در حالي‌كه بسياري از سلول‌هاي بدن مي‌توانند از منابع مختلفي براي تامين انرژي مورد نياز خود استفاده كنند اما سلول‌هاي مغزي تقريبا فقط از گلوكز براي انرژي زايي استفاده مي‌كنند.
به همين دليل در شرايط كاهش قند خون، مغز بيش از هر عضو ديگري در معرض خطر قرار مي‌گيرد. اما پژوهشگران دانماركي و هلندي در تحقيقي تازه به اين نتيجه رسيده‌اند كه در زمان ورزش كردن مغز انسان به جاي گلوكز از منابع انرژي زاي جايگزين مثل «لاكتات» بهره مي‌برد.
اين بررسي كه در نشريهFaseb به چاپ رسيده است نشان مي‌دهد در سطحي از فعاليت ورزشي مثل قدم زدن يا دويدن آهسته، ماهيچه‌ها، مغز و ديگر سلول‌هاي بدن از تركيب گلوكز و اكسيژن براي تامين نياز خود استفاده مي‌كنند اما درصورتي كه فعاليت از اين حد شديدتر شود ماهيچه‌ها روش‌هاي بي‌هوازي را براي انرژي زايي به كار مي‌برند كه منجر به توليد لاكتات خواهد شد.
تمام اين مطالب را قبلا هم مي‌دانستيم اما تحقيق جديد افشا كرده است كه طي فعاليت شديد، مغز هم مثل سلول‌هاي ماهيچه‌اي به جاي گلوكز از لاكتات استفاده مي‌كند و علاوه بر آن از نظر عملكرد نيز در سطحي بالاتر قرار مي‌گيرد.
اين يافته مي‌تواند تفسير مناسبي براي اين موضوع باشد كه چرا طي فعاليت‌هاي شديد كه ميزان تقاضاي بدن براي اكسيژن بالا‌ست باز هم مغز ما عملكرد خوبي دارد. به اين ترتيب لاكتات نه تنها يك محصول ناخوشايند فعاليت‌هاي بدني نيست بلكه بدن ما طوري طراحي شده كه از آن به وقت لزوم به‌عنوان يك منبع مهم انرژي استفاده مي‌كند.
به همين دليل در شرايط كاهش قند خون، مغز بيش از هر عضو ديگري در معرض خطر قرار مي‌گيرد. اما پژوهشگران دانماركي و هلندي در تحقيقي تازه به اين نتيجه رسيده‌اند كه در زمان ورزش كردن مغز انسان به جاي گلوكز از منابع انرژي زاي جايگزين مثل «لاكتات» بهره مي‌برد.
اين بررسي كه در نشريهFaseb به چاپ رسيده است نشان مي‌دهد در سطحي از فعاليت ورزشي مثل قدم زدن يا دويدن آهسته، ماهيچه‌ها، مغز و ديگر سلول‌هاي بدن از تركيب گلوكز و اكسيژن براي تامين نياز خود استفاده مي‌كنند اما درصورتي كه فعاليت از اين حد شديدتر شود ماهيچه‌ها روش‌هاي بي‌هوازي را براي انرژي زايي به كار مي‌برند كه منجر به توليد لاكتات خواهد شد.
تمام اين مطالب را قبلا هم مي‌دانستيم اما تحقيق جديد افشا كرده است كه طي فعاليت شديد، مغز هم مثل سلول‌هاي ماهيچه‌اي به جاي گلوكز از لاكتات استفاده مي‌كند و علاوه بر آن از نظر عملكرد نيز در سطحي بالاتر قرار مي‌گيرد.
اين يافته مي‌تواند تفسير مناسبي براي اين موضوع باشد كه چرا طي فعاليت‌هاي شديد كه ميزان تقاضاي بدن براي اكسيژن بالا‌ست باز هم مغز ما عملكرد خوبي دارد. به اين ترتيب لاكتات نه تنها يك محصول ناخوشايند فعاليت‌هاي بدني نيست بلكه بدن ما طوري طراحي شده كه از آن به وقت لزوم به‌عنوان يك منبع مهم انرژي استفاده مي‌كند.