[You must be registered and logged in to see this image.]
شهر زيبا و تاريخي ونيز 412 كيلومترمربع مساحت و 270 هزار نفر جمعيت دارد و در فهرست ميراث جهاني يونسكو ثبت شده است. ونيز در شمال ايتاليا واقع شده و مركز منطقه ونه‌تو است. ونيز به همراه پادوآ با حومه حدود يك ميليون و 600 هزار نفر جمعيت دارد. شهر ونيز شامل 118 جزيره كوچك است كه با كانال‌هاي آبي در ساحل درياي آدرياتيك قرار دارند. از جمعيت 270 هزار نفري ونيز، 62 هزار نفر در بخش قديمي و تاريخي شهر با نام سنترو استوريكو سكونت دارند.
براساس نوشته‌هاي تاريخ‌پژوهان، نخستين ساكنان ونيز از شهرهاي رومي پادوآ، آكوئيليا و كانكورديو به ونيز رفتند. آنها به قصد اشتغال در حرفه ماهيگيري عازم ونيز شدند.
از قرن چهاردهم ميلادي ونيز محل استقرار ملوانان حرفه‌اي شد و كم‌كم شهر به علت نيروي دريايي‌اش شهرت يافت. در زمان‌هاي اضطراري همه مردان 18 تا 60 ساله به خدمت فراخوانده مي‌شوند و آموزش‌هاي نظامي مي‌ديدند. مثلا در سال 1338 ميلادي 30 هزار نفر از مردان ونيزي آموزش نظامي ديدند و خود را براي دفاع از شهر آماده كردند و البته در نبردهايي كه شركت كردند، بيشترشان كشته شدند. از قرن پانزدهم، ونيز بتدريج به بندري تجاري تبديل شد و تا سال 1450 بيش از 3000 كشتي بازرگاني متعلق به ونيز بودند يا در آنجا تردد مي‌كردند.
تهاجم ارتش ناپلئون
ونيز تا سال 1797 يك جمهوري مستقل بود. اما پس از 1070 سال جمهوري ونيز استقلال خود را از دست داد. زيرا ناپلئون بناپارت در دوازدهم مي 1797 ونيز را فتح كرد. در اكتبر همان سال براساس معاهده‌اي كه بين ناپلئون و دولت اتريش امضاء شد، كنترل ونيز را اتريشي‌ها در اختيار گرفتند.
اما در سال 1805 با عقد معاهده‌اي ديگر، ونيز دوباره بخشي از پادشاهي ناپلئون در ايتاليا شد. تا اين كه در سال 1814 به دنبال شكست ناپلئون يك بار ديگر اتريشي‌ها كنترل ونيز را در دست گرفتند.
در سال 1866 پس از 7 هفته جنگ‌هاي خونين ونيز بخشي از ايتاليا شد. در دوران اشغال شهر، بسياري از بناها و آثار تاريخي آن ويران شد و شهر در فضايي از ياس و نااميدي به حياتش ادامه داد.
در نيمه دوم قرن نوزدهم ونيز دوباره در مسير شكوفايي قرار گرفت و به بندري جذاب براي گردشگران تبديل شد. در طول جنگ جهاني دوم، ونيز از معدود شهرهايي بود كه از گزند جنگ تقريبا بركنار ماند و بافت خود را حفظ كرد. امروزه آثار هنري و معماري بسياري متعلق به قرن نوزدهم و نيمه اول قرن بيستم در ونيز باقي مانده است.
شهري بدون خودرو
ونيز در جهان با كانال‌هاي آبي‌اش مشهور است. حدود 150 كانال يا آبراه، 118 جزيره ونيز را به يكديگر ارتباط مي‌دهند، جالب اين كه اين جزاير را 400 پل به يكديگر متصل كرده‌اند. در قسمت قديمي و تاريخي شهر، كانال‌ها نقش خيابان را دارند و در آنها تاكسي‌ها و اتوبوس‌هاي آبي مسافران را جابجا مي‌كنند. ونيز بزرگ‌ترين شهر بدون اتومبيل در اروپاست. قسمت شمالي شهر همان بافت قرن‌هاي گذشته را حفظ كرده، به طوري كه مردم براي رفت و آمد يا از قايق استفاده مي‌كنند يا با پاي پياده به مقصد خود مي‌روند، ونيز شهري بدون خودرو سواري و كاميون است.
شهر ونيز 25 خط اتوبوسراني آبي دارد. قايق سنتي و كلاسيك ونيز به نام گوندولا امروزه عمدتا گردشگران را جابه‌جا مي‌كند يا از آن براي مراسم عروسي و جشن‌هاي ديگر استفاده ميشود. بيشتر ونيزي‌ها براي رفت و آمد اتوبوس آبي سوار مي‌شوند.
شهر همچنين شمار زيادي قايق شخصي دارد كه همان خودروهاي شخصي افرادند.
ونيز يك فرودگاه بين‌المللي به نام ماركوپولو دارد. ونيزي‌ها براي گراميداشت ماركوپولو شهروند نامدار و جهانگرد خود، نامش را بر فرودگاه شهر گذاشته‌اند.
اين فرودگاه 20 كيلومتر با شهر فاصله دارد و دروازه ونيز محسوب ميشود. كساني كه با خودرو به ونيز مي‌روند در نزديكي شهر خودروهاي خود را در 2 پاركينگ بزرگ پارك مي‌كنند كه البته براي هر روز بايد 25 يورو بپردازند.
