در يك شبكه كامپيوتري سرويس ها و خدمات متعددي از طريق سرويس دهندگان مختلف در اختيار سرويس گيرندگان قرار مي گيرد . اختصاص پوياي اطلاعات مربوط به آدرس دهي IP توسط سرويس دهنده DHCP ( برگرفته از Dynamic Host Configuration Protocol ) ، نمونه اي در اين زمينه است .
DHCP ، پس از پروتكل BOOTP مطرح و مهمترين هدف آن تامين اطلاعات مورد نياز يك ايستگاه و يا ساير دستگاه هاي شبكه اي در ارتباط با پروتكل TCP/IP است . بدين منظور از سه روش متفاوت استفاده مي گردد :
اختصاص اتوماتيك : در اين روش سرويس دهنده DHCP يك آدرس دائم را به يك سرويس گيرنده نسبت مي دهد .
اختصاص پويا : متداولترين روش استفاده از سرويس دهنده DHCP در يك شبكه مي باشد كه بر اساس آن سرويس دهنده يك آدرس را به صورت پويا در اختيار سرويس گيرنده قرار مي دهد . آدرس نسبت داده شده به سرويس گيرنده بر اساس مدت زمان مشخص شده توسط سرويس دهنده DHCP تعيين مي گردد ( محدود و يا نامحدود )
اختصاص دستي : در اين روش كه معمولا" توسط مديران شبكه استفاده مي گردد ، يكي از آدرس هاي موجود در بانك اطلاعاتي سرويس دهنده DHCP به صورت دستي به يك سرويس گيرنده و يا سرويس دهنده خاص نسبت داده مي شود ( Reservations) .
در صورتي كه پيكربندي پروتكل TCP/IP بر روي يك كامپيوتر بگونه اي انجام شده است كه كامپيوتر و يا دستگاه شبكه اي مورد نظر را ملزم به استفاده از خدمات سرويس دهنده DHCP مي نمايد ( تنظيمات انجام شده در صفحه Properties پروتكل TCP/IP ) ولي در عمل سرويس دهنده وجود نداشته باشد و يا سرويس گيرندگان قادر به برقراري ارتباط با آن نباشند و يا براي سرويس دهنده DHCP مشكل خاصي ايجاد شده باشد ، تكليف سرويس گيرندگان و متقاضيان استفاده از خدمات سرويس دهنده DHCP چيست ؟
در چنين مواردي سرويس گيرندگاني كه بر روي آنان يكي از نسخه هاي ويندوز ( به جزء ويندوز NT ) نصب شده است ، مي توانند از APIPA ( برگرفته از Automatic Private IP Addressing ) استفاده نمايند . با استفاده از سرويس فوق كه صرفا" در شبكه هاي كوچك قابل استفاده خواهد بود ( حداكثر 25 دستگاه موجود در شبكه ) ، هر يك از سرويس گيرندگان مي توانند به صورت تصادفي يك آدرس IP خصوصي را بر اساس مشخصات جدول زير به خود نسبت دهند .
DHCP ، پس از پروتكل BOOTP مطرح و مهمترين هدف آن تامين اطلاعات مورد نياز يك ايستگاه و يا ساير دستگاه هاي شبكه اي در ارتباط با پروتكل TCP/IP است . بدين منظور از سه روش متفاوت استفاده مي گردد :
اختصاص اتوماتيك : در اين روش سرويس دهنده DHCP يك آدرس دائم را به يك سرويس گيرنده نسبت مي دهد .
اختصاص پويا : متداولترين روش استفاده از سرويس دهنده DHCP در يك شبكه مي باشد كه بر اساس آن سرويس دهنده يك آدرس را به صورت پويا در اختيار سرويس گيرنده قرار مي دهد . آدرس نسبت داده شده به سرويس گيرنده بر اساس مدت زمان مشخص شده توسط سرويس دهنده DHCP تعيين مي گردد ( محدود و يا نامحدود )
اختصاص دستي : در اين روش كه معمولا" توسط مديران شبكه استفاده مي گردد ، يكي از آدرس هاي موجود در بانك اطلاعاتي سرويس دهنده DHCP به صورت دستي به يك سرويس گيرنده و يا سرويس دهنده خاص نسبت داده مي شود ( Reservations) .
در صورتي كه پيكربندي پروتكل TCP/IP بر روي يك كامپيوتر بگونه اي انجام شده است كه كامپيوتر و يا دستگاه شبكه اي مورد نظر را ملزم به استفاده از خدمات سرويس دهنده DHCP مي نمايد ( تنظيمات انجام شده در صفحه Properties پروتكل TCP/IP ) ولي در عمل سرويس دهنده وجود نداشته باشد و يا سرويس گيرندگان قادر به برقراري ارتباط با آن نباشند و يا براي سرويس دهنده DHCP مشكل خاصي ايجاد شده باشد ، تكليف سرويس گيرندگان و متقاضيان استفاده از خدمات سرويس دهنده DHCP چيست ؟
در چنين مواردي سرويس گيرندگاني كه بر روي آنان يكي از نسخه هاي ويندوز ( به جزء ويندوز NT ) نصب شده است ، مي توانند از APIPA ( برگرفته از Automatic Private IP Addressing ) استفاده نمايند . با استفاده از سرويس فوق كه صرفا" در شبكه هاي كوچك قابل استفاده خواهد بود ( حداكثر 25 دستگاه موجود در شبكه ) ، هر يك از سرويس گيرندگان مي توانند به صورت تصادفي يك آدرس IP خصوصي را بر اساس مشخصات جدول زير به خود نسبت دهند .