[You must be registered and logged in to see this image.]
1- مي‌گويند ديابتي‌ها بايد تا آخر عمرشان دور شيريني و شكلات را خط بكشند. در اين كه اين نوع خوراكيها قند خون را بالا مي‌برد، شكي نيست ولي ديابتي‌ها مي‌توانند ضمن رعايت يك برنامه غذايي مناسب (با كمك متخصص تغذيه)، از اين نوع خوراكيها هم بخورند.
مصرف قندهاي ساده (مانند شيريني و شكلات)، به شرطي كه بيشتر از 10 درصد كل انرژي روزانه بيمار را تامين نكند، اشكالي ندارد؛ يعني مثلا مي‌توانيد به جاي يك كف دست نان سنگك در طول روز يك عدد شيريني بخوريد و ديگر آن كف دست نان را در آن روز نخوريد.
2- بعضي‌ها خيال مي‌كنند علت اصلي مرض قند، زياده‌روي در مصرف قند و شكر است!
نه! علت اصلي مرض قند (ديابت)، فقدان يا كمبود هورمون انسولين (در ديابت نوع 1) و چاقي و مقاومت بدن نسبت به هورمون انسولين (در ديابت نوع 2) است. البته اضافه وزن و سابقه خانوادگي مثبت، احتمال بروز ديابت نوع 2 را افزايش مي‌دهد.
3- خيلي‌‌ها فكر مي‌كنند هر كسي كه پدر يا مادرش ديابت داشته باشد، حتما خودش هم ديابت مي‌گيرد
اگر چه ژنتيك در ابتلا به ديابت (به ويژه ديابت نوع 2) نقش دارد، اما از اين جمله نبايد نتيجه گرفت هر كسي كه پدر يا مادرش ديابتي باشد، حتما خودش هم ديابتي مي‌شود. حداكثر مي‌توان گفت احتمال بروز ديابت (به ويژه ديابت نوع 2) در چنين افرادي بيشتر است و آن‌ها بايد بيشتر مراقب رژيم غذايي خودشان باشند.
4- برخي مي‌گويند ديابتي‌ها فقط بايد غذاهاي رژيمي و ديابتي بخورند
اين‌طور نيست. بيشتر غذاهاي رژيمي موجود در بازار، چندان مورد اعتنا و اعتماد متخصصان نيستند. رژيم غذايي ديابتي‌ها فقط بايد سالم و حساب‌شده باشد: كم‌چرب، با رعايت تعادل در مصرف قند و نمك و با توجه ويژه به حبوبات، سبزيجات و ميوه‌ها.
5- بعضي ديابتي‌ها خيال مي‌كنند اگر انسولين بزنند يا قرص ضدقند بخورند، ديگر لزومي ندارد رژيم غذايي را جدي بگيرند
نه! به هيچ وجه اين‌طور نيست كه با درمان دارويي بتوان ساير اجزاي درمان ديابت را ناديده گرفت. براي درمان ديابت علاوه بر رعايت رژيم غذايي، به ورزش و فعاليت‌هاي بدني و گاهي به مصرف قرص‌هاي ضدقند يا تزريق انسولين هم نياز است؛ و هيچ‌كدام از اين‌ها را نبايد از مجموعه درمان حذف كرد.
6- بعضي ديابتي‌ها تصور مي‌كنند خودشان مي‌توانند از روي علائم‌شان بفهمند كه الآن قندشان بالاست يا پايين.
نه! علائم قند خون بالا و قند خون پايين آن‌قدر به هم شبيه است كه معمولا هيچ راهي براي افتراق اين دو از هم وجود ندارد، جز آزمايش قند خون.
7- مي‌گويند انسولين ناتواني جنسي مي‌آورد
البته بعضي مردان ديابتي به ناتواني جنسي مبتلا مي‌شوند اما نه به خاطر تزريق انسولين؛ بلكه به خاطر عوارض عصبي ناشي از خود ديابت در طولاني‌مدت (و البته در صورت عدم كنترل بيماري.)
8- مي‌گويند انسولين اعتياد مي‌آورد
اين باور هم كاملا اشتباه است. انسولين يك هورمون طبيعي بدن است و اصلا اعتيادآور نيست. خوشبختانه ابزار تزريقش هم دارد روزبه‌روز پيشرفته‌تر مي‌شود و تزريق را آسان‌ت‌ر و بي‌عارضه‌تر مي‌كند.
