اگر به نمايش گذاشتن، بر اساس رشد جامعه و ترساندن دشمنان و عزّت اسلام و مسلمانان باشد، كارى لازم و معقول است؛ ولى اگر اين نمايش برخاسته از غرور و تكبّر خود و استضعاف و تحقير ديگران باشد، منفى است.
به چند نمونه توجه كنيد:
1. خداوند اطلاعاتى را به حضرت آدم آموخت و براى فرشتگان به نمايش گذاشت تا ظرفيت علمى آدم را بر آنان ثابت كند. «ثمّ عرضهم على الملائكة»(بقره، 31.)
2. حضرت سليمان با آوردن تخت بلقيس - ملكه سرزمين سبأ - قدرت ياران خود را به نمايش گذاشت و نتيجهاش ايمان آوردن بلقيس بود.
3. حضرت موسى معجزه خود را در چاشتگاه روز عيدى در مركز شهر به نمايش گذاشت و ساحران را به سجده واداشت.
4. پيامبرصلى الله عليه وآله براى فتح مكه مانورى از سپاه مسلمانان براى ابوسفيان و لشكريانش به نمايش گذاشت كه سرانجام اهل مكه بدون خونريزى تسليم شدند و نظام شرك برچيده شد.
امّا اگر نمايش بر اساس تكبّر خود و استضعاف ديگران باشد، جايز نيست. نظير احضار ساحران از مناطق مختلف براى حفظ حكومت فرعون. «اِئتونى بكلّ ساحر عليم»(يونس، 79.)
فخرفروشى و مغرور شدن به كاخ و باغ و به نمايش گذاشتن آن، كار فرعونى است. «أليس لى ملك مصر»(زخرف، 51.)
نمايش قدرت و به رخكشيدن ثروت و دارايى (همچون قارون) و هر گونه تشريفات، نهى شده و توبيخ در پى دارد. «فخرج على قومه فى زينته»(قصص، 79)
به چند نمونه توجه كنيد:
1. خداوند اطلاعاتى را به حضرت آدم آموخت و براى فرشتگان به نمايش گذاشت تا ظرفيت علمى آدم را بر آنان ثابت كند. «ثمّ عرضهم على الملائكة»(بقره، 31.)
2. حضرت سليمان با آوردن تخت بلقيس - ملكه سرزمين سبأ - قدرت ياران خود را به نمايش گذاشت و نتيجهاش ايمان آوردن بلقيس بود.
3. حضرت موسى معجزه خود را در چاشتگاه روز عيدى در مركز شهر به نمايش گذاشت و ساحران را به سجده واداشت.
4. پيامبرصلى الله عليه وآله براى فتح مكه مانورى از سپاه مسلمانان براى ابوسفيان و لشكريانش به نمايش گذاشت كه سرانجام اهل مكه بدون خونريزى تسليم شدند و نظام شرك برچيده شد.
امّا اگر نمايش بر اساس تكبّر خود و استضعاف ديگران باشد، جايز نيست. نظير احضار ساحران از مناطق مختلف براى حفظ حكومت فرعون. «اِئتونى بكلّ ساحر عليم»(يونس، 79.)
فخرفروشى و مغرور شدن به كاخ و باغ و به نمايش گذاشتن آن، كار فرعونى است. «أليس لى ملك مصر»(زخرف، 51.)
نمايش قدرت و به رخكشيدن ثروت و دارايى (همچون قارون) و هر گونه تشريفات، نهى شده و توبيخ در پى دارد. «فخرج على قومه فى زينته»(قصص، 79)