آلوسوروس

اَلوسور نوعی از دایناسورهای بزرگ نوع تروپود است که در ۱۴۵ تا ۱۵۵ میلیون سال پیش در دوره ژوراسیک پسین زندگی می‏کردند. نام آلوسور به معنی «سوسمار متفاوت» می‏باشد که از دو واژه یونانی یعنی آلوس(allos) به معنای متفاوت و عجیب و کلمه یونانی دیگر سوروس (sauros) به معنی مارمولک و سوسمار ٬ مشتق شده است.اولین بقایای کشف شده مربوط به این دایناسور در سال ۱۸۷۷ (میلادی) توسط چارلز مارش توصیف شد. این دایناسور از معروف‏ترین دایناسورهای تروپود است که توجه زیادی را به خود جلب کرد و در خیلی از فیلم‏ها و مستندها سردسته دایناسورها بوده است.

آلوسور یک شکارچی بزرگ دوپا بود ٬ که به دو جین دندان تیز و بزرگ مجهز بود.طول این دایناسور به طور میانگین ۸.۵ متر بوده است که با احتساب قطعات ریز پیدا نشده می‏تواند به ۱۲ متر نیز برسد. نسبت به پاهای عقبی که بزرگ و نیرومند بودند اندامهای جلویی کوچک و سه انگشتی بودند. و بدن با یک دم بزرگ و سنگین تعادل خود را حفظ می‏کرد. در گروه آلوسورید‏ها طبقه بندی می‏شود و یک نوع از ترپود‏های کارنوسوریان است. این نوع شامل یک طبقه بندی پیچیده است که مشتمل بر چند نوع مشکوک می‏باشد. قسمت عمده‏ای از بقایای آلوسور از آمریکای شمالی و مقداری هم از پرتغال و احتمالا تانزانیا بدست آمده است. تا بیش از نیمه قرن بیستم آلوسور به عنوان یک آنتردموس شناخته می‏شد اما مطالعات مفصل بر روی بقایای این موجود باعث شد که به عنوان یکی از بهترین انوع دایناسور شناخته شود.

آلوسور در بالاترین نقطه زنجیره غذایی بوده است. احتمالا دایناسورهای گیاه‏خوار معاصر خود را شکار می‏کرده. شکارش احتمالا شامل اورنیتوپودها ٬ استگوسورها و ساروپودها می‏شده است.زمانی که گمان می‏رفت در این گروه بیشتر ساروپودها شکار شوند٬ مدرکی کمی درباره زندگی اجتماعی آلوسور وجود داشت و در عوض گمان می‏رفت که دو آلوسور به یک آلوسور تنها حمله می‏کردند. ممکن است برای شکارهای بزرگ کمین می‏کردند و از فک بالاییشان که مثل یک ساتور بود سود می‏جستند.
کپی از جمجمه آلوسور
فهرست مندرجات




۱ توصیف
اسکلت سوار شده آلوسور

آلوسور یک تروپود بارز بود٬ جمجمه‏ای بزرگ روی گردنی کوتاه و اندام جلویی کوچک داشت. آلوسور فراگلیس مشهورترین نوع است با طول ۸.۵ متر که بلندترین طول نهایی یک نوع آن در موزه تاریخ طبیعی آمریکا به ۹.۷ می‏رسد ٬ با وزن تخمینی ۲.۳ تن. در سال ۱۹۶۷ جیمز مدسن در رساله‏اس در مورد آلوسور با اندازه گیری یک سری از استخوان‏ها اشاره می‏کند که طول آلوسور ۱۲ تا ۱۳ متر بوده است. مانند همه دایناسورها وزن آلوسور نیز تخمینی است و از سال ۱۹۸۰ بین ۱.۵ تن ٬ ۱تا ۴ تن و ۱۰۱۰ کیلوگرم برای انواع بالغ شده تخمین زده شده است.جان فاستر اشاره می‏کند که وزن ۱ تن برای انواع بالغ عاقلانه به نظر می‏رسد.اما ۷۰۰ کیلوگرم تخمین نزدیکتری است وقتی اندازه متوسط استخوان‏های ران بررسی می‏شود.
مقایسه اندازه‏های آلوسور با انسان

انواع غول پیکر زیادی به آلوسور نسبت داده شده‏اند اما در حقیقت آلوسور ممکن است متعلق به گروه‏های دیگر باشد. نزدیکترین نوع ساروفاگاناکس است که طولشان می‏توانسته به ۱۰.۹ متر برسد و تنها نوعی است که شامل بزرگترین نوع آلوسورها نیز می‏شده است. که البته تحقیقات اخیر نشان داده است که نوعی مجزا با آلوسور است.نوع دیگری که آلوسور به آن نسبت داده می‏شود، آپانتریاس است که طولشان تا ۱۲.۱ متر نیز می‏توانسته برسد.اکتشافات اخیر مربوط به یک بخشی از اسکلت بدست آمده از معدن سنگ کوههای موریسون در نیو مکزیکو نشان داده است که این آلوسورید بزرگ ممکن است عضوی دیگر از ساروپاگاناکس‏ها باشد.