1- مي‌گويند ديابتي‌ها بايد تا آخر عمرشان دور شيريني و شكلات را خط بكشند. در اين كه اين نوع خوراكيها قند خون را بالا مي‌برد، شكي نيست ولي ديابتي‌ها مي‌توانند ضمن رعايت يك برنامه غذايي مناسب (با كمك متخصص تغذيه)، از اين نوع خوراكيها هم بخورند.
مصرف قندهاي ساده (مانند شيريني و شكلات)، به شرطي كه بيشتر از 10 درصد كل انرژي روزانه بيمار را تامين نكند، اشكالي ندارد؛ يعني مثلا مي‌توانيد به جاي يك كف دست نان سنگك در طول روز يك عدد شيريني بخوريد و ديگر آن كف دست نان را در آن روز نخوريد.
2- بعضي‌ها خيال مي‌كنند علت اصلي مرض قند، زياده‌روي در مصرف قند و شكر است!
نه! علت اصلي مرض قند (ديابت)، فقدان يا كمبود هورمون انسولين (در ديابت نوع 1) و چاقي و مقاومت بدن نسبت به هورمون انسولين (در ديابت نوع 2) است. البته اضافه وزن و سابقه خانوادگي مثبت، احتمال بروز ديابت نوع 2 را افزايش مي‌دهد.
3- خيلي‌‌ها فكر مي‌كنند هر كسي كه پدر يا مادرش ديابت داشته باشد، حتما خودش هم ديابت مي‌گيرد
اگر چه ژنتيك در ابتلا به ديابت (به ويژه ديابت نوع 2) نقش دارد، اما از اين جمله نبايد نتيجه گرفت هر كسي كه پدر يا مادرش ديابتي باشد، حتما خودش هم ديابتي مي‌شود. حداكثر مي‌توان گفت احتمال بروز ديابت (به ويژه ديابت نوع 2) در چنين افرادي بيشتر است و آن‌ها بايد بيشتر مراقب رژيم غذايي خودشان باشند.
4- برخي مي‌گويند ديابتي‌ها فقط بايد غذاهاي رژيمي و ديابتي بخورند
اين‌طور نيست. بيشتر غذاهاي رژيمي موجود در بازار، چندان مورد اعتنا و اعتماد متخصصان نيستند. رژيم غذايي ديابتي‌ها فقط بايد سالم و حساب‌شده باشد: كم‌چرب، با رعايت تعادل در مصرف قند و نمك و با توجه ويژه به حبوبات، سبزيجات و ميوه‌ها.
5- بعضي ديابتي‌ها خيال مي‌كنند اگر انسولين بزنند يا قرص ضدقند بخورند، ديگر لزومي ندارد رژيم غذايي را جدي بگيرند
نه! به هيچ وجه اين‌طور نيست كه با درمان دارويي بتوان ساير اجزاي درمان ديابت را ناديده گرفت. براي درمان ديابت علاوه بر رعايت رژيم غذايي، به ورزش و فعاليت‌هاي بدني و گاهي به مصرف قرص‌هاي ضدقند يا تزريق انسولين هم نياز است؛ و هيچ‌كدام از اين‌ها را نبايد از مجموعه درمان حذف كرد.
6- بعضي ديابتي‌ها تصور مي‌كنند خودشان مي‌توانند از روي علائم‌شان بفهمند كه الآن قندشان بالاست يا پايين.
نه! علائم قند خون بالا و قند خون پايين آن‌قدر به هم شبيه است كه معمولا هيچ راهي براي افتراق اين دو از هم وجود ندارد، جز آزمايش قند خون.
7- مي‌گويند انسولين ناتواني جنسي مي‌آورد
البته بعضي مردان ديابتي به ناتواني جنسي مبتلا مي‌شوند اما نه به خاطر تزريق انسولين؛ بلكه به خاطر عوارض عصبي ناشي از خود ديابت در طولاني‌مدت (و البته در صورت عدم كنترل بيماري.)
8- مي‌گويند انسولين اعتياد مي‌آورد
اين باور هم كاملا اشتباه است. انسولين يك هورمون طبيعي بدن است و اصلا اعتيادآور نيست. خوشبختانه ابزار تزريقش هم دارد روزبه‌روز پيشرفته‌تر مي‌شود و تزريق را آسان‌ت‌ر و بي‌عارضه‌تر مي‌كند.