خانه ام نزد خداست

خانه ام نزد خداست
دو قدم مانده به عشق
پشت پرچین اقاقی های مست !

پشت آن دلتنگی
کوچه ی غمزدگی
خانه ای خشت و گلی
با دری باز به رویت " در ِ چوبی
نکند در بزنی
نکند خلوت غم را تو عزیز
بر هم بزنی ..
پشت آن مطبخ تاریک
دریست !
در رویایی این خانه عزیز
نکند در نزنی !
تپش قلب مرا
بی هوا بر هم بزنی ..!
تو که خواندی شعرم
به چه اندیشیدی ؟ ..
خانه ای نیست در این شهر برایم
غیر از این قلب پر آغشته به خون
که به جز اشک ندیدست مسافر هرگز
..
کمی آهسته بیا " نکند در بزنی
نکند خلوت غم را تو عزیز
بر هم بزنی ..

......................................................

ببخشین که شعرتونو خراب کردم " یه دفه مثل خوره افتاد به جونم ؛ باید مینوشتمش ..

نه ، اتفاقا" شعرمو تکمیل کردی ، من اون شعرو از خودم گفتم ، شما اینو از کجا آوردی که اینقدر با شعر من چفت شده سیاست ؟!

جسارتا بداهه ای در حال و هوای تردید و دلتنگی بود ..

خیلی زیبا ، باور نمی کردم . احسنت ، صد بارک الله . تراوش درونتان هماره عطر و شمیم گلاب باد !