خداوند مى‏فرمايد: «أنا خير شَريك فمَن عَمل لى و لِغيرى فهو لِمَن عَمله غيرى»(وسائل، ج‏1، ص‏72) من بهترين شريك هستم، اگر كسى عملى را انجام بدهد كه هدفش هم من و هم غير من باشد، من سهم خود را به آن شريكى كه براى من پنداشته واگذار مى‏كنم تا پاداش خود را از او بگيرد.
آرى، هركس و هر چيز را در كنار خدا قرار دادن، توهين به مقام الهى است.
اگر كسى به شما بگويد: من شما و سنگ را دوست دارم، اين توهين به شماست.
اگر بگويد: از غذايى كه تهيّه كرده‏ام، هم شما بخوريد هم گربه‏ام مى‏خورد، توهين است.
علاوه بر آنكه هدف خداوند از انجام دستوراتش، رشد و كمال انسان است و شرك و ريا مايه سقوط انسان است. اگر يك موش در ديگ غذا بيفتد، تمام غذا از قابليّت مصرف مى‏افتد.
يك روز تمام مسافران هواپيما را پياده و بارى را كه بسته شده بود تخليه كردند و گفتند: يك موش در هواپيما ديده شده است. پرسيديم: اين همه مسافر و بار به خاطر يك موش بايد پياده شود؟ گفتند: بله، زيرا ممكن است اين موش يكى از سيم‏ها را بجود و رابطه خلبان با فرودگاه قطع شود و موجب سقوط هواپيما شود.
آرى، موش شرك، سيم اخلاص را مى‏جود و رابطه بنده با خالق قطع مى‏شود.