[You must be registered and logged in to see this image.]
سنبل گياهي است به رنگهاي متنوع و گل هاي نسبتاً فراوان كه همزمان با شروع فصل بهار ديده ميشود. نام جنس اين گياه Hyacinthus است. سنبل گياهي پيازي و پات پلنت
(Pot plant )است و كمتر از آن به عنوان گل شاخه بريده استفاده ميشود، بلكه بيشتر مصرف آن بصورت گياه گلداني است.
معمولاً پيازهاي نيمه مقاوم به سرماي اين گياه را پيش رس ميكنند تا در عيد نوروز از گل آن‌ها استفاده كنند. پيازهاي سنبل را در محيطي با خاك سبك و غني از مواد غذايي كشت
ميكنند. اما براي كاشت اين پيازها بايد دو نكته را مورد توجه قرار داد :
1) ۳ تا 4 سانتي‌متر از انتهاي پيازها خارج از خاك قرار گيرد. همه طول پياز را در داخل خاك قرار ندهيد.
2) بعد از كاشت پياز ابتدا مدتي در حرارت پايين باشد، تا حجم مناسب و لازم ريشه در روي پيازها تشكيل شود. سپس اين پيازها را به مكان گرم با درجه حرارت حدود 15 درجه انتقال دهيد تا رشد اندام‌هاي هوايي آغاز شود. چنانچه نحوه تشكيل ريشه بخوبي انجام نگيرد استقرار گياه در خاك و رشد و نمو بعدي گياه با موفقيت همراه نخواهد بود.
براي به گل رفتن و دوام گل‌هاي سنبل، قبل از كاشت بايد پيازها تيمار حرارتي شوند. سنبلهاي كاملاً درشت قبل از برداشت براي مدتي در دماي 15 درجه سانتيگراد، سپس حداقل به مدت 6 هفته در دماي 9 درجه سانتيگراد نگهداري شوند و بعد از آن براي كاشت گياه شرايط و مواردي را كه قبلاً گفته شد را به همان ترتيب اجرا كنيد تا يك سنبل پر گل داشته باشيد.
تكثير سنبل بوسيله پيازچههاي محدود و كم آن صورت ميگيرد. معمولاً براي افزايش تعداد پيازچهها در سطح قاعده پياز خراشهاي مثلثي شكل و يا خراشهايي بصورت صليب ايجاد كنيد. بدين سان محلهاي خراش داده شده باعث تحريك به پيازشدگي پياز ميشوند. اما بطور معمول تعداد پيازچههاي بدست آمده از پيازهاي متوسط و معمولي سنبل فقط بين 3 تا 5 پيازچه است، به همين دليل تكثير سنبل با محدوديت همراه است.
روش ديگر تكثير سنبل استفاده از بذركاري است. براي به گل رفتن بذر پيازهاي سنبل زمان طولاني لازم است. هم‌چنين كشت سلولي سنبل يا Tissue culture هم روش مناسب ديگري براي تكثير آن است.
سنبل گياهي است به رنگهاي متنوع و گل هاي نسبتاً فراوان كه همزمان با شروع فصل بهار ديده ميشود. نام جنس اين گياه Hyacinthus است. سنبل گياهي پيازي و پات پلنت
(Pot plant )است و كمتر از آن به عنوان گل شاخه بريده استفاده ميشود، بلكه بيشتر مصرف آن بصورت گياه گلداني است.
معمولاً پيازهاي نيمه مقاوم به سرماي اين گياه را پيش رس ميكنند تا در عيد نوروز از گل آن‌ها استفاده كنند. پيازهاي سنبل را در محيطي با خاك سبك و غني از مواد غذايي كشت
ميكنند. اما براي كاشت اين پيازها بايد دو نكته را مورد توجه قرار داد :
1) ۳ تا 4 سانتي‌متر از انتهاي پيازها خارج از خاك قرار گيرد. همه طول پياز را در داخل خاك قرار ندهيد.
2) بعد از كاشت پياز ابتدا مدتي در حرارت پايين باشد، تا حجم مناسب و لازم ريشه در روي پيازها تشكيل شود. سپس اين پيازها را به مكان گرم با درجه حرارت حدود 15 درجه انتقال دهيد تا رشد اندام‌هاي هوايي آغاز شود. چنانچه نحوه تشكيل ريشه بخوبي انجام نگيرد استقرار گياه در خاك و رشد و نمو بعدي گياه با موفقيت همراه نخواهد بود.
براي به گل رفتن و دوام گل‌هاي سنبل، قبل از كاشت بايد پيازها تيمار حرارتي شوند. سنبلهاي كاملاً درشت قبل از برداشت براي مدتي در دماي 15 درجه سانتيگراد، سپس حداقل به مدت 6 هفته در دماي 9 درجه سانتيگراد نگهداري شوند و بعد از آن براي كاشت گياه شرايط و مواردي را كه قبلاً گفته شد را به همان ترتيب اجرا كنيد تا يك سنبل پر گل داشته باشيد.
تكثير سنبل بوسيله پيازچههاي محدود و كم آن صورت ميگيرد. معمولاً براي افزايش تعداد پيازچهها در سطح قاعده پياز خراشهاي مثلثي شكل و يا خراشهايي بصورت صليب ايجاد كنيد. بدين سان محلهاي خراش داده شده باعث تحريك به پيازشدگي پياز ميشوند. اما بطور معمول تعداد پيازچههاي بدست آمده از پيازهاي متوسط و معمولي سنبل فقط بين 3 تا 5 پيازچه است، به همين دليل تكثير سنبل با محدوديت همراه است.
روش ديگر تكثير سنبل استفاده از بذركاري است. براي به گل رفتن بذر پيازهاي سنبل زمان طولاني لازم است. هم‌چنين كشت سلولي سنبل يا Tissue culture هم روش مناسب ديگري براي تكثير آن است.