برای بسیاری از ما تلفن‌های همراه به جزیی ثابت از زندگی روزمره تبدیل شده‌اند و تماس‌ها و پیام‌های کوتاه بسیاری هر روز بارها زنگ تلفن‌های همراه را در سراسر جهان به صدا در می‌آورند. اما فکر می‌کنید مغز ما چقدر با این فناوری تازه و زنگ آشنای تلفن‌های همراه سازگار شده است؟
به گزارش نیوساینتیست، دکتر روی و همکارانش در دانشگاه لایپزیگ، آلمان برای بررسی واکنش مغز در برابر زنگ تلفن‌های همراه، از صدای ضبط شده زنگ تلفن همراه 12 داوطلب استفاده کردند. آنها در حالی که تک‌تک صداها را با بلندی یکسان و به صورت تصادفی برای داوطلبان پخش می‌کردند، به وسیله الکترودهای متصل به پوست سر این افراد، فعالیت‌های عصبی هر فرد را جداگانه ثبت کردند.
در مرحله اول، داوطلبان حین تماشای یک فیلم صامت همراه با زیرنویس، صدای زنگ‌ها را می‌شنیدند. در مرحله دوم چیزی تمرکز آنها را به هم نمی‌زد اما هر فرد میبایست با شنیدن صدای زنگ تلفن همراه خودش دکمه‌ای را فشار دهد. در مرحله پایانی از هر یک داوطلبان خواسته شد با شنیدن زنگ تلفن همراه متعلق به یکی دیگر از داوطلبان، دکمه مذکور را فشار دهند.
همانطور که احتمالا شما هم انتظار شنیدنش را دارید، بخش شنوایی و بازیابی حافظه مغز داوطلبان با شنیدن زنگ تلفن همراه آنها یا تلفن همراهی که میبایست از سایر زنگ‌ها تشخیص می‌دادند، شروع به فعالیت می‌کرد. با این وجود هنگام شنیدن زنگ آشنای تلفن همراه فرد و پس از گذشت تنها 40 میلی‌ثانیه تعداد بیشتری از سلول‌های عصبی مغز او فعال می‌شدند. این حتی در مورد زنگ تلفن همراهی که فرد میبایست از سایر زنگ‌ها تشخیص بدهد هم صدق می‌کرد.
روی می‌گوید این آزمایش نشان می‌دهد مغز ما زنگ تلفن همراه‌مان را به صورت الگوهایی ذخیره می‌کند که به آن اجازه می‌دهند هنگام به صدا درآمدن آن، این صدا را از میان زنگ‌های آشنا یا ناآشنا به سرعت و در کسری از ثانیه تشخیص بدهد.
به گزارش نیوساینتیست، دکتر روی و همکارانش در دانشگاه لایپزیگ، آلمان برای بررسی واکنش مغز در برابر زنگ تلفن‌های همراه، از صدای ضبط شده زنگ تلفن همراه 12 داوطلب استفاده کردند. آنها در حالی که تک‌تک صداها را با بلندی یکسان و به صورت تصادفی برای داوطلبان پخش می‌کردند، به وسیله الکترودهای متصل به پوست سر این افراد، فعالیت‌های عصبی هر فرد را جداگانه ثبت کردند.
در مرحله اول، داوطلبان حین تماشای یک فیلم صامت همراه با زیرنویس، صدای زنگ‌ها را می‌شنیدند. در مرحله دوم چیزی تمرکز آنها را به هم نمی‌زد اما هر فرد میبایست با شنیدن صدای زنگ تلفن همراه خودش دکمه‌ای را فشار دهد. در مرحله پایانی از هر یک داوطلبان خواسته شد با شنیدن زنگ تلفن همراه متعلق به یکی دیگر از داوطلبان، دکمه مذکور را فشار دهند.
همانطور که احتمالا شما هم انتظار شنیدنش را دارید، بخش شنوایی و بازیابی حافظه مغز داوطلبان با شنیدن زنگ تلفن همراه آنها یا تلفن همراهی که میبایست از سایر زنگ‌ها تشخیص می‌دادند، شروع به فعالیت می‌کرد. با این وجود هنگام شنیدن زنگ آشنای تلفن همراه فرد و پس از گذشت تنها 40 میلی‌ثانیه تعداد بیشتری از سلول‌های عصبی مغز او فعال می‌شدند. این حتی در مورد زنگ تلفن همراهی که فرد میبایست از سایر زنگ‌ها تشخیص بدهد هم صدق می‌کرد.
روی می‌گوید این آزمایش نشان می‌دهد مغز ما زنگ تلفن همراه‌مان را به صورت الگوهایی ذخیره می‌کند که به آن اجازه می‌دهند هنگام به صدا درآمدن آن، این صدا را از میان زنگ‌های آشنا یا ناآشنا به سرعت و در کسری از ثانیه تشخیص بدهد.