شهر زيبا و تاريخي ونيز 412 كيلومترمربع مساحت و 270 هزار نفر جمعيت دارد و در فهرست ميراث جهاني يونسكو ثبت شده است. ونيز در شمال ايتاليا واقع شده و مركز منطقه ونه‌تو است. ونيز به همراه پادوآ با حومه حدود يك ميليون و 600 هزار نفر جمعيت دارد. شهر ونيز شامل 118 جزيره كوچك است كه با كانال‌هاي آبي در ساحل درياي آدرياتيك قرار دارند. از جمعيت 270 هزار نفري ونيز، 62 هزار نفر در بخش قديمي و تاريخي شهر با نام سنترو استوريكو سكونت دارند.
براساس نوشته‌هاي تاريخ‌پژوهان، نخستين ساكنان ونيز از شهرهاي رومي پادوآ، آكوئيليا و كانكورديو به ونيز رفتند. آنها به قصد اشتغال در حرفه ماهيگيري عازم ونيز شدند.
از قرن چهاردهم ميلادي ونيز محل استقرار ملوانان حرفه‌اي شد و كم‌كم شهر به علت نيروي دريايي‌اش شهرت يافت. در زمان‌هاي اضطراري همه مردان 18 تا 60 ساله به خدمت فراخوانده مي‌شوند و آموزش‌هاي نظامي مي‌ديدند. مثلا در سال 1338 ميلادي 30 هزار نفر از مردان ونيزي آموزش نظامي ديدند و خود را براي دفاع از شهر آماده كردند و البته در نبردهايي كه شركت كردند، بيشترشان كشته شدند. از قرن پانزدهم، ونيز بتدريج به بندري تجاري تبديل شد و تا سال 1450 بيش از 3000 كشتي بازرگاني متعلق به ونيز بودند يا در آنجا تردد مي‌كردند.
تهاجم ارتش ناپلئون
ونيز تا سال 1797 يك جمهوري مستقل بود. اما پس از 1070 سال جمهوري ونيز استقلال خود را از دست داد. زيرا ناپلئون بناپارت در دوازدهم مي 1797 ونيز را فتح كرد. در اكتبر همان سال براساس معاهده‌اي كه بين ناپلئون و دولت اتريش امضاء شد، كنترل ونيز را اتريشي‌ها در اختيار گرفتند.
اما در سال 1805 با عقد معاهده‌اي ديگر، ونيز دوباره بخشي از پادشاهي ناپلئون در ايتاليا شد. تا اين كه در سال 1814 به دنبال شكست ناپلئون يك بار ديگر اتريشي‌ها كنترل ونيز را در دست گرفتند.
در سال 1866 پس از 7 هفته جنگ‌هاي خونين ونيز بخشي از ايتاليا شد. در دوران اشغال شهر، بسياري از بناها و آثار تاريخي آن ويران شد و شهر در فضايي از ياس و نااميدي به حياتش ادامه داد.
در نيمه دوم قرن نوزدهم ونيز دوباره در مسير شكوفايي قرار گرفت و به بندري جذاب براي گردشگران تبديل شد. در طول جنگ جهاني دوم، ونيز از معدود شهرهايي بود كه از گزند جنگ تقريبا بركنار ماند و بافت خود را حفظ كرد. امروزه آثار هنري و معماري بسياري متعلق به قرن نوزدهم و نيمه اول قرن بيستم در ونيز باقي مانده است.
شهري بدون خودرو
ونيز در جهان با كانال‌هاي آبي‌اش مشهور است. حدود 150 كانال يا آبراه، 118 جزيره ونيز را به يكديگر ارتباط مي‌دهند، جالب اين كه اين جزاير را 400 پل به يكديگر متصل كرده‌اند. در قسمت قديمي و تاريخي شهر، كانال‌ها نقش خيابان را دارند و در آنها تاكسي‌ها و اتوبوس‌هاي آبي مسافران را جابجا مي‌كنند. ونيز بزرگ‌ترين شهر بدون اتومبيل در اروپاست. قسمت شمالي شهر همان بافت قرن‌هاي گذشته را حفظ كرده، به طوري كه مردم براي رفت و آمد يا از قايق استفاده مي‌كنند يا با پاي پياده به مقصد خود مي‌روند، ونيز شهري بدون خودرو سواري و كاميون است.
شهر ونيز 25 خط اتوبوسراني آبي دارد. قايق سنتي و كلاسيك ونيز به نام گوندولا امروزه عمدتا گردشگران را جابه‌جا مي‌كند يا از آن براي مراسم عروسي و جشن‌هاي ديگر استفاده ميشود. بيشتر ونيزي‌ها براي رفت و آمد اتوبوس آبي سوار مي‌شوند.
شهر همچنين شمار زيادي قايق شخصي دارد كه همان خودروهاي شخصي افرادند.
ونيز يك فرودگاه بين‌المللي به نام ماركوپولو دارد. ونيزي‌ها براي گراميداشت ماركوپولو شهروند نامدار و جهانگرد خود، نامش را بر فرودگاه شهر گذاشته‌اند.
اين فرودگاه 20 كيلومتر با شهر فاصله دارد و دروازه ونيز محسوب ميشود. كساني كه با خودرو به ونيز مي‌روند در نزديكي شهر خودروهاي خود را در 2 پاركينگ بزرگ پارك مي‌كنند كه البته براي هر روز بايد 25 يورو بپردازند.