۲ دوران زندگی
آلوسور

فراوانی نسبی فسیل این جانور در سنین مختلف به دانشمندان این اجازه را داده است تا بفهمند این حیوان چگونه رشد می‏کرده و یا طول عمرش چقدر بوده است. بقایایی از تخم‏های شکسته شده در کلورادو آمریکا احتمالا متعلق به آلوسور است.تحلیل‏های مربوط به بافت شناسی استخوان‏ها نشان می‏دهد که سن آلوسور در حدود ۲۲ تا ۲۸ سال بوده است ٬ که این سن با تروپود بزرگ دیگر یعنی تیراناسور قابل مقایسه است.همان تحلیل اشاره می‏کند که آلوسور در ۱۵ سالگی به حداکثر رشد خود می‏رسیده است و در هر سال ۱۵۰ کیلوگرم رشد می‏کرده است.

بافت مغز استخوان پیدا شده در دایناسورهایی مثل تیراناسور و تنونتوسور حداقل در یک نمونه از استخوان ساق پای آلوسور که در معدن سنگی پیدا شده است ٬ وجود داشته.امروزه این بافت مغز استخوانی تنها در پرنده‏گان ماده‏ای که بر روی تخمهای خود می‏خوابند یافت شده است.وجود این بافت در این آلوسور نشان دهنده جنسیت ماده و رسیدن وی به بلوغ است.شمردن خط رشدش نشان می‏دهد که این آلوسور وقتی مرده است ده سال داشته است.بنابراین نشان می‏دهد آلوسور قبل از اینکه به رشد نهایی برسد ٬بالغ شده و توانایی تولید مثل پیدا می‏کرده است.

کشف یک نمونه جوان با پاهای کامل نشان می‏دهد که پاها در جوانان نسبتا بلندتر بودند.و قسمت تحتانی پا(قسمت زیر زانو) نسبتا از ران بلندتر بودند.این تفاوت‏ها نشان می‏دهد که جوان‏ترها نسبتا سریع‏تر بودند و روش شکاری متفاوت از بزرگسالان داشتند.ممکن است شکارهای کوچک را تا کمین‏گاه بزرگسالان تعقیب می‏کردند و آنها را به سمت بزرگترها رم می‏دادند.استخوان ران در طول رشد بزرگتر و ضخیم‏تر می‏شده است و سطح متقاطعش کمتر می‏شده.ماهیچه‏ها کوتاهتر می‏شدند و رشد پا آهسته‏تر.این تغییرات نشان می‏دهد جوانان نسبت به بزرگسالان وقتی برای حمله می‏دویدند فشار کمتری احساس می‏کردند.

۳ تغذیه
ناخن آلوسور

پژوهشگران پذیرفته‏اند که آلوسور یک شکارچی فعال حیوانات بزرگ بوده است. ساروپودها احتمالا هم بوسیله آلوسورها شکار می‏شدند و هم مرده‏خواری می‏شدند. وجود آثار دندان آلوسور بر روی استخوان‌های ساروپود و پیداشدن دندان آلوسور همراه اسکلت ساروپود تصدیق کننده این ادعاست. مدرک جالب حمله آلوسورها به استگوسورها یک زخم تا حدی خوب شده روی مهره عقب یک آلوسور است که با آثار زخم بجا مانده از میخهای دم یک استگوسور مشابهت دارد.یا یک زخم «U» شکل بر روی صفحه‏های گردن یک استگوسور که با انحنای آرواره آلوسور مطابقت دارد.گرگوری پاول در سال ۱۹۸۰ اشاره کرده است که احتمالا آلوسور شکارچی ساروپودهای بالغ نبوده است ٬ مگر اینکه گروهی شکار می‏کردند.چون ساروپودها بسیار سنگین و بزرگ بودند.و جمجمه متوسط و دندانهای کوچک آلوسور مناسب شکار این غول‏ها نبوده است.احتمال دیگر این است که جوان‏ترها جای بزرگسالان شکار می‏کردند.تحقیقاتی که در سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ انجام گردی جواب دیگری به این پرسش می‏دهد.مقایسه آلوسور با پستاندارن درنده دندان شمشیری دوره سنوزوئیک ٬ شباهت‏هایی را نشان می‏دهد ٬ از جمله کاهش ماهیچه‏های آرواره و افزایش ماهیچه‏های گردن و همچنین توانایی باز کردن بسیار زیاد آرواره.به هر حال آلوسور دندان‏های شمشیری نداشته است.اما بیکر اشاره می‏کند احتمالا روش‏های دیگری برای حمله که با ساختار گردن و آرواره سازگار باشد داشته است.آلوسور دندان‏های کوچک و تیز اره مانند داشته است و می‏توانسته شکاف‏های طولی در بدن شکارهای بزرگ ایجاد کند که هدف آن ضعیف شدن قربانی در اثر این زخم‏ها بوده است.
اسکلت یک آلوسور در کنار یک استگوسور

