قرآن، محبوبيّت اجتماعى را لطف و نعمتى الهى مى‏داند. چنانكه آن را براى حضرت عيسى با عبارتِ «وجيهاً فى الدنيا»( آل عمران، 45.) نام برده و در باره‏ى ساير مؤمنان فرموده است: «سيجعل لهم الرّحمن وُدّا»(مريم، 96.)
بارها ديده‏ايم؛ حتى افراد لاابالى و فاسق، افراد با ايمان و صالح را دوست دارند و در غم از دست دادن آنان به سوگ نشسته و به زيارت قبور آنان مى‏روند.