سوره آل عمران
وَلِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَإِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الأُمُورُ «109» كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم مِّنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ «110» لَن يَضُرُّوكُمْ إِلاَّ أَذًى وَإِن يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الأَدُبَارَ ثُمَّ لاَ يُنصَرُونَ «111» ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُواْ إِلاَّ بِحَبْلٍ مِّنْ اللّهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَآؤُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَيَقْتُلُونَ الأَنبِيَاء بِغَيْرِ حَقٍّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ «112» لَيْسُواْ سَوَاء مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَآئِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللّهِ آنَاء اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ «113» يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَأُوْلَـئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ «114» وَمَا يَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَلَن يُكْفَرُوْهُ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ «115»
و آنچه در آسمان و آنچه در زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، و همه امور به سوى او بازگردانده مي شود . « 109» شما بهترين امتى هستيد كه [ براى اصلاح جوامع انسانى ] پديدار شده ايد ، به كار شايسته و پسنديده فرمان مي دهيد و از كار ناپسند و زشت بازمي داريد ، و [ از روى تحقيق ، معرفت ، صدق و اخلاص ] به خدا ايمان مي آوريد . و اگر اهل كتاب ايمان مي آوردند قطعاً براى آنان بهتر بود ; برخى از آنان مؤمن [ به قرآن و پيامبرند ] و بيشترشان فاسقند . « 110» هرگز به شما جز آزارى اندك نمي رسانند ، و اگر با شما بجنگند [ شكست مي خورند و ] به شما پشت كرده [ فرار مي كنند ] آن گاه [ از جانب ديگران ] يارى نمي شوند . « 111» هر زمان و هر كجا يافت شوند ، [ داغِ ] خوارى و ذلت بر آنان زده شده ، مگر [ آنكه ] به ريسمانى از جانب خدا [ كه ايمان به قرآن و نبوّت پيامبر است ] و يا ريسمانى از سوى مردمِ [ مؤمن كه پذيرش ذمه و شرايط آن است ، چنگ زنند ] و به خشمي از سوى خدا سزاوار شده اند و [ داغِ ] بينوايى و بدبختى بر آنان زده شد . اين بدان سبب است كه آنان همواره به آيات خدا كفر مي ورزيدند و پيامبران را به ناحق مي كشتند ، و اين [ كفرورزى و كشتن پيامبران ] به سبب اين است كه [ خدا را ] نافرمانى نمودند و همواره [ از حدود الهى ] تجاوز مي كردند . « 112» [ همه اهل كتاب ] يكسان نيستند ، از اهل كتاب گروهى درستكار [ و رعايت كننده حقّ خدا و مردم ] هستند ، آيات خدا را در ساعاتى از شب مي خوانند و [ به پيشگاه حق از روى تواضع و فروتنى ] سجده مي كنند . « 113» [ در سايه قرآن و نبوّت پيامبر ] به خدا و روز قيامت ايمان مي آورند و به كار شايسته و پسنديده فرمان مي دهند ، و از كار ناپسند و زشت بازمي دارند و در كارهاى خير مي شتابند ; و اينان از شايستگانند . « 114» و هر كار خيرى انجام دهند ، هرگز درباره آن مورد ناسپاسى قرار نخواهند گرفت ; و خدا به تقواپيشگان داناست . « 115»
وَلِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَإِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الأُمُورُ «109» كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم مِّنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ «110» لَن يَضُرُّوكُمْ إِلاَّ أَذًى وَإِن يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الأَدُبَارَ ثُمَّ لاَ يُنصَرُونَ «111» ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُواْ إِلاَّ بِحَبْلٍ مِّنْ اللّهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَآؤُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَيَقْتُلُونَ الأَنبِيَاء بِغَيْرِ حَقٍّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ «112» لَيْسُواْ سَوَاء مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَآئِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللّهِ آنَاء اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ «113» يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَأُوْلَـئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ «114» وَمَا يَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَلَن يُكْفَرُوْهُ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ «115»
و آنچه در آسمان و آنچه در زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، و همه امور به سوى او بازگردانده مي شود . « 109» شما بهترين امتى هستيد كه [ براى اصلاح جوامع انسانى ] پديدار شده ايد ، به كار شايسته و پسنديده فرمان مي دهيد و از كار ناپسند و زشت بازمي داريد ، و [ از روى تحقيق ، معرفت ، صدق و اخلاص ] به خدا ايمان مي آوريد . و اگر اهل كتاب ايمان مي آوردند قطعاً براى آنان بهتر بود ; برخى از آنان مؤمن [ به قرآن و پيامبرند ] و بيشترشان فاسقند . « 110» هرگز به شما جز آزارى اندك نمي رسانند ، و اگر با شما بجنگند [ شكست مي خورند و ] به شما پشت كرده [ فرار مي كنند ] آن گاه [ از جانب ديگران ] يارى نمي شوند . « 111» هر زمان و هر كجا يافت شوند ، [ داغِ ] خوارى و ذلت بر آنان زده شده ، مگر [ آنكه ] به ريسمانى از جانب خدا [ كه ايمان به قرآن و نبوّت پيامبر است ] و يا ريسمانى از سوى مردمِ [ مؤمن كه پذيرش ذمه و شرايط آن است ، چنگ زنند ] و به خشمي از سوى خدا سزاوار شده اند و [ داغِ ] بينوايى و بدبختى بر آنان زده شد . اين بدان سبب است كه آنان همواره به آيات خدا كفر مي ورزيدند و پيامبران را به ناحق مي كشتند ، و اين [ كفرورزى و كشتن پيامبران ] به سبب اين است كه [ خدا را ] نافرمانى نمودند و همواره [ از حدود الهى ] تجاوز مي كردند . « 112» [ همه اهل كتاب ] يكسان نيستند ، از اهل كتاب گروهى درستكار [ و رعايت كننده حقّ خدا و مردم ] هستند ، آيات خدا را در ساعاتى از شب مي خوانند و [ به پيشگاه حق از روى تواضع و فروتنى ] سجده مي كنند . « 113» [ در سايه قرآن و نبوّت پيامبر ] به خدا و روز قيامت ايمان مي آورند و به كار شايسته و پسنديده فرمان مي دهند ، و از كار ناپسند و زشت بازمي دارند و در كارهاى خير مي شتابند ; و اينان از شايستگانند . « 114» و هر كار خيرى انجام دهند ، هرگز درباره آن مورد ناسپاسى قرار نخواهند گرفت ; و خدا به تقواپيشگان داناست . « 115»