آنچه مسلّم است؛ انسان به لحاظ قدرت، ثروت، علم، عمر و... موجودى محدود است؛ امّا آنچه او را به بىنهايت مىرساند، نيت و آمادگى او براى پذيرش راه حق و فداكارى است.
به عنوان مثال: پيامبران قبلى كه حضرت محمدصلى الله عليه وآله را درك نكردند؛ ولى از اينكه خداوند از آنها پيمان گرفته كه هرگاه پيامبرى آمد و تصديق كنندهى شما بود، به او ايمان آوريد و او را يارى كنيد: «ثم جاءكم رسول مصدّق لما معكم لتؤمننّ به ولتنصرنّه»(آل عمران، 81) معلوم مىشود: آنچه مهم است، روح تسليم و پذيرفتن حق است، گرچه شرايط عمل پيش نيايد. انبياى قبل به خدا گفتند: ما به پيامبر بعد از خود اقرار مىكنيم: «قالوا أقررنا» و همين روحيه مىتواند انسان را به تمام كمالات برساند.
همچنين خداوند از روحيهى تسليم حضرت ابراهيم و اسماعيل ستايش مىكند؛ «فلمّا أسلما و تلّه للجبين»(صافّات، 103) با آنكه مورد امتحان آنان تحقّق پيدا نكرد. يا در روايات مىخوانيم: «انتظار الفرج أفضل الاعمال»؛ بهترين اعمال، انتظار و اميد به ظهور است؛ زيرا منتظر واقعى در حال آماده باش است؛ بنابراين در مكتب اسلام كسى كه بالقوه آماده باشد، پاداش كسى را دارد كه بالفعل آمادگى خود را نشان مىدهد.
به عنوان مثال: پيامبران قبلى كه حضرت محمدصلى الله عليه وآله را درك نكردند؛ ولى از اينكه خداوند از آنها پيمان گرفته كه هرگاه پيامبرى آمد و تصديق كنندهى شما بود، به او ايمان آوريد و او را يارى كنيد: «ثم جاءكم رسول مصدّق لما معكم لتؤمننّ به ولتنصرنّه»(آل عمران، 81) معلوم مىشود: آنچه مهم است، روح تسليم و پذيرفتن حق است، گرچه شرايط عمل پيش نيايد. انبياى قبل به خدا گفتند: ما به پيامبر بعد از خود اقرار مىكنيم: «قالوا أقررنا» و همين روحيه مىتواند انسان را به تمام كمالات برساند.
همچنين خداوند از روحيهى تسليم حضرت ابراهيم و اسماعيل ستايش مىكند؛ «فلمّا أسلما و تلّه للجبين»(صافّات، 103) با آنكه مورد امتحان آنان تحقّق پيدا نكرد. يا در روايات مىخوانيم: «انتظار الفرج أفضل الاعمال»؛ بهترين اعمال، انتظار و اميد به ظهور است؛ زيرا منتظر واقعى در حال آماده باش است؛ بنابراين در مكتب اسلام كسى كه بالقوه آماده باشد، پاداش كسى را دارد كه بالفعل آمادگى خود را نشان مىدهد.