بر طبق تحقیقات با آنکه جمجمه آلوسور بسیار قوی بود اما نیروی کمی را می‏توانست با گاز گرفتن بر شکار وارد کند.با استفاده از ماهیچه‏های آرواره می‏توانسته است قدرتی معادل ۸۰۵ تا ۲۱۴۸ نیوتن را وارد کند ٬ در حالی که یک تمساح ۱۳۰۰۰ نیوتن ٬ یک شیر ۴۱۶۷ نیوتن و یک پلنگ ۲۲۶۸ نیوتن را می‏توانند وارد کنند.اما آرواره می‏توانسته ۵۵۵۰۰ نیوتن نیرو را در طرف مخالف را تحمل کند و نگذارد شکار خود را از آرواره‏اش بیرون بکشد.آلوسور از آرواره‏اش مانند یک تیشه استفاده می‏کرده است.آلوسور به شکار حمله می‏کرده ٬ دهانش را باز می‏کرده و گوشت شکار را بدون آسیب به استخوانهایش پاره می‏کرده است.بر خلاف تیراناسور که گمان می‏رود توانایی آسیب رساندن به استخوان‏ها را نیز داشته است.و همچنین ساختار جمجمه آنها نشان می‏دهد که می‏توانسته‏اند روش شکار کردن خود را متناسب با نوع شکار عوض کنند.جمجمه اجازه می‏داد که آلوسور فرزتر از اورنیتوپودها باشد.و به حد کافی نیز جمجمه برای آسیب رساندن به شکارهای بزرگی مثل استگوسور و یا ساروپود قوی بوده.اما تحقیقات جدید این تحقیقات قدیمی را به چالش کشید وقتی هیچ نمونه معاصری که از دندانهایش به صورت یک تیشه استفاده کند یافت نشد.و در عوض گفته شد ساختار جمجمه به نحوی بوده است که تقلای زیاد شکار باعث آسیب رساندن بیشتر آرواره آلوسور به او می‏شده است.اما محقیقین اولی می‏گویند آلوسور هیچ مشابهی در دینای معاصر ندارد و چنین دندان‏های کاملا مناسب آن شکل حمله است.یک نظریه هم این است که آلوسورها فقط یک گاز از ساروپودها می‏زدند و نیاز نداشتند آن را کامل بکشند و همین گازها برایشان کافی بوده و شکار نیز زنده می‏مانده است و فرصت بهبود می‏یافته است.یک نظریه هم هست که ممکن است آلوسورها مانند گربه سانان بزرگ امروزی شکار را با دستانشان می‏گرفتند و چند گاز از گلوی او گرفته و او را می‏کشتند.که این فرضیه با حیواناتی که اندامهای جلوییشان قوی است سازگار است.

شکل جمجمه آلوسور نشان می‏دهد که در نهایت می‏توانسته است آرواره‏هایش را ۲۰ درجه باز کند که این کمتر از کروکودیل‏های امروزی است.مفصل‏های پنجه نشان می‏دهد می‏توانسته با آنها چیزی را چنگ بزند و بگیرد.در نهایت سرعت آلوسوروس نیز ۳۰ تا ۵۵ کیلومتر در ساعت تخمین زده می‏شود.
[ویرایش] ۴ رفتار اجتماعی

آلوسورها دایناسورهای بزرگ مثل ساروپود را گروهی شکار می‏کردند.بیکر افتادن دندان‏های آلوسور هنگام خوردن و جویدن استخوان‏های شکارهای بزرگ را در این می‏داند که آنها این گوشت را به لانه برای بچه‏های خود می‏بردند.و از خوردن شدن این گوشت توسط سایر حیوانات جلوگیری می‏کردند.به هر حال مدارک کمی در مورد زندگی گروهی تروپودها وجود دارد.درگیری‏هایی درون گروهی وجود داشته است که گواه آن زخم‏ها و خراش‏های روی جمجمه(فک زیرین) آلوسورها است.که این درگیریها ممکن است به خاطر محدوده شکار یا منطقه زندگی بوده است.


۵ مغز و حواس

یک سی‏تی اسکن از جمجمه آلوسور نشان داده است که مغزش با کوروکدیل‏های مشابه است.جمجمه تقریبا افقی شکل گرفته است و ساختار گوش درونی مانند کوروکودیل‏ها است و آلوسور احتمالا می‏تونسته صداهای با فرکانس پایین را بشنود.پیازهای بویایی بسیار بزرگ بودند و به نظر می‏رسد که می‏توانسته رد بو را بخوبی بگیرد.اگرچه مسافتی که می‏توانسته بو را تشخیص دهد زیاد نبوده.

دست مریزاد

ضمن خوش امد گویی ه شما دوست عزیز

باید بگم مطلع زیبایی بود به قول شعرا

هزار افرین

ممنون دوستان عزیز.این مقاله رو من از ویکی پدیای انگلیسی ترجمه کرده بودم و در ویکی پدیای فارسی قرار داده بودم.هدفم اینه که کاربران اینترنت رو بیشتر با ویکی پدیای فارسی آشنا کنم.