كودك

اگر کودکی با انتقاد زندگی کند ، می آموزدکه محکوم کند. اگر کودکی با ترس زندگی کند ، می آموزد که بهراسد. اگر کودکی با ترحم زندگی کند ، می آموزدکه احساس بدبختی کند. اگر کودکی با تمسخر زندگی کند ، می آموزد که متزلزل باشد. اگر کودکی با حسادت زندگی کند ، می آموزد که حسود باشد. اگر کودکی با تشویق زندگی کند ، می آموزد که اعتماد به نفس داشته باشد. اگر کودکی با تأیید زندگی کند ، می آموزد که خودش را دوست بدارد. اگر کودکی با بردباری زندگی کند ، می آموزد که صبور باشد. اگر کودکی با دوستی و مهربانی زندگی کند ، می آموزدکه زندگی زیباست. و اگر شما با آرامش زندگی کنید ، کودک شما می آموزدکه بدون اضطراب زندگی کند

افرین دوست عزیز

بالاخره این کودک چه طور باید زندگی کند ؟
با اعتماد به نفس و آرامش؟

شما چه فكري ميكنيد ولي به نظر من شخصيت هر كودكي با كودك ديگر فرق ميكند وهمه مثل هم نيستند

سلام ، من در مورد کودک فکر خاصی نمی کنم ، چرا که روان کودک و رفتارهای اورا دقیقا" نمی شناسم و دانسته هایم در این مورد کفاف اظهار نظر را نمی دهد و بضاعت علمی ام در این خصوص اندک است ، برای همین فقط یک سووال ازاین نوشته ی شما به ذهنم رسید که این همه اگر و این همه نتیجه ی اگر ، پس کودک چطور باید زندگی کند ، تنها یک نکته قابل تامل در نوشتار شما به نظرم رسید و آن این که اگر کودک تشویق شود ، اعتماد به نفس پیدا می کند که مربوط به وظایف ذاتی او نمی شود ، بلکه دیگران اورا تشویق می کنند.اگر کودک با بردباری زندگی کند می آموزد که صبور باشد که معمولا" کم تر کودکی است که فی الذاته صبور باشد و بردباری پیشه کند ، بلکه اینها صفاتی هستند که اکتسابی اند و از محیط پیرامونی به دست می آیند، اما اگر کودک را تایید کنی ، می آموزد که خودش را دوست بدارد
( درتعبیر کل و نه قیاس ) دو سویه معنی می شود، دوست داشتن خود و خود بینی .
دوست عزیز آدم هایی مثل من که سواد تحلیل این موضوعات را ندارند وقتی که به اینهمه اگر می رسند ، با خودشان چنین می گویند که :
اگر را با مگر تزویج کردند ، از ایشان بچه ای شد کاشکی نام
و قرینه ی اگر با کاشکی ، همان شاید است که تا فرایندی را طی نکند به باید نمی رسد.
[You must be registered and logged in to see this image.]