در بحث یاد گیری ، از میراث ژنتیکی سخن به میان می آید و اکتسابی یا غیر اکتسابی بودن یادگیری مورد توجه قرار می گیرد . به راستی وجه تمایز ما انسان ها با دیگر گونه های جانوری چیست ، این وجه تمایز به معنای یک مفهوم کلی و یا برداشت علمی از انسان و غیر آن است . قطعا" دیگر گونه ها ی جانوری نیز دارای میراث ژنتیکی هستند . در اینجا مقصود تحلیل و بررسی مرحله ای شکل گیری ساختار فیزیکی و توان روحی انسان نیست ، چرا که به فرصت های زیاد و مطالعات بسیار گسترده نیاز دارد . ما می خواهیم بگوییم که اساسا" میراث ژنتیکی ما با دیگر گونه های جانوری تفاوت ماهوی دارد . میراث ژنتیکی ما - ما را قادر می سازد تا در حوزه های مختلف زندگی بشری به فرهنگ سازی و ساختن زمینه های فرهنگی و حتی تبلور اندیشه های گوناگون بپردازیم ، کاری که به هیچ وجه از سایر گونه ها بر نمی آید و اگر نمونه هایی پیدا شود ، کاملا" غریزی بوده و در هسته ی اولیه ی زیستی خود به عنوان شاهدی بر تاریخ باقی مانده اند . پس مهم ترین وجه تمایز ما با سایر گونه ها ، توانایی بر فرهنگ سازی است . همین توانایی است که به ما امکان می دهد با محیط زیست خود سازگار شویم و نیازهایمان را با روش هایی کاملا" نو و بسیار متنوع بر طرف سازیم . انسان با هر پدیده ای که مواجه می شود ، بلا فاصله به دنبال چیستی آن است و برایش پرسش از چگونگی پدیده ها پیش می آید . این پرسش ها زمینه های انتقال مفاهیم غیر ژنتیکی را برای ما انسان ها فراهم می کند ، برخلاف حیوانات و دیگر گونه ها که انتقال اطلاعات آن ها براساس ژن های خود و از نسلی به نسل دیگر است . فرهنگ ما که اکتسابی است از شخصی به شخص دیگر انتقال پیدا می کند و انتقال آن از نسلی به نسل دیگر با واسطه ی نمادها صورت می پذیرد . این ، بدان معنی است که انسان ها بر اساس شناخت و آموزه های خود ، نمادهایی برای انتقال مفاهیم می سازند و بر اساس آن ها به تحول تاریخ می پردازند .
