یه چندباری توی مرکز بهداشت و یا تو ساختمون محل کار خودم دیدمش . واقعیتش اینه که یه بار باهاش سلام و احوالپرسی هم کردم ولی دوست داشتم بغلش میکردم بقول قدیمی ها یه ماچ همدونی هم میکردمش ولی روم نمیشد. دارم از " جعفر پناهی " عزیز حرف می زنم .
ایشون در عین حال که یکی از کارگردان های بزرگ سینمای ایران هستن ، کارمند شبکه دو صداوسیما هم هستن . امروز شنیدم که کارگردان ها و بازیگرهای بزرگ جهان طی نامه ای خواستار آزادی ایشون هستن مثل استیون اسپیلبرگ و رابرت دونیرو و جیم جارموش ، فرانسیس فورد کاپولا ، مارتین اسکورسیزی ، رابرت ردفورد....
[You must be registered and logged in to see this image.]
در عین حال عکسی دیدم از یکی دیگر از همین قشر بنام احمد نجفی که باعث شد ارادتم به جعفر پناهی صدچندان بشه . همیشه گفتن که اگه بد نباشه خوب تعریف شدنی نیست .
بخاطر آزادگی جعفر پناهی هم که شده ایندفعه که انشاءلله آزادشد و دیدمش پا روی غرورم میزارم و در آغوش میگیرمش