو را بود و مرا درد و بلا
دانه خوردیم و به دامیم و بلاکش باشیم

منه ای دوست گلایه ات بر سر ما
ما ز روز ازلی عبد جفاکش باشیم

منزلت عشق به فهم قلب معشوق است
چه داند آنکه از بار هوس دانه و دامی دارد

Last edited by sohailsoltani on Tue Jun 22, 2010 4:04 pm; edited 1 time in total

دل ما طاقت حجران نه به خود میبیند
که شود عاشق روی گل نوخاسته ای

یافته ام در صدف معرفت چشم حسود!
هرکه بر یار دگر ره بگشود ، هیچ نبود

دیو بد خوی حسد در ذات ما ننهاده اند
ما ز خاکیم و حسد در آتش شیطان بود

در این سرای بی همرهی ، چه می دانند خوش مایگان
آن چه از روز ازل بر من بیچاره نوشته ست حکیم

ما را که بیافردید آن سوفی دهر
جز عشق هر آنچه بود ز ما خالی کرد
ما قدر گران مطاعمان گم کردیم
اینیم که هستیم وجز این نتوان کرد

دل من ، مخزن اندوه و درد است
زمستانی پراز باران و سرد است
کسی از من نمی خواهد سپردن
دلم را بر چمنزاری که ززد است

تو گلستانی به ذات خویشتن
ما چو برگ زرد بستان تو ایم
وز کرم گر لطف بنمایی به ما
جیره خوار بیت و ابیات تو ایم

مرا ای دست مهربان ، دمی آرامشم بخش
کزاین اشک دمادم جاری اندر دیدگانم
نفس گر می کشم در اوج حسرت
چو می دانم که اکنون در میان مردگانم

مرده آنست کزو نای و نوایی نرسد
نی چو تو کز سخنت شهد وشکر ریزان است

بابا بیخیال احمداقا !؟

چرا دیگه خیلی اراجیف میگم ؟
آخه نمی دونم چرا داداش سهیل هی از خودش بد میگه
باید هر چی میاد بگم دیگه ولی هر چی شما بگید چشم بیخیال میشویم

تراود از نوای تو هزاران شهد و شیرینی
همی بینم من این ره را که تو هرگز نمی بینی
دهانت غنچه ی عطراست به روی صفحه ی قلبم
خدارا یک دم آسایش ، ازین دنیا و سنگینی

یا کریم درگهت بر بام کوی ما نشست
عقل و اندیشه ببرد و یاد تو آنجا نشست

احسنت ، شعرت داره پخته میشه احمد آقا ، امیدوار شدم
توبودی در زدی ، خودرا زما پنهان نمودی
زبام ما پریدی ، درد ما این سان نمودی
بیا بنشین به این بام سراسر دانه ی مستی
نگر تا چون مرا در خوان خود مهمان نمودی

یا رب من بیهوده ز خود خالی کن
تا نوای نی خود بهر فلک ساز کنم

هر چه بدست آورده ایم جناب سلطانی از مصاحبت با گوهر وجودی شما بوده است

می زند نی زن نوای عاشقی درکنار تک درخت
می جهند از نهر زیبایی ، بزغاله های مست
چمن را باد تنهایی به دامان می کشد هردم
خدا از نای نی ، می سراید نغمه ی بودن
سکوت از این همه معنا ، هراسان می شود از خود
و صحرا پر ، کم و بیش از سر دو قوچ مست
به سنگ صخره ای
بالای آن برکه
کنار لانه ی طیهو
به هم سودن ،

اینم مثلا" شعر نو خدمت استاد خودم احمد آقا

نادره گفتار شما سر در لوح قلم است
ما مثل مغ بچگان در پی کسب سخنیم

تقدیم به استاد ارجمند سهیل خان

ما شاگرد و کوچیک شما ئیم احمد آقا:
می رود اشکم به رودی در فراسوی خیال
شاید این نامه به ایما دل گشایی بکند
می زند پایم به راهی در تکاپوی خیال
تا که قلبم از فراقش ، غم سرایی بکند

دوستان اینجا کی رفته که به کاربر مهمان تبدیل شده؟

معین یا حمید رضا؟؟

نه بابا منم قبلا رفته بودم، شدم میهمان
حالا هم که با پر رویی برگشتم

Last edited by AHMAD_NOMAD on Thu Jun 24, 2010 3:25 pm; edited 1 time in total

[center]دل تو از چه غمین است که سوزی هر دم 
چه کسی سوخت دلت که تنوری از غم
سوزم آنکس که نو را به چنین حال انداخت
او ندانست دمی، چون کنم من بی دم

تقدیم به آقا سهیل[/center]

مه سان فروزد نور در پیکر مه سایان
هر دم هنری ریزد ، از نور دل افزایان
تنها به تن زارم ، برپا همه آزارم
این دام دل آزاری کی می رسدش پایان

نفتاده دلت در تله و دام محبت
تاقدر همین بیغمی خویش بدانی

یا رب تو کرم کن که ازین دام گریزم
با چشم و دل بسته ازین بام گریزم
یادم نکند هیچ دل هرزه ی هیچش
از این دل عاشق کش بی نام گریزم

مائیم و نوای نی و نای دل بیکس
امید نداریم که رهیم از پی و از پس

سینه ام از یاد تو ای احمد یار علی
می تپد در قفسی با یاد احمد ، هم علی
ما ز احمد می رسیم بر صبغه ی عشق علی
هم تو محمود هم تو احمد ، عشق بی غم با علی

یار ما قرة العین است به محراب کمال
مرد دین و ادب و علم ویقین است مثال
نبود جز شه شاهان علی آن یار همام
درب دروازه احمد،درب دین است مثال

لال از دنیا برم گر بتو کافر باشم
با جمیع کچلام الهی ابتر باشم
گرچه هرجا که ببینند بگویند قاطر !
بی پدر باشم اگر جز خربندر باشم

این هم بابت مزاح بود

مگو این دایره تنگ است بگردان نقطه ی پرگار
که در این صحن گردانی ، نیاید نقطه ای در کار
تو موج لحن آدابی ، زبان از ناشکیب بر بند
درون بحر یزدانی ، نشاید نقطه ای بر دار

هر کجا با هر که باشم بازهم
یک سری اینجا به یاران میزنم
..................
سلام خدمت همه ایران فرومیها
دستتون درد نکنه خونه تکونی میکنین و به ما خبر نمیدین .!!! باشه حالا دیگه ما غریبه ایم
لا اقل یه خبری میدادین که مسیرتونو عوض کردین و باید از جاه دیگه ای بیایم
هر چی میومدمو در میزدم انگار نه انگار . نگو که جمع کردن و رفتن یه جای دیگه
ولی خوب از قدیم گفتن دل به دل راه داره ( ربطی نداشت نه )
یا نه میگفتن کوه به کوه نمیرسه ولی آدم به آدم میرسه ( این یکی که دیگه ربط داشت)
.
.

مخلص کلم اینکه دلم براتون لک زده بود .( نه اینکه داداشم وایتکس ریخته روم)