متحد در فرهنگ ها ی سیاسی ؛ به دولت هایی اطلاق می شوند که در همه ی موارد (اگر چه مطلق نیست ) با کشور همطراز یا همفکر و همراه خود ، مشترک و هم رای باشند و از وجوه گوناگون ، در سازمان ها ی بین المللی مثل سازمان ملل متحد ( دبیرخانه ، شورای امنیت و یا مجمع عمومی آن ) و سازمان ها ی زیر مجموعه مثل یونسکو ، فائو ، دراگ یا مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل و غیره - آراء و نظرات نسبتا" مشترک و یکسانی داشته باشند . اصولا" هدف اصلی تشکیل سازمان های منطقه ای و بین المللی که بین چند یا چندین کشور تاسیس و راه اندازی می شوند ، نیل به منافع مشترک است . با این توضیح ما به عنوان یک کشور انقلابی که بیش از 30 سال نیز از پیروزی انقلاب مان گذشته و فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته ایم و کشورهای مختلف منطقه ی خاورمیانه و سایر مناطق جهان را از حیث برخوردهای سیاسی سنجیده ایم و بارها این کشورهارا در میادین امتحانات سخت مورد بررسی و آزمایش های گوناگون قرار داده ایم ، به طور کلی باید با چه کشور یا گروه کشورهایی متحد باشیم و چه کشور یا کشورهایی را به عنوان متحدان استراتژیک خود بپذیریم و چرا ؟!
به طور مثل کشورهای خاورمیانه که همسایگان ما نیز هستند ، تا کنون و از پیروزی انقلاب به بعد چه برخوردهایی با نظام سیاسی و مردم ما داشته اند و این نوسانات در موضع گیری ها ی آنها را چگونه می شود توجیه کرد و چرا ما با وجودی که می دانیم مثلا" کشورهای حوزه ی خلیج فارس ( مثل شورای همکاری خلیج فارس ) و غیره در جنگ تحمیلی کاملا" و از هر نظر از صدام دیکتاتور دفاع و حمایت می کردند ، باز هم تلاش مان این است که با آنها متحد باشیم ؟!
و یا ارتباط با روسیه ، یا چین که دست کمی از انگلیس و یا آمریکا نداشته و ندارند و هرجا که منافعشان اقتضاء نکند همه ی کاسه - کوزه ها را سر ما می شکنند و عقب نشینی می کنند و ما را در بحبوحه ها و بحران ها تنها می گذارند ؟!
البته در پاسخ گویی به مسایل سیاسی باید بسیار سنجیده و با رعایت شرایط مختلف منطقه ای و جهانی و سیاسیت های داخلی و شرایط کلی مملکت خودمان توضیح و پاسخ داد . این بحث می تواند در صورتی که علمی و منطقی با آن برخورد شود ، خیلی از ابهامات را از پیش روی ما و در اندیشه هایمان بر دارد .