همه قلمرو امپراتوري روم در آسيا به تصرف ايران درآمد |
پس از پيروزي درخشان ايران در جنگ سال 53 پيش از ميلاد در منطقه حرّان (كارهه) كه ضمن آن كراسوس از اعضاي سه گانه شوراي عالي رياست بر روم و پسرش كشته و هفت لژيون رومي منهدم شد، «ارد Orod» شاه وقت ايران از دودمان اشكاني به مداخله در امور روم پرداخت و اين مداخله در جريان جنگ داخلي روميان (سال 49 تا 44 پيش از ميلاد) به اوج خود رسيد و شاه ايران هردم از يكي از سرداران رومي كه بر سر كسب قدرت با هم مي جنگيدند حمايت و وعده كمك نظامي و اعزام سرباز مي داد و آتش اختلاف را شعله ور مي ساخت . «ارد» پس از فروكش كردن اختلاف ژنرالهاي رومي و سپس ترور سزار ژوليوس در سناي روم، تصميم گرفت پيش از آنكه روميان در صدد حمله به قلمرو ايران برآيند كه قابل پيش بيني بود باقيمانده متصرفات روم در آسيا را بگيرد و جاي پاي براي روميان در شرق مديترانه (اصطلاحا «لوانت Levant») باقي نگذارد. «ارد» با اين هدف، پسر خود «پاكر كه رومي ها پاكروسPacorus نوشته اند» را با نيمي از ارتش ايران به سوريه فرستاد و اين سپاه در جنگي كه هفتم نوامبر سال 40 پيش از ميلاد روي داد و ضمن آن ژنرال رومي «دسيديوس ساكسا» فرماندار سوريه كشته شد روميان را شكست داد و روز بعد (هشتم نوامبر) بار ديگر سوريه از آن ايران شد. در اين عمليات پنج هزار سرباز رومي اسير شدند. تلفات روميان بيش از 11 هزار كشته نوشته شده است. «پاكر » سپس فلسطين و آنگاه حاشيه غربي آسياي صغير (نواحي ساحل غربي تركيه امروز)را متصرف شد و جاي ديگري براي امپراتوري روم در آسيا باقي نماند. «ارد» پس از اين پيروزي به مهستان (سناي ايران) پيشنهاد داد كه «پاكر» فرماندار مناطق متصرفه شود كه پيشنهاد به تصويب رسيد. |