سلام و صد سلام به همه ی ایران فرومی ها ی گرانمایه و بلند پایه ! اسم من حشمت اله سلطانی است و اسم مستعارم سهیل هست. هرجا که خودکاری ، قلمی ، پر مرغ یا خروسی با کمی جوهرو مرکب ببینم ، شروع می کنم می نویسم و همه جارو بد جوری خط خطی می کنم . شعر میگم - معر میگم ، اما معرکه نمی گیرم . مهربان و عاطفی ام ، اما از نوع زیادیش که مثلا" اگه اشکی رو ببینم - اشک منم سرازیر میشه ، اگه یکی بخنده ، منم می خندم . خیال میکنم که زندگی فیلمه ! اینطورم دیگه کاریشم نمیشه کرد. موهای سرم طوریه که گاهی شکل ژولی پولی به خودم می گیرم . کمی تا حدودی دارم کم مو میشم و دیگه خوشگلیای دوره ی جوونیام رو ندارم ، اما یه جوریایی دلم جوونه. جوونا رو دوست دارم و براشون احترام قائلم . اصلا" یه قلمبه دوستی و صفا هستم و همه ی دوستی ها و صفا هارو دوست دارم . امیدوارم از اینکه همین طوری پریدم توی حیاط ایران روم از دستم ناراحت نباشین و سری به وبلاگم بزنید و این بنده حقیر رو سرافراز فرمایید و از راهنمایی هاتون به کمینه دریغ نورزید . همه ی خوبی های دنیا برا ی شما - اگه ته ش چیزی موند کمی هم برا من بذارید ! فعلا" تا بعدا"
